قهرمان دو دوره بوكس المپيك بازنشسته شد
نابينايي يا افتخار؟ مساله اين بود
ترجمه: فاطمه رضازاده
نيكولا آدامز، قهرمان دو دوره المپيك، كه دو مدال طلاي پي در پي تاريخي در بوكس زنان را به دست آورد، پس از اينكه متوجه شد در صورت ادامه حضور در رينگ ممكن است چشم‌هايش را از دست دهد، اعلام بازنشستگي كرد. آدامز 37ساله كه پس از قهرماني در المپيك 2012 لندن و 2016 ريو به بوكس حرفه‌اي روي آورد و به دنبال آن عنوان جهاني وزن 51 كيلوگرم WBO را كسب كرد، اعلام كرد با وجود اثرات بوكس روي سلامتي‌اش، پشيمان نيست.
آدامز در نامه سرگشاده‌اي كه در يوركشاير اونينگ‌پست منتشر شد، تصميمش را علني كرد و نوشت: «از اينكه نماينده كشورمان بودم بسيار مفتخرم، كسب دو طلاي المپيك و بعد از آن كمربند قهرماني WBO روياهايي بودند كه به واقعيت تبديل شدند. اما به بدنم آسيب زدند، و به جز دردها و رنج‌هاي مورد انتظار، به من توصيه شده كه هرگونه تأثير بيشتر روي چشمم به احتمال زياد منجر به آسيب جبران‌ناپذير و از بين رفتن دايمي بينايي شود. به رقابت در صحنه جهاني افتخار مي‌كنم، و مبارزه در برابر چنين ورزشكاران قابل توجهي فرصتي ويژه برايم بوده است. در حالي كه من به دستاوردهاي خودم افتخار مي‌كنم، اعتقاد راسخ همه اطرافيانم، چيزي است كه من تا آخر قدردانش خواهم بود.»
همچنين به الوين بلچر مربي و راهنمايش اداي احترام كرد، بلچر او را از جواني خام به يك قهرمان پخته رساند و در اوايل دهه 20 به او گفت كه قهرمان جهان خواهد شد. آدامز ادامه داد: «آويزان كردن دستكش‌هايم هميشه برايم سخت بوده است، اما هيچ‌وقت تا اين حد احساس خوشبختي نداشته‌ام. و به دستاوردهاي اين ورزش بسيار افتخار مي‌كنم.»
با توجه به موانعي كه از سر راه برداشت و تغييرات عظيمي كه نسبت به بوكس زنان در طول دوران حرفه‌اي‌اش ايجاد كرد آدامز به عنوان يكي از پيشگامان اين ورزش كناره‌گيري خواهد كرد. هنگامي كه او در سال 1995 در 12 سالگي ورزش را آغاز كرد، انجمن بوكس آماتور انگليس به زنان اجازه نمي‌داد در مسابقات حرفه‌اي شركت كنند - قوانين فقط در سال 1997 تغيير يافت - و بوكس بانوان در المپيك جايي نداشت. چهار سال طول كشيد تا آدامز اولين مبارزه رسمي خود را انجام دهد، اما با اين وجود فقط دو سال بعد او اولين زن بوكسوري بود كه به نمايندگي از انگليس در رينگ حاضر شد. اين اولين دستاورد بزرگش در ميان دستاوردهاي فراوان ديگر بود.
سال 2007 اولين زن بريتانيايي لقب گرفت كه مدال بوكس اروپا را كسب كرده است. سال 2008 اولين كسي بود كه مدال قهرماني جهان را كسب كرد. و بعد از تغيير عقيده كميته المپيك و صدور اجازه حضور زنان بوكسور در بازي‌هاي المپيك 2012 لندن، در اكسل آرنا به اولين زني تبديل شد كه برنده مدال طلاي بوكس الميپك شده است. قبل از رسيدن به فينال، آدامز بازنده‌اي از پيش تعيين شده و ناشناخته بود، اما در راه فينال رن كانكان، قهرمان سه دوره جهان را در هم شكست.
بعد از آن، با رقص چراغ‌هاي اتاق در اطرافش، مدالش را بوسيد و لبخندي زد كه از گرمايش مي‌شد يخ را هم آب كرد. ستاره‌اي متولد شد. چهار ماه بعد راه منتهي به مغازه‌اش كه معمولا 10دقيقه طول مي‌كشيد، سه برابر طولاني‌تر شد، چون هر روز افراد زيادي براي او آرزوي موفقيت مي‌كردند. همچنين پس از موفقيت در الميپك 2012، تبديل به اولين بوكسور زني شد كه به تاريخ باشگاه نويسندگان بوكس بريتانياي كبير راه يافت.
در بازي‌هاي مشترك‌المنافع 2014 در گلاسكو، بازي‌هاي اروپايي در باكو و مسابقات جهاني در آستانه موفقيت‌هاي ديگري نيز رخ داد، پيش از اينكه او سارا اوراهومون را در برزيل شكست دهد تا اولين بريتانيايي شود كه از سال 1924 و از زمان هري مالين عنوان بوكس المپيك را از آن خود كرد. بالاخره، او برنده هشت مدال مهم جهاني است، عددي كه به عقيده برخي از كارشناسان او را به بزرگ‌ترين بوكسور تاريخ بريتانيا تبديل مي‌كند.
بعد از روي آوردن به بوكس حرفه‌اي، در عرض 18 ماه توانست در مقابل ازابل ميلان پيروز شود و كمربند WBO را كسب كند. با آماري بدون شكست، با پنج پيروزي و يك تساوي برابر ماريا ساليناس بازنشسته شود. بازي با ساليناس، آخرين مبارزه او بود.
او رزومه كم نظيري دارد، به خصوص با توجه به اينكه در مصاحبه‌اش با گاردين در سال 2012 افشا كرد تصادفا وارد اين ورزش شده است. آدامز گفت: «وقتي 12 ساله بودم، مامانم تصادفا منو وارد دنياي بوكس كرد، مي‌خواست بره كلاس ايروبيك و منو هم با خودش برد به باشگاه، و اون جا كلاس بوكس هم داشتند. من تنها دختر كلاس بودم، هيچ‌وقت پشت سرمو نگاه نكردم.»
منبع: گاردين