دغدغه‌هاي امروز طالقاني
گروه‌ها و افراد دست‌اندر كار شايد اين طور تشخيص دادند كه اگر شورا تشكيل شود ديگر ما چه كاره هستيم؟ هيچ، شما برويد دنبال كارتان. بگذاريد اين مردم مسووليت پيدا كنند... خود‌رايي و خود‌خواهي راكنار بگذاريم. گروه‌خواهي، فرصت‌طلبي و تحميل عقيده يا خداي نخواسته استبداد زير پرده دين را كنار بگذاريم. بياييد با مردم، با دردمندان، با رنج‌كشيده‌ها و با محرومان باشيم.. (كتاب انديشه‌هاي طالقاني صفحه244 - به كوشش مرحوم محمد بسته‌نگار)
آيا در شرايط كنوني جامعه كه با بحران‌هاي متعددي روبه‌رو هستيم اين پيام راهبردي طالقاني براي تقويت اميد، اعتماد و مشاركت عمومي براي رويارويي با چالش‌هاي پيش رو راهكار واقع‌بينانه‌اي نيست؟
اگر اينچنين است، چرا لايحه مديريت يكپارچه شهري كه در سال 1393 در وزارت كشور دولت آقاي روحاني تهيه شد و دو همايش هم براي دريافت اظهارنظر كارشناسان برگزار شد، كه پيامد اجرايي شدن آن سپردن كار مردم به دست مردم در سطح كشور و كوچك و چابك شدن دولت خواهد شد؛ به دست فراموشي سپرده شده است؟! آيا براي گشودن بسياري از مشكلات كلان كشور نبايد از ظرفيت و راهكار‌هاي پيش‌بيني شده در قانون اساسي از جمله اصل 59 آن در خصوص «همه‌پرسي»، براي جلب مشاركت و اعتماد مردم بهره گرفت؟ سوالات و انتظاراتي اينچنين كه امروز به طور گسترده در جامعه مطرح است نگراني‌ها، دغدغه‌ها و نگاه راهبردي زنده‌ياد طالقاني را در همان ماه‌هاي بعد از پيروزي انقلاب به وضوح نشان مي‌دهد.