رقابت دراماتيك زير باران در شانزليزه
روايتي از چهارمين تاج‌گذاري پوگاچار در توردوفرانس
گروه ورزش
ووت فن آرت روز يكشنبه در مرحله ۲۱ تور دوفرانس ۲۰۲۵ به تنهايي به پيروزي رسيد. او تادي پوگاچار را در صعود نهايي تپه تازه اضافه شده مونمارتر جا گذاشت. اين ستاره بلژيكي درحالي قدرت برتر خود را نشان داد كه باران سيل‌آسا در پاريس باريدن گرفت و روز پاياني مسابقه را به يك نبرد طاقت‌فرسا تبديل كرد.
پوگاچار كه نقش زيادي در درام اين مرحله داشت، با عبور از خط پايان در رتبه چهارم، عنوان قهرماني كلي خود در تور دو فرانس را براي چهارمين بار و در ۲۶ سالگي تثبيت كرد.
نيمه اول مرحله مطابق سنت هميشگي با فضاي صميمانه‌اي همراه بود: عكس‌هاي گروهي، گفت‌وگوهاي دوستانه و سرعتي كه هر دوچرخه‌سوار آماتوري هم مي‌توانست آن را دنبال كند. در همين حين، خبري اعلام شد مبني بر اينكه به دليل بارش پيش‌بيني‌شده در پاريس، زمان‌هاي كلي (GC) در چهارمين عبور از خط پايان ثبت خواهد شد. در نخستين عبور از خط پايان، تيم امارات (UAE) متعلق به پوگاچار باهم از خط گذشتند. سپس مسابقه جدي شد.
فرار ابتدايي توسط كوين سيمونز (با پيراهن قهرمان ملي امريكا) و فلوريان ليپوويتس (برنده پيراهن سفيد) انجام شد، اما قبل از صعود اول به مونمارتر، آنها شكار شدند؛ در همين لحظه، پوگاچار به دنبال ژولين آلافيليپ رفت. بعد از فرود از سوي ديگر تپه، مسابقه به دو بخش تقسيم شد: ۲۷ نفر متخصص كلاسيك‌هاي يك‌روزه (از جمله خود پوگاچار) در گروه جلو و باقيمانده‌هاي خسته و محتاط در گروه دوم.
با رسيدن باران پيش‌بيني شده، صعود دوم بسيار خطرناك‌تر شد. شتاب دوباره پوگاچار گروه جلو را به شش نفر كاهش داد: خودش با پيراهن زرد، متئو يورگنسون، ووت فن آرت، ماتي موهوريك، متئو ترنتين و داويده باللريني.
صعود سوم و نهايي طبق انتظار آغاز شد، با كشيده شدن گروه توسط پوگاچار در شيب‌هاي ابتدايي؛ اما در بخش تندتر نزديك به قله، فن آرت كاري را انجام داد كه رهبر تيمش، يوناس وينگگارد، در كل مسابقه نتوانست انجام دهد، او پوگاچار را جا گذاشت.
بزرگ‌ترين چالش فن آرت در بخش پاياني مسير، ماندن روي دوچرخه در خيابان‌هاي خيس پاريس بود. او به خوبي از عهده‌اش برآمد و به تنهايي پيروزي‌اي محبوب و نمادين كسب كرد، همين پيروزي مرحله‌اي‌اش در تور دو فرانس، اما نخستين از سال ۲۰۲۲ تاكنون.
پوگاچار كه اين مرحله را به شكلي انجام داد كه احتمالا هيچ پيراهن زردي از زمان برنار هينو به اين شكل اقدام نكرده بود نيز شايسته ستايش بزرگي است؛ چراكه نقش مهمي در فينال هيجان‌انگيز امسال ايفا كرد.
نمايشي كلاسيك از فن آرت در پاريس
فن آرت پيش‌تر نيز در شانزليزه پيروز شده بود، اما اين مرحله چيز كاملا متفاوتي بود و اگر بخواهيم صادق باشيم، شايد بيشتر مطابق با مهارت‌هاي منحصربه‌فرد او. وقتي از پوگاچار در مونمارتر فاصله گرفت، نشان داد كه هنوز يكي از بهترين دوچرخه‌سواران دنياست.
تور امسال براي فن آرت چندان درخشان نبود. تيم ويزما-ليز-ا-بايك در نبرد رده‌بندي كلي شكست خورد و بهترين نتيجه شخصي او مقام دومي در يك پايان اسپرينتي بود. مدتي طولاني به نظر مي‌رسيد كه هرگز به اين جايگاه بازنمي‌گردد.
سال‌هاي ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ براي او كابوس‌وار بودند. زانوي راست او پر از جاي بخيه است، نشانه‌اي از رنج فراوان و البته تلاش زياد براي بازگشت. درنهايت، فن آرت از پوگاچار در بالاي مونمارتر پيشي گرفت و با قدرت تايم‌تريالي خود فاصله را حفظ كرد.
او بعد از مرحله گفت: «روز خاصي بود. خيلي خاص بود كه دوباره در شانزليزه برنده شدم، آن‌هم در اولين‌باري كه صعود به مونمارتر هم داشتيم. باران شرايط را بسيار لغزنده كرد، اما من موفق شدم روي دوچرخه بمانم و از حمايت كامل هم‌تيمي‌هايم بهره‌مند بودم.»
آيا پايان در مونمارتر بايد هر سال تكرار شود؟
هيجان قابل لمسي در ميان تماشاگران و دوچرخه‌سواران بود وقتي دسته اصلي براي اولين‌بار به صعود Côte de la Butte Montmartre رسيد. در يكي از هوشمندانه‌ترين مسيرهاي سال‌هاي اخير تور، مرحله ۲۱ چيزي متفاوت و بسيار هيجان‌انگيز ارايه داد.
