انگليس باز هم چهارم شد

همين يك سال پيش بود كه در جام جهاني مردان، انگليس كه تا نيمه نهايي خوب بالا آمده بود مقابل كرواسي شكست خورد و بعد در رده‌بندي هم مغلوب بلژيك شد و در واقع به هيچ افتخاري دست پيدا نكرد. چهارم شدن يعني مدالي در كار نيست و وقتي مدالي در كار نيست يعني افتخاري به دست نيامده. اما امسال نوبت به تيم ملي زنان اين كشور رسيد كه همان سناريو را موبه‌مو تكرار كند. ابتدا تا نيمه‌نهايي خيلي خوب بالا بيايد، بعد در يك بازي نزديك در مرحله نيمه‌نهايي بازنده شود و درست زماني كه همه تصور مي‌كنند آنها لااقل مقام سوم را به دست مي‌آورند، باز هم بازنده مي‌شوند تا با مقام چهارمي جام را ترك كنند. سال‌ها پيش در جام جهاني 90 هم كه انگليسي‌ها توانستند به نيمه‌نهايي برسند آنجا هم چهارم شده بودند.

طلسم چهارمي انگار با روح فوتبال ملي انگلستان عجين شده و در اين راه زن و مرد و ساوتگيت و فيل نويل هم نمي‌شناسد. انگليس در ديدار رده‌بندي مقابل سوئد خيلي زود غافلگير شد. آنها تا دقيقه 20 بازي با دو گل عقب افتاده بودند. در حضور بيش از 36000 تماشاچي كه استاديوم را به دو بخش زرد و سفيد تقسيم كرده بودند، كوسواره اصلاني در دقيقه 11 روي دفع توپ اشتباه مدافع انگليس گل اول را براي سوئد به ثمر رساند و 10 دقيقه بعد، سوفيا ياكوبسن با يك ضربه فني تماشايي به گوشه دروازه كارلي تلفورد گل دوم را براي سوئدي‌ها به ارمغان آورد. تازه بعد از اين دو گل بود كه شاگردان فيل نويل به خودشان آمدند و روند بازي را تغيير دادند. انگليس در دقيقه 31 توسط فران كربي يكي از گل‌ها را جبران كرد اما در ادامه جز يك گل مردود شده توسط VAR به توفيق ديگري دست پيدا نكرد تا مدال برنز جام جهاني و جايزه 2.4 ميليون دلاري‌اش به دختران يخي برسد. آنچه در زمين بازي بعد از سوت پايان مسابقه ديده شد، داستان تكراري اين سال‌هاي فوتبال ملي انگلستان بود؛ گريه سه‌شيرها و خوشحالي رقباي آنها. در كنفرانس خبري بعد از بازي، پيتر گرهاردسون سرمربي سوئد كه از جشن مشترك بردن مدال برنز با شاگردانش مي‌آمد و حسابي خوشحال به نظر مي‌رسيد در مورد بازي گفت: «تفاوت بزرگي بين بردن مدال برنز و پايان دادن مسابقات با عنوان چهارمي وجود دارد و ما در طول مسابقه و مسيرمان اين را در نظر داشتيم. عملكرد ما بسيار خوب بود، لحظاتي باور نكردني رقم زديم و من فكر مي‌كنم اين برد براي ما بسيار مهم بود.» فيل نويل، سرمربي شكست خورده ديدار رده‌بندي جام جهاني نيز در مورد بازي گفت: «نااميدي ما از بازي نيمه‌نهايي با ما ماند و باعث شد به اهداف‌مان دست پيدا نكنيم. من هيچ‌وقت زندگي خود را به عقب برنمي‌گردانم. هميشه رو به جلو حركت مي‌كنم. گمان مي‌كنم ما لحظات شگفت‌انگيزي در مسابقات داشتيم. ما 51 روز دور از خانه و خانواده بوديم. حالا من به خودمان نگاه مي‌كنم و مي‌بينم در اين چند ده روز ما هر آنچه از دست‌مان بر مي‌آمده انجام داديم. حالا فقط بايد اطمينان حاصل كنيم كه دفعه بعد، هنگامي كه به اين مسابقات بازمي‌گرديم قدم بلندتري برخواهيم داشت.»