تلفيق موسيقي ايراني با تكنيك‌هاي غربي
ميراث ماندگار احمد پژمان
علي‌اكبر پاشازاده
احمد پژمان ميراثي هنري و فرهنگي بي‌بديل از خود به يادگار گذاشت و توانست زبان موسيقايي منحصربه‌فردي خلق كند كه تلفيقي از دانش عميق موسيقي كلاسيك غربي و ريشه‌هاي موسيقي ملي ايران بود. احمد پژمان، آهنگساز، رهبر اركستر و نوازنده چيره‌دست ويولن كه سال‌ها به عنوان يكي از شاخص‌ترين چهره‌هاي موسيقي معاصر ايران شناخته مي‌شد،دار فاني را وداع گفت. او كه در سال ۱۳۱۴ در شهر لار به دنيا آمد، ميراثي هنري و فرهنگي بي‌بديل از خود به يادگار گذاشت و سهمي چشمگير در گسترش موسيقي سمفونيك، مجلسي، آوازي و موسيقي فيلم در ايران داشت.
پژمان با تحصيلات عالي در آكادمي موسيقي وين و دانشگاه كلمبياي نيويورك توانست زبان موسيقايي منحصربه‌فردي خلق كند كه تلفيقي از دانش عميق موسيقي كلاسيك غربي و ريشه‌هاي موسيقي ملي ايران بود. آثار او، با فرم‌هاي كلاسيك و تكنيك‌هاي مدرن، در عين پايبندي به هويت ايراني، از پيچيدگي فني و انسجام فرمال برخوردار بودند و جايگاهي ويژه در موسيقي معاصر ايران پيدا كردند.
پژمان در طول زندگي هنري خود نه تنها خالق آثار سمفونيك، اُپرا، باله و موسيقي فيلم شد، بلكه با تدريس هارموني، كنترپوان و آهنگسازي در دانشگاه هنر تهران، نسل‌هاي متعددي از آهنگسازان را پرورش داد و تاثير خود را بر موسيقي ايران تثبيت كرد. ديدگاه او درباره هارموني و چندصدايي‌نويسي، نمايانگر احترام عميق وي به ريشه‌هاي موسيقي ايراني و در عين حال آزادي خلاقيت فردي آهنگساز بود. ميراث احمد پژمان را مي‌توان در تلفيق موسيقي ايراني با تكنيك‌هاي نوين غربي، نوآوري در اركستراسيون و بافت موسيقايي و تاثيرگذاري آموزشي و فرهنگي بر نسل‌هاي بعدي خلاصه كرد. آثار و رويكردهاي او، فراتر از ميراث هنري، بخشي جدايي‌ناپذير از هويت موسيقي معاصر ايران محسوب مي‌شوند و الگويي ماندگار براي تلفيق هويت ملي و زبان جهاني موسيقي ارايه مي‌دهند. فقدان احمد پژمان ضايعه‌اي بزرگ براي جامعه هنري و فرهنگي ايران است، اما آثار و ياد او همچنان الهام‌بخش آهنگسازان و علاقه‌مندان
به موسيقي خواهد بود.
نوازنده و مدرس پيانو
و عضو انجمن موسيقيدانان جوان
منبع: ايرنا