خانه، مدرسه اول
محمد داوري
بي‌جهت نيست اگر گفته مي‌شود تحولات و تغييرات در زندگي انسان‌ها متاثر از كرونا آن‌قدر گسترده و عميق خواهد شد كه زندگي بشر به دو بخش قبل و بعد از كرونا تقسيم مي‌شود، يكي از اين تغييرات و تحولات را ما داريم در حوزه آموزش تجربه مي‌كنيم. آموزش مجازي و آنلاين و تعطيلي مدارس و برگزار نشدن كلاس‌هاي حضوري باعث شده تا شعار «مدرسه خانه دوم دانش‌آموز است» عملا تبديل شود به اين شعار كه «خانه مدرسه اول دانش‌آموز است» چرا كه با برگزاري كلاس‌هاي آنلاين يا همان برخط فارسي خودمان و كلاس‌هاي مجازي، بار اصلي مديريت دانش‌آموزان كه بسيار سخت و حوصله بر است بر دوش والدين بيفتد و محيط خانه تبديل به كلاس درس بشود. هر چند اين اتفاق چيزي از زحمت معلمان نكاسته است و حتي زحمت و كار معلمان را سخت‌تر و چند برابر كرده است اما آنچه به نسبت قبل تغيير محسوس داشته و تفاوت جدي به نسبت دنياي قبل از كرونا در آن ايجاد شده نقش خانواده و تبديل شدن خانه به كلاس درس است. تغييري كه بي‌ترديد آمادگي‌ها و توانمندي‌هايي را مي‌طلبد، همان الزام و ضرورتي كه بيشتر خانواده‌ها متاسفانه ندارند يا سواد و تحصيلات و مهارت لازم را ندارند، يا وقت و حوصله و قدرت و توان مديريت اين كار را ندارند. وقتي خانه تبديل به كلاس درس شده و به عبارتي خانه مدرسه اول شده است حالا پدر و مادر هستند كه در غياب معلم بايد نقش‌هاي او را ايفا كنند البته معلم همين كار را در كلاس‌هاي سي يا چهل نفره انجام مي‌داد اما حالا والدين براي يك يا دو و به ندرت بيشتر از آن بايد انجام بدهند. برنامه‌ريزي براي دانش‌آموزان در منزل براي والدين كار بسيار سختي است و گزارش‌ها حكايت از چالش‌هاي پدران و مادران البته بيشتر مادران با فرزندان دارد و اين امر موجب شده است تا متاسفانه شكاف بين والدين و فرزندان كه به دلايل متعددي بيشتر شده بود حالا متاثر از اين مساله به نسبت گذشته افزايش يابد. به نظر مي‌رسد آموزش و پرورش و رسانه‌ها به ويژه صدا و سيما و مدارس بايد به كمك والدين بشتابند و تا بيش از اين چالش مذكور آسيب‌‌زا نشده است، براي آن چاره‌انديشي كنند و با آموزش‌هاي لازم دانش و مهارت والدين را براي ايفاي اين نقش افزايش دهند تا خانه‌اي كه مدرسه اول شده است بيش از اين چالش‌برانگيز نشود.