مردم محلي با حمله ژولين آلافيليپ در صعود اول با شور و حرارت تشويق كردند و پشت سر او چه كسي به راحتي بالا مي‌رفت؟ بله، پوگاچار، با لباس تمام زرد و مشتاق براي رقابت جدي در روز آخر.
تا بار دوم صعود به مونمارتر، آسمان شكافته شد، اما روش پوگاچار تغيير نكرد: تمام توان، نابودي كامل! تنها يورگنسون، فن آرت، ترنتين و باللريني توانستند همراه بمانند و تنها دوچرخه‌سواري چون موهوريك توانست در مسير لغزنده با سرعت پايين بيايد و فاصله را پر كند.
اگر دو صعود اول هم كسي را قانع نكرد، صحنه فن آرت كه در صعود سوم از پوگاچار جدا مي‌شد، قطعا باعث شد همه قانع شوند. جمعيتي كه ساعت‌ها در مكان‌هاي خود ثابت مانده بودند، با شدت بيشتري فرياد زدند. اين اوج درام دوچرخه‌سواري بود، در خيس‌ترين حالت ممكن.
تماشاگران بي‌شك خواستار دايمي شدن اين مسير جديد خواهند بود. براي برگزاركنندگان هم وسوسه‌انگيز است، با توجه به درامي كه امروز شاهدش بوديم. اما اسپرينترها در تور فرصت‌هاي كمتري دارند و حذف هميشگي شانس آنها در شانزليزه، تاسف‌برانگيز خواهد بود.
شايد راه‌حل اين باشد كه هر دو يا سه سال يك‌بار از مسير مونمارتر استفاده شود ، به اندازه‌اي نادر كه خاص باقي بماند و به اندازه‌اي مكرر كه بتوان از چنين صحنه‌هايي لذت برد.
چرا مرحله پاياني بي‌اثر (neutralized) شد؟
باراني ملايم در پاريس باعث شد يكي از بزرگ‌ترين بحث‌هاي تور پايان يابد.پس از موفقيت المپيك پاريس در تابستان گذشته، برگزاركنندگان تصميم گرفتند از صعود مونمارتر در مرحله پاياني استفاده كنند؛ سه بار صعود از يك مسير ۱.۱ كيلومتري با شيب ۵.۹درصد، پيش از پايان سنتي در شانزليزه. طراح مسير، تيري گوونو گفت: «در روياهاي ما تمايل به ايجاد تغيير در مرحله پاياني وجود داشت. راستش، در پاريس در منطقه امني بوديم، هميشه دور شانزليزه مي‌چرخيديم. اما سپس المپيك آمد. آن مرحله در مونمارتر همه ما را تحت تاثير قرار داد، نقطه عطفي بود. مي‌دانستيم نمي‌توان آن را با همان شرايط اجرا كرد. مسير باريك است و سنگفرش دارد، اما ما در فلاندر هم همين كار را مي‌كنيم، مشكلي نيست. اما لازم بود فرودهايي ايمن‌تر از المپيك بيابيم. اين چالش اصلي بود.»
به دليل همين نگراني‌هاي ايمني، چند تيم و دوچرخه‌سوار ناراضي بودند. مرحله ۲۱ معمولا فرآيندي تشريفاتي است، تيم‌ها آهسته حركت مي‌كنند و در ۲۰ كيلومتر پاياني اسپرينترها وارد ميدان مي‌شوند؛ بدون خطر براي مدعيان كلي.
اما در روز يكشنبه، در ميان پنج نفر اول اختلاف زماني كوچكي وجود نداشت. بنابراين اختلافات جدي بعيد بود و به جاي هيجان، مونمارتر فقط خطر زمين‌خوردن در سنگفرش‌هاي خيس را به همراه داشت.
در نتيجه، تصميم گرفته شد مرحله پيش از اولين صعود به مونمارتر بي‌اثر شود. به اين ترتيب، پوگاچار در عمل ۵۰ كيلومتر مانده به پايان قهرمان تور شد؛ البته بايد مرحله را تمام مي‌كرد.
نگاهي كلي به تور دو فرانس ۲۰۲۵
تور دو فرانس هيچ چيز را به كسي تضمين نمي‌دهد. شايد منطقي بود كه در باراني سيل‌آسا، با سنگفرش لغزنده و پيچ‌هاي تند، به پايان برسد.
اين تور گاهي فاقد درام بود، اما احتمالا به عنوان نقطه عطف ميراث پوگاچار در يادها خواهد ماند. ماهي بود كه او با بزرگ‌ترين رقيب خود در اوج آمادگي رو در رو شد و قهرماني قاطعانه‌اي به دست آورد.
پوگاچار درباره وينگگارد گفت: «فكر مي‌كنم امسال يوناس بيشتر خودش را نشان داد. بايد بگويم واقعا از او خوشم آمده و از رقابت با او لذت مي‌برم. امروز در بخش بي‌اثر با هم صحبت مي‌كرديم كه در پنج سال اخير چقدر رقابت ما شگفت‌انگيز بوده و چقدر يكديگر را به سطوح بالاتري رسانده‌ايم. ما گفتيم كه به نوعي خوش‌شانس هستيم كه اينچنين رقابتي داريم، اين رقابت باعث رشد بيشتر ما شده. ما همچنين گله‌هاي گاو، بادهاي متقاطع، Mur و مون ونتو را ديديم و شاهد پيروزي‌هاي خاطره‌انگيز و شكست‌هاي تلخ بوديم.»