قراردادي كه همه‌چيز را درنورديد
رونالدو چطور متعلق به عربستان شد؟
در دنياي پر تب و تاب فوتبال، جايي كه اعداد و ارقام گاهي بيش از خود بازي حرف مي‌زنند، خبري مبهوت‌كننده منتشر شد: كريستيانو رونالدو، فوق‌ستاره پرتغالي قرارداد خود با باشگاه النصر عربستان را تمديد كرد. اين تمديد قرارداد كه گفته مي‌شود او را تا سن ۴۲ سالگي در قلب خاورميانه نگاه خواهد داشت، نه از نظر مدت زمان بلكه از حيث مبلغ بي‌سابقه است؛ قراردادي دوساله به ارزش باورنكردني ۴۰۰ ميليون دلار پايه كه مي‌تواند بيشتر هم شود، آن هم با يك بازيكن ۴۰ ساله! اين رقم نجومي، رونالدو را به پردرآمدترين ورزشكار تاريخ تبديل مي‌كند و معناي جديدي به مفهوم «دستمزد» مي‌بخشد. با يك حساب سرانگشتي، دستمزد روزانه او در النصر بدون احتساب قراردادهاي تبليغاتي و آپشن‌هاي متعدد، به رقمي معادل ۷۰ ميليارد تومان مي‌رسد. اين عدد، نه تنها براي يك بازيكن فوتبال، بلكه براي هر فردي در هر جايگاه شغلي در جهان، غيرقابل تصور است. علاوه بر اين، النصر براي حفظ رضايت و آسايش ستاره خود، امكانات لوكسي ازجمله يك عمارت مجلل با محافظان شخصي، آشپز مخصوص و خدماتي در سطح جهاني را فراهم كرده است؛ شرايطي كه هر فردي را ترغيب مي‌كند تا در «بهشت طلايي» النصر اقامت گزيند. جمله‌اي كه بلافاصله پس از اعلام اين تمديد قرارداد، از زبان خود رونالدو شنيده شد، بيش از هر چيز ديگري بحث‌برانگيز بود: «پرتغالي‌ام اما به عربستان تعلق دارم!» اين جمله، كه به سرعت در شبكه‌هاي اجتماعي و رسانه‌ها دست به دست شد، در نگاه اول مي‌تواند نشانه‌اي از دلبستگي و تعهد عميق يك ستاره جهاني به كشور و باشگاه جديدش باشد. اما آيا اين جملات، بازتابي از يك پيوند عميق و واقعي است يا صرفا بخشي از يك نمايش بزرگ‌تر است كه در آن، پول حرف اول و آخر را مي‌زند؟ واقعيت امر اين است كه براي هر فردي در جهان، فراهم شدن چنين شرايط مالي و رفاهي، فارغ از مليت و پيشينه ممكن است او را وادار كند تا دقيقا جملاتي مشابه رونالدو را بر زبان آورد. اين حرف‌ها، بيش از آنكه بيانگر يك حس واقعي تعلق خاطر باشند، جنبه‌اي پوپوليستي و تجاري دارند. عربستان سعودي، در تلاش است تا با سرمايه‌گذاري‌هاي عظيم در ورزش، به خصوص فوتبال، چهره‌اي متفاوت از خود به نمايش بگذارد و رونالدو، نماد و پرچمدار اين پروژه بزرگ است. او نه تنها يك بازيكن، بلكه يك ابزار قدرتمند براي بازاريابي و «ورزش‌شويي» است. با اين حال، نگاهي واقع‌بينانه به آينده نشان مي‌دهد كه پس از پايان اين قرارداد دوساله و در سن ۴۲ سالگي، احتمالا رونالدو ديگر چنين اظهاراتي در مورد عربستان بر زبان بياورد مگر اينكه قرارداد جديدي در كار باشد. ميراث او در فوتبال اروپا، با تمامي افتخارات و ركوردهايش، بسيار فراتر از دوران حضورش در ليگ عربستان خواهد بود. اين قرارداد، شايد اوج دوران حرفه‌اي يك بازيكن بزرگ از نظر مالي باشد اما از نظر ورزشي، شايد به معناي خداحافظي پاياني با رقابت در بالاترين سطح باشد. «من متعلق به عربستانم»؛ جمله‌اي كه در پس پرده قرارداد ۴۰۰ ميليون دلاري بيش از آنكه نمادي از تعلق خاطر باشد، سند يك معامله عظيم مالي است.