از ال‌نينو تا دن فرناندو

«وقتي بچه بودم، سيگنال‌هاي تلويزيوني به خوبي نمي‌گرفتند اما همه در مدرسه از يك كارتون ژاپني درباره فوتبال (كاپيتان سوباسا كه در ايران با نام فوتباليست‌ها پخش مي‌شد.) حرف مي‌زدند. من هم به خاطر آن فوتبال را آغاز كردم.» كمتر كسي مي‌توانست تصور كند، فوتباليستي از شهر كوچك فوئنلابردا (در 22 كيلومتري مادريد) كه مي‌خواست مانند برادرش دروازه‌بان باشد و در هفت سالگي به خاطر شكستن دو تا از دندان‌هايش به اصرار والدين پستش را عوض كرد، روزي يكي از برترين مهاجمان دنيا بشود. اما تنها 3 سال زمان لازم بود تا فرناندو تورس 10 ساله با به ثمر رساندن 55 گل در تيم رايو13 نظر مسوولان باشگاه اتلتيكو مادريد را به خودش جلب كند و اين باشگاه فرناندو تورس را به خدمت بگيرد. اين روياي كودكي تورس بود. او مانند پدربزرگش طرفدار روخي‌بلانكوس بود و عاشق سرخ‌پوست‌هاي مادريد. 5 سال بعد از حضور در آكادمي اتلتيكو مادريد اولين قرارداد حرفه‌اي اين باشگاه با تورس امضا شد و همان فصل در حالي كه هنوز 16 سالش هم نشده بود براي اتلتيكو كه در سيگوندا ويژن (ليگ پايين‌تر از لاليگا) بازي مي‌كرد به ميدان رفت و اولين گلش را هم در همان فصل به ثمر رساند. فصل بعد، فرناندو تورس 16 ساله تبديل به مهاجم نوك فيكس روخي‌بلانكو شد و با 6 گلي كه به ثمر رساند، نقشي پررنگ در بازگشت سفيدوقرمزها به لاليگا داشت.

داستان شهرت فرناندو تورس از همين سال‌ها آغاز مي‌شود. ستاره جواني كه با وجود سن بسيار كم، خوش مي‌درخشيد و بين برترين مهاجمان لاليگا بود. ال‌نينو، لقبي بود كه به خاطر چهره كودكانه و به اصطلاح «بيبي فيس» تورس به او داده بودند. اما ال‌نينو، خيلي زود نشان داد با وجود ظاهر كودكانه‌اش، يك رهبر فوق‌العاده است و در 20 سالگي بازوبند كاپيتاني باشگاه اتلتيكو مادريد را بر بازو بست. او در تيمي كاپيتان شده بود كه ديه‌گو سيمئونه در آن بازي مي‌كرد و تورس جوان‌ترين بازيكن آن تيم خشن بود. در همين فصل بود كه تورس براي اولين‌بار به تيم ملي اسپانيا دعوت شد. چلسي در فصل 2004 به اتلتيكو پيشنهادي 28ميليون پوندي ارايه داد، اما نه بازيكن و نه باشگاه، مايل به انتقال نبودند. 2 سال بعد، در فصل 2006 و بعد از حضور درخشان تورس در جام جهاني آلمان چلسي دوباره سراغ اين بازيكن آمد، اما تورس راهي بندر ليورپول شد و به خاطر علاقه‌اش به اين تيم ترجيح داد به استمفوردبريج در آنفيلد به ميدان برود. تورس با به ثمر رساندن 82 گل در 214 بازي اتلتيكو را ترك كرد و به ليگ برتر انگليس رفت. او در اولين فصل حضورش چشم‌ها را به خودش خيره كرد و با 24 گل تنها كريستيانو رونالدو را در جدول گلزنان از خودش بالاتر مي‌ديد. آخرين باري كه يك بازيكن موفق شده بود براي ليورپول اينقدر گل بزند به 12 سال قبل و زمان رابي فاولر برمي‌گشت. تورس خيلي زود محبوب افراطي‌هاي آنفيلد شد و هواداران در جايگاه كوپ عاشقانه نامش را فرياد مي‌زدند. در تابستان سال 2008 گل قهرماني اسپانيا در فينال يورو دروازه ينس لمان را باز كرد تا اولين جام ملي اسپانيا با گلزني او به دست بيايد. او يك عضو مهم از عصر طلايي اسپانيا بود و علاوه بر گلزني در فينال يورو 2008 در به ثمر رسيدن گل اينيستا در فينال 2010 نقشي كليدي داشت. او همچنين در يورو 2012 يكي از گل‌هاي اسپانيا در فينال مقابل ايتاليا را به ثمر رساند.

چلسي همچنان او را مي‌خواست و شايد بتوان گفت كه هر سال به او پيشنهادات جديدي ارايه مي‌داد. سرانجام با آمدن روي هاجسون به ليورپول و ناراضي بودن تورس از وضعيتش در ليورپول، با وجود اينكه بارها اعلام كرده بود هرگز پيراهن قرمز را از تنش درنمي‌آورد، با 40 ميليون پوند راهي چلسي شد و ركورد قيمت انتقال يك بازيكن بين دو تيم ليگ برتري را شكست. اوضاع در چلسي اصلا خوب نبود. در نيم‌فصل اول حضورش در اين تيم تنها يك گل زد و فشار شديد روي او بود. اما همه اتفاقات تلخ اين فصل در ماه آوريل سال 2012 فراموش شد. تورس دروازه ويكتور والدس را باز كرد و چلسي به فينال رسيد و اين تيم به اولين و تا امروز آخرين قهرماني اروپايي خودش رسيد. اما در سال‌هاي بعد اوضاع چندان خوب پيش نرفت. فرناندو خودش دوران حضورش در چلسي را به تلاش براي غرق نشدن با لباس خيس تشبيه كرده است.

تورس به ميلان پيوست و دوران كوتاه و غم‌انگيزي در اين تيم سپري كرد. اما سيمئونه اعلام كرد او را مي‌خواهد و بازگشت دوباره به اتلتيكو يك اتفاق ويژه بود. او موفق شد در اتلتيكو به ركورد 100 گل برسد و مي‌خواست با قهرماني در اروپا كار ناتمامش با تيمي كه با آن از سطح دو به لاليگا آمده بود خودش را جاودانه كند. اما ضربات پنالتي و رقيب قديمي، او را در اين راه ناكام گذاشتند. تورس در اتلتيكو از ال‌نينو، به دن‌ فرناندو تبديل شد. او سال آخر فوتبالش را در ژاپن توپ زد و روز گذشته اعلام كرد كه از فوتبال خداحافظي كرده است.