درد دل گفتن از اين روزها
نيوشا طبيبي
۱- آن ۱۲ روز شوم، به همت مردم و نيروهاي مسلح گذشت. عده زيادي از هم‌وطنان ما به دست جانيان حرفه‌اي به شهادت رسيدند و ما داغدارشان شديم. مردم عادي، مردم عاديِ عادي، آنها كه سر به زندگي خود داشتند و مثل هر آدم عادي ديگري مثل من و شما، گذشته‌اي را طي كرده بودند و خانواده‌اي داشتند و آينده‌اي را هم براي خود تصور مي‌كردند، قرباني شدند. آنهايي هم كه مقاومت كردند، از خود رفتاري انسان‌مدارانه، ايران‌خواهانه و به‌شدت اخلاق‌مدارانه نشان دادند، آنها هم آدم‌هايي عادي بودند و هستند. هر چه از آن روزها فاصله مي‌گيريم، عده‌اي بيشتر از سياسيون ادعاي مالكيت و تصاحب حماسه دفاع مقدس دوم را جار مي‌زنند. بازهم بهره‌برداري از خون‌هاي ريخته شده شروع شد. آنهايي كه در طول دوازده روز نبودند و صدايي نداشتند، اكنون وارد صحنه مي‌شوند و با توهين به رييس‌جمهور و تقاضاي فشار و برخورد با مردم، دوباره شرايط را به سود جريان و جناح خود مالك شوند.
۲- هم‌ميهن آنلاين از قول «يك مقام مسوول» خبري را با اين مضمون نقل كرده: « بابك زنجاني از 8 / 1 ميليارد دلار بدهي بانك مركزي فقط ۱۵ ميليون دلار را تسويه كرده است.» ظاهرا بابك زنجاني چنان صاحب نفوذ است كه «مقام مسوول» حتي از افشاي نام خودش هم ابا دارد. در تمام روزهاي جنگ، بابك زنجاني با توييت‌هايش جبهه جنگ رواني ديگري را عليه مردم گشوده بود. او يكي از نامحبوب‌ترين شخصيت‌هاي چند دهه اخير است كه چهره‌اش به هيچ آبي پاك نخواهد شد، هيچ توضيح روشني درباره وضعيت پرونده او داده نمي‌شود، دولت با «هلدينگ» منتسب به او قرارداد ميلياردي منعقد مي‌كند و حرف زدن و توييت‌هاي او نه تنها امنيت ملي را هدف قرار مي‌دهد بلكه به نوعي دهن‌كجي به دستگاه قضا و البته مردم شمرده مي‌شود.
بابك زنجاني اگر كاسب تحريم نبوده و از بازي‌هاي تحريم ميلياردها دلار از سرمايه‌هاي ملي را در جيب نگذاشته، بايد به شفافيت و روشني از اتهامات وارده مبرا شود و مردم از دلايل و فرآيندي كه به دستگيري و محكوميت‌هاي شديد او انجاميد، آگاه شوند. اگر هم گناهكار و آلوده است و به قول اين مقام ناشناس و مسوول فقط جزء كوچكي از پول به يغما رفته مردم را بازگردانده كه چطور ممكن است دست به تاسيس هلدينگ غول‌آساي «دات وان» بزند و هر روز و شب با تبليغ آن در شبكه‌هاي اجتماعي و تهديد مقامات رسمي به انتقامجويي، بر اعصاب مردم سوهان بكشد؟ راستي پرسشي دارم؛ چرا حاكميت با بعضي از افراد به‌شدت نامحبوب و كساني كه امنيت رواني شهروندان را هدف مي‌گيرند، چنين با مماشات و ملايمت برخورد مي‌كند؟ اين يك پرسش ساده نيست و پاسخ به آن مي‌تواند بسياري از امور ديگر را هم روشن كند.
۳- اسراييل با اعمال غير انساني خود، ذات متجاوز و بي‌رحم واقعي خود را به جهانيان نشان داده و امروز بي‌آبروترين حكومت نزد مردم جهان است. پس از سال‌ها كه اسراييل با همراهي دشمنان و رقباي منطقه‌اي ايران، با سرمايه‌گذاري‌هاي كلان، بازي فرهنگي را در اروپا و جوامع غربي به نفع خود برگردانده بودند، فرصت فوق‌العاده‌اي براي «ري برندينگ» ايران پديد آمده است كه بايد از آن با تمام قوا استفاده كرد. رقبا هم با قوت تمام در حال فعاليت در اين زمينه هستند و همين امروز حداقل دو فيلم ضد ايراني در حال اكران در سينماهاي اروپاي غربي است.
گرفتاري اما آنجاست كه ما علي‌رغم، حرف حق و موضع انساني و اخلاقي‌اي كه داريم، هيچ كاري صورت نمي‌دهيم. فعالان فرهنگي و آنها كه مي‌توانند كاري انجام بدهند، معمولا از فضاهاي تصميم‌گيري يا دسترسي به همكاري‌ها و حمايت‌ها به دور هستند يا به فعاليت‌هاي آنها به ديده شك و ترديد نگريسته مي‌شود. در مقابل پروژه بگيرها و هياهوفروشان، كساني كه خوب مي‌دانند چطور بيهوده‌ترين پروژه‌ها را به تصميم‌گيرندگان و مديران اجرايي بفروشند و بودجه و امكانات بگيرند ميدان‌داري مي‌كنند. اين روزها عيد اين افراد است، در ميانه افتاده‌اند و طلبكارانه از حاكميت حمايت و پول درخواست مي‌كنند.
فرونشاندن شور ملي و بازگشتن به فضاي قبل و دور را به دست خاصه‌خواران دادن، به گريز نيروهاي با انگيزه و كيفي و وطن‌دوست مي‌انجامد. اين فرصت به دست آمده را فرو نگذاريد. از دايره معمول قدم بيرون بگذاريد، به وطن‌دوستان و ايران‌خواهان اعتماد كنيد.