شش هفته گذشت و امتياز هيچ تيمي دو رقمي نشد!
كسل‌كننده‌ترين ليگ!
گذشت شش هفته از آغاز ليگ برتر بيست و پنجم جدولي را به نمايش گذاشته كه برخلاف انتظارها هيچ تيمي را با امتيازي قاطع در صدر قرار نداده است. روز شنبه دو ديدار از هفته ششم ليگ برتر برگزار شد كه در آن هيچ توپي از خطوط دروازه‌ها عبور نكرد. سپاهان و ذوب‌آهن در دربي اصفهان به تساوي بدون گل رسيدند و بعد از آن تراكتور در زمين فولاد با نتيجه مساوي صفر بر صفر متوقف شد. روز قبل از آن هم پرسپوليس در تهران نتوانست از پس گل‌گهر بر بيايد و دو تيم به مساوي يك بر يك رضايت دادند. مجموعه اين نتايج (اين گزارش قبل از بازي استقلال مقابل چادرملو نوشته شده) واكنش‌هاي گسترده و عمدتا منفي بين هواداران به وجود آورده است. كمااينكه در هفته گذشته هم شرايط به همين شكل بود و ما در روزنامه اعتماد به آن پرداختيم. در حال حاضر صدرنشين فعلي با تنها ۹ امتياز، فاصله بسيار كمي با تيم‌‌هاي انتهاي جدولي دارد. اين تراكم امتيازي عجيب تحليلگران را به دو مسير اصلي هدايت مي‌كند كه آيا شاهد جهش كيفي و افزايش سطح رقابت در سراسر ليگ هستيم يا اين وضعيت نشانه‌‌اي از افول سطح كيفيت در ميان مدعيان سنتي است؟ نزديكي امتيازات در اين مقطع، به خصوص غيبت تيم‌‌هاي بزرگ مانند پرسپوليس با ۸ امتياز و استقلال و سپاهان هر كدام ۶ امتياز، در جمع تيم‌‌هاي بالاي جدول يك اتفاق قابل تامل است.
به‌طور معمول، در هفته‌هاي ابتدايي تيم‌‌هايي كه از نظر بودجه و ساختار قوي‌تر هستند بايد بتوانند با بهره‌‌گيري از عدم هماهنگي حريفان شهرستاني فاصله امتيازي قابل توجهي ايجاد كنند، اما در اين فصل، اين اتفاق رخ نداده است.
دلايل افزايش نزديكي رقابت‌ها
يكي از اصلي‌‌ترين دلايلي كه باعث نزديك شدن سطح تيم‌‌ها شده، توزيع نسبتا عادلانه‌‌تر منابع و افزايش دانش فني در تيم‌‌هاي غيرمدعي است. در سال‌هاي اخير و با افزايش سهميه ليگ برتري و جذب مربيان خارجي يا جوان داخلي، سطح تاكتيكي و دفاعي تيم‌‌ها ارتقا يافته است. تيم‌‌هاي شهرستاني ديگر صرفا براي حفظ دروازه وارد زمين نمي‌شوند. آنها حالا برنامه‌هاي مشخصي براي ضدحملات و بستن فضاهاي حياتي دارند. اين امر باعث شده تا كسب سه امتياز، حتي در خانه به يك نبرد فرسايشي تبديل شود. هر بازي عملا تبديل به يك فينال كوچك شده است، چون تيم‌‌ها مي‌دانند كه كوچك‌ترين اشتباه تاكتيكي مي‌تواند منجر به از دست دادن امتياز شود. دليل دوم، فقدان ثبات در مدعيان سنتي است. تيم‌‌هايي كه انتظار مي‌رود با كسب امتيازات متوالي از هفته سوم به بعد از سايرين جدا شوند خود دچار نوسان شدند! اين نوسان مي‌تواند ناشي از تغييرات مربي، عدم جذب بازيكنان كليدي در پست‌‌هاي مورد نياز يا مهم‌تر از همه، ضعف در مديريت بحران‌‌هاي كوچك در طول مسابقه باشد. تيمي كه كيفيت بالايي دارد بايد بتواند در روزي كه بازي خوبي ارايه نمي‌دهد با تكيه بر تجربه و توانايي فردي، حداقل امتيازات لازم را كسب كند. ناتواني استقلال و سپاهان در حفظ برتري‌هاي كوچك، نشان مي‌دهد كه آنها هنوز به آن سطح از خودباوري نرسيده‌اند كه بتوانند در بازي‌هاي نزديك برتري خود را تثبيت كنند.
تقابل جذابيت و كيفيت
اين وضعيت دو لبه دارد. از يك سو، حساسيت ليگ به شدت افزايش يافته است. وقتي فاصله صدرنشين با قعر جدول تنها چند امتياز است، هيجان قهرماني و بقا تا هفته‌هاي پاياني زنده خواهد ماند و اين هواداران را هيجان‌زده مي‌كند. از سوي ديگر، اگر اين نزديكي ناشي از افت كيفي كلي باشد كه همين‌طور است، يعني اكثر تيم‌‌ها فاقد توانايي لازم براي ايجاد موقعيت‌هاي گلزني زياد و تبديل برتري به پيروزي‌‌هاي قاطع هستند، اين يك زنگ خطر براي فوتبال ملي محسوب مي‌شود. يك ليگ با كيفيت بالا، بايد مدعياني داشته باشد كه بتوانند با نمايش سزاوارانه اختلاف امتياز خود را به ۱۰ تا ۱۵ امتياز برسانند. در نهايت، شش هفته ابتدايي ليگ بيست و پنجم را مي‌توان به عنوان «دوران گذار» در نظر گرفت. جايي كه تيم‌‌هاي سطح متوسط به بلوغ تاكتيكي رسيده، اما تيم‌‌هاي بزرگ هنوز نتوانسته‌اند موتور اصلي خود را روشن كنند. اين نزديكي امتيازي، فعلا بيشتر شبيه به يك «رقابت فرسايشي» است تا «نمايش قدرت مطلق» از سوي مدعيان.