ارزش تلاش دختران قهرمان پابرجاست
جدال اولين يا دومين مدال طلا؟
گروه ورزش
پيروزي تيم ملي واليبال زنان ايران مقابل ازبكستان در فينال مسابقات آسياي مركزي (كاوا) و كسب مدال طلا نقطه عطفي در تاريخ ورزش بانوان كشورمان محسوب مي‌شود. اين قهرماني كه با اقتدار و بدون واگذاري حتي يك ست به دست آمد نتيجه زحمات بازيكنان و كادر فني تحت هدايت لي دو هي بود. كسب چهار برد متوالي در اين دوره ازجمله شكست سه بر صفر مقابل ميزبان در ديدار نهايي، نشان از آمادگي و انسجام بالاي تيم داشت.
تشكيل تيم ملي واليبال زنان ايران در سال ۱۳۴۲ يك سابقه طولاني را براي اين رشته رقم زده است اما دستيابي به مدال طلا در يك رويداد برون‌مرزي، دستاوردي تاريخي است كه فدراسيون و رسانه‌ها آن را «اولين مدال طلاي تاريخ واليبال زنان ايران» ناميده‌اند. اين تيتر، نمادي از جهش و پيشرفت پس از سال‌ها انتظار است.
با اين حال، پس از اعلام اين خبر، بحث‌هايي در ميان جامعه واليبالي كشور شكل گرفت. برخي بازيكنان سابق از جمله نگار كياني، ليبروي پيشين تيم ملي در استوري اينستاگرام خود با انتشار عكسي از قهرماني تيم ملي واليبال زنان ايران در سال 1396 با كنايه نوشت: «قهرماني آسياي مركزي سال 96. چجوري يادتون ميره و ميگيد قهرماني بعد از 62 سال؟»
همچنين شبنم عليخاني، كاپيتان تيم ملي در حال حاضر نيز با انتشار استوري از عكس قهرماني تيم نوشت: دومين قهرماني! اشاره او نيز به قهرماني سال 96 تيم بود كه عليخاني خودش عضو آن تيم به حساب مي‌آمده است.
همچنين برخي رسانه‌ها با تيترهايي نظير «تحريف تاريخ توسط فدراسيون واليبال» اين نهاد را به دستاوردسازي براي خود متهم كرد.
خبرگزاري تابناك در اين رابطه نوشت: «به نظر مي‌رسد فدراسيون واليبال دچار اشتباهي بزرگ در اطلاع‌رساني شده و به عبارتي تحريف واقعيت صورت گرفته، چراكه تيم ملي واليبال زنان ايران پيش از اين هم قهرماني در آسياي مركزي را جشن گرفته بود! مرور آرشيو خبرها نشان مي‌دهد كه بهمن ۱۳۹۵ هم خبري روي خروجي سايت فدراسيون واليبال قرار گرفته و در آن نوشته شده: تيم ملي بانوان ايران در نخستين حضور خود در رقابت‌هاي آسياي مركزي كه در مالديو برگزار شد، به مقام قهرماني دست يافت.»
اين تفاوت در روايت، فدراسيون را وادار به واكنش كرد.
سرپرست تيم ملي زنان در مصاحبه‌اي توضيح داد كه قهرماني سال ۹۶ اگرچه منجر به دريافت مدال طلا شد اما ماهيت آن مسابقات، انتخابي قهرماني جهان بوده و به دليل عدم ثبت رسمي در سوابق فدراسيون جهاني (FIVB) از نظر رنكينگ و سوابق رسمي آن عنوان به عنوان يك قهرماني كامل در تاريخ فدراسيون ثبت نشده است.
مژگان حسن‌زاده، سرپرست تيم ملي واليبال زنان ايران در اين مورد به ايسنا گفت: «مسابقات كاوا ازسوي فدراسيون جهاني ثبت رسمي شده است و اين مدال اولين مدال طلا و دومين مدالي است كه در كاوا گرفته‌ايم. اولين مدال سال گذشته با خانم خمسه كسب شد كه برنز بود. طلاي امسال هم دومين مدال رسمي كسب شده در جام كاوا است. مدالي كه سال ۹۵ كسب شد و خيلي هم ارزشمند است در انتخابي مرحله نخست آسيا براي مسابقات جهاني بود اما در FIVB رسميت و رنكينگ نداشت و در واقع تيم ايران با اول شدن در آن مسابقات توانست به مرحله دوم انتخابي قاره آسيا راه پيدا كند.»
او با تاكيد بر اينكه مدال طلاي كسب شده در رقابت‌هاي سال ۲۰۲۵ اولين طلاي به رسميت شناخته شده در تاريخ واليبال زنان و ثبت شده در رنكينگ جهاني است، اعلام كرد: «با اين طلا سهميه مسابقات قهرماني آسيا را هم به دست آورديم و از حالت چلنج كاپ خارج شديم، بنابراين سال آينده مستقيم به مسابقات قهرماني آسيا اعزام مي‌شويم. از طرف ديگر با اين مدال در رنكينگ جهاني ۱۵ پله صعود هم داشتيم.»
حسن‌زاده با تاكيد بر ارزشمندي نتيجه كسب شده در سال ۱۳۹۵ گفت: «نمي‌خواهيم كار بچه‌ها در آن زمان را بي‌ارزش نشان بدهيم. آنها تلاش كردند و خوش درخشيدند اما چون آن مسابقات رسميت ندارد و در تقويم فدراسيون جهاني نيست، نمي‌توانيم آن را شامل طلاي رسمي حساب كنيم.»
اين موضوع، هر چند ظاهري اما اهميت درك مفهوم «دستاورد» و «افتخارآفريني» را برجسته مي‌سازد. اگر قهرماني اخير را اولين دستاورد رسمي بدانيم اهميت آن به مراتب بيشتر مي‌شود، زيرا شروعي براي ثبت در تاريخ بين‌المللي است اما اگر قهرماني سال ۹۶ را هم لحاظ كنيم اين پيروزي اخير تبديل به تداوم افتخارآفريني و اثبات توانايي تكرار موفقيت مي‌شود.
در هر دو صورت، تلاش بازيكنان ارزشمند است. چه اين مدال، اولين طلاي رسمي باشد و چه دومين، عرق ريختن در تمرينات، گذشتن از موانع و به اهتزاز درآوردن پرچم ايران در ميادين بين‌المللي دستاوردي بزرگ است كه بايد مورد تجليل قرار گيرد. واليبال زنان ايران با اين عملكرد، نشان داد كه پتانسيل بالايي دارد و مي‌تواند با حمايت‌‌هاي مستمر، به موفقيت‌‌هاي بزرگ‌تري دست يابد. هدف‌‌گذاري براي كسب افتخارات در عرصه‌هاي بزرگ‌تر، مانند مسابقات كشورهاي اسلامي اكنون كه تيم با اعتماد به نفس بالايي روبه‌رو است، منطقي به نظر مي‌رسد. اما تداوم اين مسير نيازمند برنامه‌‌ريزي دقيق و حفظ ثبات در كادر فني و مديريتي است تا اين دستاوردهاي مقطعي، به يك روند مستمر تبديل شوند و واليبال زنان ايران جايگاه شايسته‌‌اي در قاره آسيا و جهان كسب كند. موفقيت‌‌هاي پي در پي، چه اول و چه دوم، همواره نشان‌دهنده قدرت و عزم يك تيم براي پيشرفت است.