زور، يك‌جانبه‌گرايي و ...
امريكا همچنين تمامي بانك‌هاي ايراني را مشمول تحريم‌ها قرار داده تا ايران عملا از انتقال پول حتي براي خريدهاي بشردوستانه نظير دارو و غذا محروم شود. همچنين شاهد هستيم كه بسياري از شركت‌هاي دارويي از هراس ايالات متحده و تحريم‌هاي اين كشور حاضر نيستند در خصوص فروش دارو و مايحتاج بشردوستانه به ايران اقدام كنند. بايد تصريح كرد بي‌ترديد آخرين منفذ ارتباط بانكي ما با دنيا پس از تحريم‌هاي اخير بسته شد. اين تحريم‌ها نه تنها در مبادلات ما تاثير مي‌گذارد، بلكه در آينده با مشكلات دارويي و غذايي بيش از پيش نيز روبه‌رو خواهيم شد. در اين ميان بايد تاكيد داشت آنهايي كه مي‌گويند تحريم‌هاي اخير امريكا عليه 18 بانك ايراني بي‌تاثير است، اشتباه مي‌كنند. شايد برخي مسوولان مجبور باشند آثار ناشي از اين تحريم‌ها را انكار كنند تا تاثير رواني بر بازار بگذارند، اما واقعيت اين است كه اين تحريم‌هاي غيرانساني عملا كمربند تحريم عليه ملت ايران را بسيار محكم‌تر از قبل مي‌كند و جان مردم را به خطر مي‌اندازد. در اين وضعيت مسائلي نظير عدم پذيرش FATF از سوي ايران نيز بر عمق مشكلات مي‌افزايد و باعث مي‌شود مردم بيش از پيش آسيب ببينند. نگاهي به سرمقاله روز چهارشنبه نيويورك‌تايمز نيز بيانگر آن است كه دنيا از شرايط ايرانيان و نقض حقوق بشر كه از سوي ايالات متحده اعمال مي‌شود، آگاه است اما تاكنون نتوانسته اقدام خاصي در اين خصوص انجام دهد. ايالات متحده نيز همچنان با توسل به زور به اقدامات خود اصرار مي‌ورزد. ما مي‌بينيم اليوت آبرامز به كشورهاي اروپايي مستقيما هشدار مي‌دهد كه اگر در شوراي امنيت بر خلاف نص صريح قطعنامه 2231 عمل نكنند، با اعمال تعرفه وارداتي جريمه خواهند شد و به روسيه و چين نيز مي‌گويد ايستادن در كنار ايران هزينه اقتصادي سنگيني دارد. امروزه در روابط بين‌الملل زور حرف اول را مي‌زند و امريكا هم با همين حربه به پيشبرد اهداف خود مي‌پردازد. وضعيت كنوني هرچند غيرقانوني و غيرانساني حاصل منطق حاكم بر روابط بين‌الملل است.