ترامپ و همكارانش

اين خبر تازه‌اي نيست كه ترامپ يك حرف مي‌زند و همكارانش يك حرف ديگر. در ميان مواضع ناگهاني و معمولا تند رييس‌جمهور امريكا همكاران نزديكش نيز گيج شده‌اند. يكي از اين مواضع ناگهاني تصميم به خروج نيروهاي نظامي امريكا از سوريه است كه مايه بهت همكاران ترامپ شد. وقتي جان بولتون، دبير شوراي امنيت امريكا با تصميم ترامپ مبني بر عقب‌نشيني نيروهاي امريكا از سوريه مخالفت علني مي‌كند يا مارك پمپئو، وزير امور خارجه اين كشور تصميم ترامپ را مايه بي‌اعتباري سياسي‌اش مي‌داند؛ هر دو واكنش اختلاف ديدگاه بين ترامپ با همكاران نزديكش را نشان مي‌دهد. مسافرت بولتون و پمپئو در هفته گذشته به كشورهاي خاورميانه حاكي از تلاش اين دو مقام سياسي براي توجيه عقب‌نشيني نظامي امريكا از سوريه و اطمينان دادن به متحدان منطقه‌اي و همچنين البته تلاش براي ايجاد جبهه‌اي عليه ايران و متقاعد ساختن ترامپ براي فكر كردن به حمله نظامي به ايران بود. ولي به نظر مي‌رسد بولتون و پمپئو موفق نشدند واقعيت‌هاي منطقه و قدرت ايران فراتر از تصور متوهمانه اين دو مقام امريكايي است. بولتون در سفر به تركيه و اسراييل توفيق چنداني نيافت. اردوغان حاضر به ديدار با او نشد و او در پشت درهاي بسته به گفت‌وگو با ابراهيم كالين مشاور اردوغان بسنده كرد. پمپئو در قاهره و درحالي كه در مقابلش انجيل قرار داشت، به تقليد از مبلغان مسيحي از جنگ بين خير و شر سخن گفت و بار ديگر به اوباما و ايران حمله كرد. او حتي در سفر به عربستان نيز غافلگير شد. ترامپ اقتصاد تركيه را تهديد به نابودي كرد و درباره هرگونه حمله به كردهاي سوريه هشدار داد اما پمپئو كه از حرف رييسش غافلگير شده بود در توضيح توييت ترامپ گفت كه كشور وي عليه بسياري از كشورها تحريم‌هايي اعمال كرده و من فكر مي‌كنم منظور رييس‌جمهور، چنين راهكارهايي بوده است ولي بايد از او بپرسم. هر دو مقام امريكايي در اين سفر براي توجيه تصميم ترامپ براي عقب‌نشيني از سوريه تلاش كردند. پمپئو به حضور نيروهاي ايراني در سوريه تا ارسال ماهواره ايراني به فضا حمله كرد و آن را نقض قطعنامه 2231 شوراي امنيت دانست. وزير خارجه امريكا برگزاري كنفرانس ضدايراني را در لهستان ابتكار واشنگتن خواند و گفت هدف اين است تا نقش بي‌ثبات‌كننده ايران را در جهان از بين ببريم. بولتون در ديدار با نتانياهو به وي اطمينان داد خروج نظامي امريكا از سوريه چنان خواهد بود كه امنيت اسراييل و دوستان ديگر امريكا در منطقه را تامين شود.

در اين ديدار بولتون سخني از ايران به زبان نياورد اما در مقابل نتانياهو از تصميم ترامپ براي تحريم ايران و انتقال سفارت امريكا به بيت‌المقدس تشكر كرد. بولتون از تلاش‌هاي مخفي ايران براي ساخت بمب اتمي مانند نتانياهو سخن گفت و اين همه مبتني بر اظهارات مقام‌هاي اسراييلي بود كه چند ماه قبل طرح كرده بودند. رابطه ترامپ با همكاران نزديكش به‌خصوص با بولتون و پمپئو دقيق و روشن نيست. اگر به بولتون بود، تاكنون چندين‌بار به ايران حمله شده بود. موضع سخت بولتون نسبت به ايران از زماني كه نماينده امريكا در شوراي امنيت بود و با برجام مخالفت مي‌كرد تا به امروز تغييري نكرده است. برخلاف بولتون، ترامپ هم اهل تهديد است و هم اهل گفت‌وگو. حتي پمپئو هم كه يك اطلاعاتي ورزيده است، قدرت درك رفتار ترامپ را ندارد. ترامپ بعد از اين همه خرابي و ويراني كه امريكا يا نيروهاي مورد حمايت اين كشور به نام دموكراسي و آزادي در منطقه انجام داده‌اند، حاضر به ايجاد جنگ جديدي در منطقه نيست. ترامپ به تنهايي تصميم مي‌گيرد و در اين بازي سياسي مانند تاجري قهار حاضر به ريسك كردن است. او كاري را انجام داد كه هيچ رييس‌جمهوري در امريكا طي پنجاه سال گذشته جراتش را نداشت و آن ايجاد رابطه با كره‌شمالي بود. ترامپ شايد درباره ايران نيز چنين فكر مي‌كند، ولي ايران دلايل كافي دارد تا به او اعتماد نكند. يكي از اين دلايل وجود همكاران ترامپ است كه همواره بر طبل جنگ با ايران مي‌كوبند.