اهميت اين ستون

حدود دو ماه در سفر خواهم بود. براي كار آمده‌ام و خارج از شهر هستيم. هوا سرد است، اما آلوده نيست. اينجا خبري از تاكسي نيست. به مسوول صفحه آخر روزنامه زنگ زدم. «سلام»، «سلام، خوبي؟» «قربانت، ببين من دو ماه اومدم يه جايي كه تاكسي نيست.» مسوول صفحه آخر گفت: «خب» گفتم: «يعني من دو ماه نمي‌تونم ستون صفحه آخر را بنويسم.» «چرا؟» «چون اينجا تاكسي نيست.» مسوول صفحه آخر گفت: «حالا يه كاريش بكن.» گفتم: «آخه وقتي اينجا تاكسي نيست، چي كار كنم، من بايد سوار تاكسي بشم كه بتونم يادداشتم را بنويسم.» مسوول صفحه آخر گفت: «نمي‌توني خيالي بنويسي؟» «نه بابا، حتما بايد سوار تاكسي بشم.» مسوول صفحه آخر گفت: «يه چيزي سر هم كن.» گفتم: «سرهم كردني نيست كه.» مسوول صفحه آخر كمي فكر كرد و گفت : «خب پس ننويس... خداحافظ» و گوشي را قطع كرد. من هاج و واج مانده بودم. بيشتر از 10 سال هر هفته اين ستون را نوشته بودم. دوباره زنگ زدم. مسوول صفحه آخر ديگر جواب نداد.