منچسترسيتي با باخت در هفته سوم وارد بحران شد
بدترين شروع پپ؛ آنها ديگر ترسناك نيستند
دو باخت در سه بازي! اين بدترين شروع دوران مربيگري پپ گوارديولاست و حالا سوال اينجاست كه منچسترسيتي چقدر بايد نگران باشد؟ به گزارش روزنامه اعتماد، چشم‌هايش به زمين دوخته شده بود، دستانش در جيب شلوارش، گوارديولا پيش از آنكه دارن انگلند سوت پايان را به دهان ببرد، با گام‌هايي سنگين وارد زمين امِكس شد. نه دست دادني با فابيان هورزلر، نه كلامي با بازيكني در سه دقيقه بعدي. بي‌هدف به وسط زمين رفت و سرانجام با وظيفه‌شناسي براي هواداران تيمش كه پشت دروازه بودند، دست زد. اين تصوير، بازتابي بود از نيم‌ساعت پاياني بازي سيتي مقابل برايتون، زماني كه بازيكنان نه هيجان و نه واكنشي نشان دادند و فقط تسليم سرنوشت شدند.
اين شكست ۲-۱، پس از باخت خانگي ۲-۰ مقابل تاتنهام در هفته گذشته، سيتي را با سه امتياز از سه بازي باقي گذاشته است. اين كمترين امتيازي است كه گوارديولا تا اينجاي يك فصل ليگ به دست آورده و نخستين‌بار از سپتامبر ۲۰۲۱ است كه منچسترسيتي پس از سه هفته يا بيشتر، پايين‌تر از منچستريونايتد در جدول ليگ برتر قرار مي‌گيرد، در اين مدت شش مربي روي نيمكت يونايتد نشسته‌اند. اين آمار، هر چند بي‌ثباتي يونايتد را نشان مي‌دهد، اما بيشتر از آن بيانگر اين است كه گوارديولا و بازيكنانش چه مدت طولاني با حس شكست‌ناپذيري زندگي كرده‌اند و حالا چرا در مواجهه با شرايط سخت دچار مشكل شده‌اند. سيتي يك ساعت اول بازي را كنترل كرده بود. با اينكه پس از هدر رفتن سه موقعيت طلايي توسط ارلينگ هالند (زننده گل دقيقه ۳۴) موقعيت بزرگي خلق نشد، اما به نظر مي‌رسيد برايتون ايده‌اي براي بازگشت ندارد. تعويض چهارگانه برايتون در دقيقه ۶۰ جريان بازي را عوض كرد و به ورزشگاه انرژي بخشيد، ولي انتظار مي‌رفت سيتي موج را مهار كند و اوضاع را آرام سازد. اما جيمز ميلنر و هم‌تيمي‌هايش انرژي‌اي وارد بازي كردند كه هورزلر آن را «مثل ويروس» توصيف كرد؛ برايتون دو بار گل زد و بازي را كاملا برگرداند. آنچه نگران‌كننده است، اين بود كه در سيتي تنها چيز مسري، تسليم شدن در برابر سرنوشت بود. با وجود اينكه ستون تيم شامل روبن دياس، جان استونز، رودري و هالند حضور داشتند، تيم به شكلي ضعيف تسليم شد. رودري اين بي‌دقتي‌ها را «اشتباهات بچگانه» توصيف كرد و گوارديولا گفت تيمش بعد از گل پنالتي برايتون (به خاطر خطاي هند ماتئوس نونس و گلزني ميلنر) «فراموش كرد كه بازي را ادامه دهد». نيكو اورايلي و جرمي دوكو در دقيقه ۷۲ وارد زمين شدند تا به تيم انرژي بدهند، اما سيتي نتوانست دوباره كنترل را در دست بگيرد. وقتي دياس و ريكو لوئيس در دقيقه ۸۵ به جاي عبدالقادر خسانوف و نونس آمدند، بيشتر شبيه تلاشي براي گرفتن يك امتياز بود. اين صحنه يك‌سال پيش غيرقابل تصور بود، اما وقتي تيمي هاله ترسناك خود را از دست بدهد، چنين مي‌شود. برايتون با جسارت حمله مي‌كرد و سيتي هيچ مقاومتي نشان نداد و به تدريج زمين را به ميزبان واگذار كرد. سيتي شايد فكر مي‌كرد تعطيلات تابستاني زخم‌هايش را درمان كرده و سقوط نيم‌فصل گذشته به تاريخ سپرده خواهد شد، اما ليگ برتر چيزي را فراموش نمي‌كند. آنچه سيتي به عنوان يك استثنا دروني مي‌بيند، تيم‌هاي ميانه‌جدولي ليگ همچون زخمي مي‌نگرند كه بايد دوباره باز شود. وقتي يك قهرمان بوكس براي اولين‌بار روي زمين مي‌افتد، ديگران برداشتشان عوض مي‌شود. مقاومت فولادين افسانه‌اي يك توهم است كه با اولين نشانه آسيب‌پذيري فرو مي‌ريزد. اين اتفاق او را انساني‌تر نشان مي‌دهد و ضعف‌هايش را از انتزاعي به واقعي تبديل مي‌كند. دقيقا همين وضعيت براي سيتي پيش آمده است. وقتي تيمي مثل آنها براي مدتي طولاني اين‌گونه فرو مي‌ريزد، از خط بازگشت عبور كرده است. مربيان ديگر محتاط نيستند، بازيكنان ديگر مطيع نيستند و هواداران ديگر شگفت‌زده نمي‌شوند. وقتي سيتي در نيمه اول يك بر صفر جلو مي‌افتد، تيم‌ها ديگر به لاك دفاعي نمي‌روند؛ بلكه به ضدحمله و فشار روي مي‌آورند. با وجود دو شكست اخير، سيتي هنوز نبايد وارد وضعيت بحراني شود. شرايط آنها به تاريكي اكتبر تا فوريه سال گذشته نزديك نيست، اما فعلا نشاني از ثبات لازم براي قهرماني ديده نمي‌شود. خسانوف كنار استونز عملكرد خوبي داشت و سرعت لازم براي بازي با خط دفاعي بالا را دارد، تيجاني رِيندرز كيفيت بالايي نشان داده و اسكار بوب آماده است تا جناح راست را در اختيار بگيرد. مشكل اين است كه هنوز پست‌هاي زيادي بلاتكليف است و پرسش‌هاي زيادي درباره بازيكنان وجود دارد. دروازه‌بان، دفاع راست، دفاع مياني، هافبك راست و وينگر چپ همچنان در وضعيتي ناپايدارند و جناحين بارها مورد هدف قرار مي‌گيرند. سيتي ذخيره‌اي از بازيكنان خيلي خوب، اما نه فوق‌العاده دارد؛ اما چيزي كه كم است، هماهنگي است. خط دفاعي اغلب ناهماهنگ است، خط مياني هنوز ميان امنيت و خلاقيت تعادل پيدا نكرده و سه بازيكن خط حمله به ندرت بيش از چند بار در هر بازي با هم تركيب مي‌شوند. چالش‌هاي زيادي پيش روي گوارديولاست، اما تيمش به نظر مي‌رسد در حال تجربه دردهاي دوران گذار و كنار آمدن با اين واقعيت است كه ديگر ترس و هيبت سابق را ندارد.