روايت خوب تاريخ پر تنش معاصر

«نفس» فيلم گرم و جذابي است و تماشاگر پس از ديدن اين اثر سينمايي احساس خستگي نمي‌كند و معتقدم نرگس آبيار يكي از سخت‌ترين كارگرداني‌ها را تجربه كرده است. از سوي ديگر كار با كودكان بسيار دشوار است و خوشبختانه كارگردان فيلم «نفس» به خوبي توانسته از عهده ساخت اين فيلم برآيد. فيلم سينمايي «نفس» روايت تاريخ پرتنش معاصر از نگاه يك كودك است و نمونه‌هاي خوب از اين دسته از فيلم‌ها در گذشته تاريخ سينما داشته‌ايم. به عنوان مثال مي‌توان به فيلم «آب، بابا، ارباب» كه اقتباسي ادبي از رماني به همين نام نوشته گاوينولدا نويسنده ايتاليايي است، اشاره كرد. فيلم‌هايي چون «روبان سفيد» ساخته ميشائل هانكه و «آماركورد» به كارگرداني فدريكو فيليني نيز از اين دست از آثار است. البته نمونه داستان‌هاي ايراني از اين دست در ادبيات معاصر نيز وجود دارد و مي‌توان به رمان «عروسك چيني من» اثر هوشنگ گلشيري اشاره كرد. سال‌هاي سال بود كه از ساخت فيلم‌هايي از اين دست در سينماي ايران خبري نبود و ديدن فيلمي مثل «نفس» براي من غنيمت بود. در روزگاري نه چندان دور كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان به عنوان تهيه‌كننده از توليد فيلم‌هايي از اين دست حمايت مي‌كرد كه فيلم «باشو غريبه كوچك» از همين نوع حمايت‌ها بود ولي توليد چنين آثاري متوقف شد. متاسف شدم كه چرا فيلم‌هاي‌مان شبيه هم شده است.
 اما فيلم«نفس» مرا ياد دوران خوب سينماي ايران انداخت. فيلم نرگس آبيار اين ويژگي را داشت كه ما را به ياد دوراني از سينماي خوب ايران بيندازد. اين شكل يادآوري يك نوع سينما و قصه‌گويي است كه در سال‌هاي دورتر، آن را از ياد برده‌ايم. شخصا از تماشاي اين فيلم لذت بردم و مطمئن هستم كه تماشاگر از ديدن آن نيز لذت مي‌برد. فيلم سينمايي «نفس» به كارگرداني نرگس آبيار 22 مهرماه در گروه سينمايي كوروش اكران مي‌شود.