صبر ايوب
سيد عبدالجواد موسوي
خب خدارا شكر ظاهرا راه براي صدور مجوز رسمي به صداي جواد يساري هموار شده است. اميدواريم اين تساهل و تسامح ادامه پيدا كند و خبرهاي خوب بيشتري را درباره رفع ممنوعيت‌هاي كذايي بشنويم. نگارنده البته هيچ علاقه‌اي به صداي آقاي يساري نداشته و ندارم اما گمان مي‌كنم اگر از ابتدا همه ما بدون درنظر گرفتن سلايق‌مان از حقوق پايمال شده افراد دفاع مي‌كرديم كار به اينجاها نمي‌رسيد. بسياري از ما دفاع از يساري و امثالهم را دون شأن خود مي‌دانستيم اما گمان نمي‌كرديم اين شتري است كه دم خانه همه ما مي‌خوابد. امروز يساري به بهانه ابتذال ممنوع مي‌شود فردا شجريان به بهانه اظهارنظرهاي سياسي‌اش. اگر از همان روز نخست سليقه و راي خود را معيار حق و باطل نمي‌پنداشتيم و فكر نمي‌كرديم در مقام قسيم جنت و نار قرار داريم، اوضاع خيلي فرق مي‌كرد. شما مي‌توانيد اين موضوع را به حوزه‌هاي ديگر هم تعميم دهيد. در سياست هم آنهايي كه به راحتي و به بهانه‌هاي انقلابي از حذف نيروهاي ملي- مذهبي خوشحال مي‌شدند گمان نمي‌كردند چند صباح ديگر نوبت به آنها مي‌رسد و دايره دوستان انقلابي آن‌قدر تنگ مي‌شود كه حتي هاشمي‌رفسنجاني هم از آن بيرون مي‌افتد. به نظرم حالا هم دير نشده. يعني اگر براي ممنوعيت يساري و امثالهم صدايي به اعتراض بلند نكرديم حالا براي رفع ممنوعيتش خوشحالي‌مان را با صداي بلند اعلام كنيم و به دست‌اندركاران اين رفع ممنوعيت، دست مريزاد بگوييم. آنهايي كه بي‌پرواي زمره عبوس زهد پروانه نمايش فيلم عصباني نيستم را صادر كردند و پخش صداي جواد يساري را فاقد اشكال دانستند، به فرهنگ و هنر اين سرزمين خدمت بسيار كردند و در ضمن به ديگران نشان دادند با صدور چنين مجوزهايي نه آسمان به زمين مي‌آيد و نه اقتدار انقلاب و نظام خدشه‌دار مي‌شود.