طعم شيرين استقلال
حسين شيخ‌الاسلام
رويدادهاي 22 بهمن امسال، يك روز مبارك و ميمون براي مردم ايران و يك روز عذاب‌آور و دردناك براي مقام‌هاي امريكايي بود تا جايي كه بعد از ديدن واكنش ناراحت و عصباني مقام‌هاي ارشد امريكايي مي‌توان به سادگي چهلمين سالگرد انقلاب اسلامي در ايران را به مردم ايران تبريك و به مقام‌هاي امريكايي تسليت گفت. راهپيمايي ملت ايران در روز 22 بهمن فقط پيمودن مسيري با پاي پياده نبود، بلكه نمادي از توان، وحدت و اراده مردم يك كشور براي پيمودن مسير پيش‌روي‌شان در آينده بود تا جايي كه به تك‌تك اهدافش از انقلاب برسد. عكس‌العمل مقام‌هاي امريكايي از جمله پيام توييتري دونالد ترامپ، رييس‌جمهور ايالات‌متحده امريكا و ويديوي مشاور امنيت ملي او، جان بولتون، اقدامي بود از روي استيصال و عصبانيت، خشم از اينكه با وجود تمام تلاش‌ها و سرمايه‌گذاري‌ها، نتيجه‌اي كه مي‌خواستند را به كف نياوردند. 40 سال است كه امريكايي‌ها با حمله، فشار، تحريم و آزار، سعي مي‌كنند تا ملت ايران را از نتيجه‌بخش بودن مسيري كه در انقلاب 1357 انتخاب كردند، نااميد كنند. رييس‌جمهور تازه‌كار امريكا هم بدون توجه به اقدامات و شكست‌هاي پيشينيانش تصور مي‌كرد كه اگر اندكي اين فشار را تشديد كند، مي‌تواند ملت ايران را از انقلاب‌شان جدا كند. اما ايراني‌ها همواره نشان داده‌اند كه همه اين فشارها و سختي‌ها، نه تنها باعث تغيير نظرشان در پافشاري بر استقلال و آزادي نمي‌شود، بلكه هر بار با افزايش فشارها مقاوم‌تر شده‌اند.
مردمي كه روز 22 بهمن امسال زير باران و برف، در فشارهاي شديد و غيرقابل تحمل اقتصادي براي بزرگداشت انقلاب به خيابان‌ها آمدند، نشان دادند كه تحليل‌هاي دولت امريكا در مورد وضعيت ايران، عقايد مردم ايران و سرنوشت انقلاب اسلامي، غلط است و بايد در اين اقدامات تجديدنظر كند، هر بار يك رييس‌جمهور تازه‌كار در امريكا تصور مي‌كند كه با فشار و تحميل مي‌تواند ايرانيان را وادار به تسليم كند، اما بعد از شكست در رسيدن به اهدافش مجبور مي‌شود شكست خود را بپذيرد و در برابر عظمت انقلاب مردم ايران كوتاه بيايد. يكي از وحشتناك‌ترين تصاوير براي مقام‌هاي واشنگتن اين بود كه اكثريت كساني كه در جشن 40 سالگي انقلاب ايران شركت كردند، جوانان بودند، شهروندان زير 50 سال، كساني كه در روزگار انقلاب يا هنوز به دنيا نيامده بودند، يا آنچنان سن و سالي نداشتند. كساني كه شايد شهد پيروزي روزهاي اول انقلاب را نچشيده باشند و روزگار قبل از انقلاب را نديده باشند، اما همچنان پاي استقلال كشورشان ايستاده‌اند. همين حضور نسل‌هاي جديد نشان مي‌دهد كه پيام انقلاب منتقل شده است. همه مي‌دانند كه شرايط در كشور سخت است، فشارهاي زيادي به مردم عادي وارد مي‌شود...
تحريم‌ها مشكلات زيادي ايجاد كرده است، ناتواني‌ها و سوءمديريت‌ها در ميان مسوولان باعث تلخكامي عمده مردم شده است، اما هيچ كدام از اينها باعث نشده است كه مردم از راه انقلاب و مسير استقلال بازبمانند. ايده انقلاب اسلامي و آرمان‌هاي آن، همچنان ميان مردم عزيز است. واشنگتن فشار و تحريم و آزار را براي اين افزايش مي‌دهد كه مردم را از حكومت ناراضي كند، غافل از اينكه ملت ايران هر اندازه هم كه از ناتواني‌ها، نارسايي‌ها، سوءمديريت‌ها و مشكلات داخلي ناراضي باشند، از آرمان‌هاي انقلاب‌شان ناراضي نيستند. نقطه مورد اختلاف امريكايي‌ها با انقلاب ايران، فقط و فقط مساله استقلال است. ايراني‌ها از بهمن 1357 اراده كردند كه از انقياد قدرت‌هاي خارجي رها شوند، اين رهايي از وابستگي به غرب و شرق است كه باعث دشمني امريكايي‌ها با ايران شده است. نگراني آنها اين است كه ايرانيان بتوانند، همان‌گونه كه موفق شده‌اند تجربه انقلاب خود را ميان نسل‌هاي بعدي منتقل كنند، تجربه استقلال خود را به مردم منطقه منتقل كنند. انقلاب ايران، برخلاف رويكرد قدرت‌هاي جهاني، خواهان تحميل كردن عقايد و سبك زندگي خود به ديگران نيستند، با اين حال امريكايي‌ها همين امروز هم با نگراني مي‌بينند كه تجربه آزادي و استقلال ايران در كشورهايي مانند سوريه، لبنان، يمن و عراق به يك الگو براي مردم تبديل شده است. حالا دونالد ترامپ و جان بولتون در برابر اين واقعيت قرار گرفته‌اند كه با وجود آزارها و فشارهايي كه به ايرانيان وارد كرده‌اند، هنوز عزم و اراده نسل‌هاي مختلف مردم ايران براي حراست از اهداف و آرمان‌هاي انقلاب‌شان نشكسته است، هر كس ديگري هم جاي آنها بود از اين موضوع عصباني مي‌شد. آنچه ترامپ و بولتون در واكنش به استقبال مردم از سالروز پيروزي انقلاب اسلامي در ايران بيان كنند، بازتاب خشم و نااميدي آنها بود.