چرا انتخابات سال آينده
مهم است
عبدالله ناصري
به چند دليل مي‌توان ادعا كرد انتخابات سال 96 يكي از مهم‌ترين انتخابات‌هاي تاريخ جمهوري اسلامي ايران خواهد بود. نخستين دليل را مي‌توان در مساله برجام جست‌وجو كرد. حقيقت اين است كه در دولت بعدي (كه بي‌شك دولت آقاي روحاني خواهد بود) نتايج و آثار ملموس‌تر و بيشتري از يك رخداد تاريخي بزرگ به نام برجام ديده خواهد شد و اين پديده كه مهم‌ترين و بزرگ‌ترين دستاورد دولت اول آقاي روحاني محسوب مي‌شود بدون ترديد تاثير مهمي در عرصه‌هاي ملي و بين‌المللي براي ملت و حاكميت ايران در پي داشت كه مهم‌ترين آن خروج ايران از يك انزواي جهاني بود كه آثار مخربي در عرصه اقتصاد و سياست بين‌الملل بر كشور تحميل كرده بود. در اين ميان اما نمي‌توان بر اين مساله چشم پوشيد كه اگر برنامه‌ريزي دولت به گونه‌اي پيش مي‌رفت كه همزمان با روند مذاكرات، فضاي پسابرجام را براي افكار عمومي كمي روشن‌تر مي‌كرد ، ميدان به ترك تازي‌هاي رقباي تندرو خودش نمي‌داد. اگر دولت چنين برنامه‌ريزي را داشت بي‌شك امروز مي‌توانستيم از او با موفقيت‌هاي بيشتري ياد كنيم اما با همه اينها نمي‌توان از كنار چنين دستاورد بزرگي همچون برجام و توافق تاريخي با قدرت‌هاي جهاني بي‌تفاوت گذشت. برهمين اساس ضرورت دارد تا دولت حسن روحاني و شخص او براي چهار سال بعدي هم سكان اداره كشور را عهده‌دار باشد تا بتواند با مديران و سياست‌هاي اجرايي‌اش دستاوردهاي ملموس‌تري از برجام را براي كشور و ملت به ارمغان بياورد.
دومين دليل را بايد در لزوم توسعه كشور جست‌وجو كرد. در هشت ساله دولت سابق كشور شاهد زيان‌هاي بسيار و هزينه‌هاي سنگين، به خاطر سياست‌هاي غلط بود كه توسعه كشور را ساليان زيادي به تاخير انداخت. همين مساله سبب شد تا بيشترين فرصت و انرژي دولت حسن روحاني صرف برجام شود تا بزرگ‌ترين مانع توسعه كه تحريم‌ها بودند را از سر راه بردارد.
در چنين شرايطي دولت نتوانست آن طور كه بايد و در برنامه‌هايش بود به توسعه و نوسازي و بهينه‌سازي كشور مشغول شود. بنابراين مي‌توان گفت با حضور روحاني در ساختمان پاستور در سال 96 مي‌توان اميدوار بود كه دولت او با فراغت از مساله‌اي به نام برجام و مذاكرات فرصت و انرژي بيشتري را براي توسعه و نوسازي كشور صرف خواهد كرد. به عبارت ديگر در دور دوم اين مساله براي حسن روحاني از سوي جامعه تبديل به يك انتظار اجتماعي خواهد شد تا كشور در مدار توسعه قرار بگيرد چرا كه بسياري اين واقعيت را مي‌دانند كه بخش بزرگي از فرصت چهار ساله دولت اول روحاني درگير مساله مهمي بود كه مي‌توان آن را با قطعنامه 598 و پايان جنگ قياس كرد.
سومين دليل اما انتخابات ديگري است كه همزمان با انتخابات رياست‌جمهوري برگزار مي‌شود و آن انتخابات شوراي شهر است. در سال 92 آثار دو جانبه هر دو انتخابات را بر يكديگر به خوبي مشاهده كرديم. هرچند كه انتخابات شوراي شهر و روستاها داراي هويت محلي و منطقه‌اي است و ويژگي‌ها و مختصات خاص خود را داراست اما برگزاري همزمان اين دو انتخابات آثار متقابلي بر يكديگر خواهند داشت. به همين جهت انتخابات شوراي شهر بايد از سوي اصلاح‌طلبان به شكل جدي‌تري مورد توجه قرار گيرد. از سوي ديگر انتخابات شوراي شهر مانند انتخابات مجلس مانعي به نام شوراي نگهبان را پيش‌روي اصلاح‌طلبان نخواهد گذاشت، چرا كه تاييد صلاحيت كانديداهاي انتخابات شوراي شهر به عهده مجلس خواهد بود و با توجه به فضايي كه در مجلس حاكم است مي‌توان پيش‌بيني كرد هم اصلاح‌طلبان و هم اصولگرايان با حجم عظيم و حضور گسترده‌اي از كانديداها رو به رو خواهند بود. بنابراين اصلاح‌طلبان بايد تدبيري را بينديشند و مكانيزم كارآمدي را در دستور كار خود قرار دهند تا شايسته‌ترين و كارآمدترين نيروها را به ويژه در شهرهاي بزرگ راهي شوراهاي شهر كنند.
اين سه دليل را مي‌توان براي مهم بودن انتخابات سال آينده برشمرد. اما در اين ميان از يك حقيقت نبايد غافل بود. حقيقت اين است كه در هيچ يك از انتخابات تاريخ جمهوري اسلامي ايران كه مصادف با پايان دوره يك رييس‌جمهور باشد، اين‌گونه فضاي تخريبي و جنگ رواني عليه رييس‌جمهور وقت در اين هجم و گستردگي وجود نداشته است. اين نخستين‌بار است كه پيش از انتخابات رييس‌جمهوري اين‌گونه مورد حجمه و فشار مخالفان قرار مي‌گيرد. بنابراين فضا‌سازي‌هاي تندي كه جريان راديكال و افراطي عليه روحاني آغاز كرده است اقتضا مي‌كند كه حاميان حسن روحاني و سازمان راي او كه اصلي‌ترينش جريان اصلاح‌طلب است منسجم‌تر از سال 92 وارد معركه انتخابات شوند.
بنابراين انتخابات سال آينده از اهميت ويژه‌اي برخوردار است و در يك جمله يكي از مهم‌ترين انتخابات‌هاي تاريخ جمهوري اسلامي ايران خواهد بود. در اين ميان اصلاح‌طلب‌ها با توجه به تجربه‌اي كه ساليان گذشته كسب كردند و با توجه به نتايجي كه سال 92 و سال 94 به دست آوردند با رويكرد ائتلاف فراگير در انتخابات سال آينده هم ظاهر خواهند شد. از آنجايي كه اصلاح‌طلبان در دو دهه گذشته عرصه رقابت نابرابر در انتخابات را شاهد بوده‌اند و نتوانستند به معنايي نامزدهاي راي‌آور شاخص خود را وارد عرصه انتخابات كنند، هميشه بازيگر اخلاقي و البته هوشمند اين رقابت نابرابر بودند. بنابراين با همين رويكرد و سياست در سال آينده هم اصلاح‌طلبان با حمايت از حسن روحاني سياست‌هاي خود را پيش خواهند برد.