انتشار سه اثر كشف‌شده از نويسنده انگليسي
داستان‌هايي طنز و شگفت‌‌آور از ويرجينيا وولف در راه است
سه داستان خنده‌دار، گاه سوررئال و به‌هم‌پيوسته نوشته ويرجينيا وولف كه به‌طور اتفاقي در يك خانه روستايي پيدا شده‌اند، به زودي منتشر خواهند شد. «گاردين» گزارش داد: سه داستان نوشته ويرجينيا وولف كه در كنار هم يك زندگي‌نامه طنز را از يك دوست خانوادگي شكل مي‌دهند و به تازگي كشف شده‌اند، قرار است ماه آينده ميلادي منتشر شوند. «زندگي وايولت» از مري وايولت ديكنسون الهام گرفته شده است. ديكنسون وقتي وولف ۲۰ ساله بود با او دوست شد و بعدها بسياري از نوشته‌هاي اوليه‌اش را خواند. او را به يكي از نخستين ويراستارانش و جمع بزرگي از دوستان اشرافي معرفي كرد و پس از فروپاشي عصبي او در سال ۱۹۰۴ از او مراقبت كرد. اين داستان‌ها طنزآميز، خيال‌انگيز و شايد به‌طور شگفت‌آوري كمدي هستند. روايت و مكان‌هاي آنها، از ماجراجويي‌هاي اشرافي در يك خانه بزرگ در هارتفوردشاير گرفته تا قصه شبانه دو الهه كه بر پشت يك نهنگ به «توكيو» در ژاپن مي‌رسند، تغيير مي‌كنند. اين داستان‌ها در سال ۱۹۰۷ ميلادي، يعني سال‌ها پيش از آنكه نخستين رمان وولف در سال ۱۹۱۵ ظاهر شود، نوشته شدند و اين نويسنده كه در آن زمان ويرجينيا استيون نام داشت دست‌كم در ابتدا نمي‌خواست آنها ديده شوند. او هنگام فرستادن يك پيش‌نويس به «ديكنسون»، خواست كه سوژه‌اش و دوست ديگرشان، نلي، «تنها خوانندگان» آن باشند. اما در واقع «ويرجينيا» بعد از مدتي اين داستان‌ها را اصلاح كرد و ما اكنون اين را به لطف كشف اتفاقي يك نسخه بازبيني‌شده كه به‌مدت ۸۰ سال در يك خانه اشرافي پنهان مانده بود، مي‌دانيم. «اورميلا سشاگيري» (Urmila Seshagiri)، استاد دانشگاه تنسي و پژوهشگر آثار «وولف»، در جست‌وجوي يك خاطره‌نامه منتشرنشده بود كه «ديكنسون» درباره كودكي «وولف» نوشته بود. او از «خانه لانگليت»، اقامتگاه اليزابتي در ويلتشاير كه مجموعه‌اي از نوشته‌هاي «ديكنسون» در آن نگهداري مي‌شود، پرسيد كه آيا آن را دارند. پاسخ آنها «گيج‌كننده» بود. بله، آنها «خاطرات خانواده استيون» را داشتند و به اين پژوهشگر پيشنهاد شد كه آيا او مايل است «گالري دوستي‌ها»
(Friendships Gallery)، يك نسخه اصلي تايپ‌شده از «وولف» را كه به دست خودش تصحيح شده نيز ببيند؟ «سشاگيري» مي‌دانست نسخي اصلي «گالري دوستي‌ها»، سه‌گانه داستان‌هاي كوتاه عمدتا ناديده‌گرفته‌شده «وولف» درباره دوستش، در كتابخانه عمومي نيويورك است، بنابراين به «لانگليت» گفت كه حتما آنها فقط يك كپي دارند. آنها پاسخ دادند: «نه نه، ما يك سند اصلي از ويرجينيا وولف داريم.» پس چه چيزي در آن بود؟ به زودي كرونا همه‌چيز را مختل كرد: به دليل قوانين بين‌المللي حق نشر، لانگليت نمي‌توانست متن را اسكن كند يا حتي آن را از طريق تماس ويديويي نشان دهد، بنابراين اين به يك «راز چندساله» تبديل شد. سرانجام، در ۲۰۲۲، «سشاگيري» دعوتي براي ديدار از خانه دريافت كرد. مسوول آرشيو او را به اتاق مطالعه برد و جعبه‌اي به رنگ كرم به او داد. در آن، نسخه‌هاي بازبيني‌شده داستان‌هاي موجود در كتابخانه نيويورك بود. اگرچه اين تغييرات اعمال‌شده ظاهرا جزیي بودند، اما اين ويرايش‌ها كه در ۱۹۰۸ انجام شدند، ثابت مي‌كنند وولف داستان‌ها را جدي‌تر از آنچه كسي تصور مي‌كرده، تلقي مي‌كرد. «سشاگيري» مي‌گويد: «اين از آن لحظه‌هايي است كه هرگز فكر نمي‌كني به عنوان يك پژوهشگر روزمره تجربه‌اش كني.» ماه آينده، كشفيات اين پژوهشگر با عنواني جديد، يعني «زندگي وايولت»، توسط انتشارات دانشگاه پرينستون منتشر خواهد شد. با توجه به همه آنچه اين داستان‌ها درباره وولف به ما مي‌گويند، چگونه اين آثار تا اين اندازه طولاني ناديده مانده‌اند؟ در سال ۱۹۵۵، خانواده ديكنسون نسخه‌هاي اوليه و اصلاح‌نشده موجود در كتابخانه عمومي نيويورك را به لئونارد وولف، كه ويرجينيا در سال ۱۹۱۲ با او ازدواج كرده بود، پيشنهاد دادند. لئونارد، شايد تحت تاثير خجالت اوليه وولف از داستان‌ها، از خريد اين آثار خودداري كرد و آنها را شايسته انتشار ندانست. سپس داستان‌ها از يك مغازه سمساري در لندن سر درآوردند و توسط تام ماشلر، بنيان‌گذار جايزه بوكر، به قيمت يك شيلينگ خريداري شدند. او آنها را به فرانسيس ويندهام نشان داد، چيزي را نشان داد كه ماشلر متوجه نشده بود: نويسنده آن يعني «ويرجينيا استيون»، همان ويرجينيا وولف بود. دوباره از لئونارد براي گرفتن اجازه انتشار درخواست شد، اما او همچنان معتقد بود كه داستان‌ها «نوعي شوخي خصوصي و نه چندان خوب» هستند (خواهر وولف، ونسا بل، برعكس، آنها را «بسيار بامزه و درخشان» يافت). آنها سرانجام در كتابخانه عمومي نيويورك نگهداري شدند و از آن زمان بارها توسط پژوهشگران و ويراستاران مجموعه‌هاي داستان كوتاه وولف ناديده گرفته شدند.