آيينه عبرت مردم بودن
نويسنده، هنرمند ادبي، انديشمند و هر چهره‌اي از اين دست، هيچ‌وقت الگوي مردم جامعه نمي‌شود. اكبر اكسير، شاعر طنزپرداز و خوش‌ذوق ايراني اين جمله را در گفت‌وگويي مفصل با ايسنا درباره رابطه اين روزهاي مردم با چهره‌هاي ادبي بيان كرده و با لحن طنز و خاص مخصوص به خودش توضيح داده كه اين روزها مردم كاري به نويسنده‌ها ندارند و اگر بخواهند الگو بگيرند هم از كساني ديگر الگو مي‌گيرند. اكسير معتقد است كه امثال او، آيينه عبرت جامعه هستند و جامعه از آنها فقط عبرت مي‌گيرد چون: «وقتي در آستانه 60 يا 70 سالگي نه دنداني در دهان و نه پولي در جيب داريم چگونه الگوي جامعه باشيم؟ اگر جامعه‌اي مي‌خواهد رو به رشد و سعادت باشد بايد مديركل‌ها، رانت‌خوارها و پسرخاله‌ها را الگوي خود قرار دهد. جامعه بيشتر دنباله‌روي هنرمند است اما زماني كه هنرمند را بعد از عمري آفرينش هنري در فقر و فلاكت مي‌بيند، متوجه بزرگ‌ترين عبرت مي‌شود. وقتي مي‌بيند كه نويسنده بزرگ‌شان مي‌ميرد و پيكرش از خانه اجاره‌اي بيرون مي‌آيد، بهترين الگو و آيينه عبرت است كه دنبال هنر و نويسندگي نرود. اما در مقابل اگر ببيند در جامعه بالاترين رفاه، حقوق و زندگي انساني را هنرمندان دارند آن وقت از آنها تاثير مي‌گيرد.» از نگاه كنايه‌آميز اكسير، جامعه‌اي كه مي‌بيند زندگي مديركل‌ها، رانت‌خوارها و البته پسرخاله‌ها راحت‌تر از زندگي چهره‌هاي ادبي مي‌گذرد، نمي‌تواند نويسنده‌اي كه هيچ‌كس به او توجه نمي‌كند، حقوق بازنشستگي ندارد و به دنبال يارانه هر ماهش است را الگوي خوبي درنظر بگيرد. از نگاه اكسير با اينكه مردم نويسندگان را الگوي خود قرار نمي‌دهند، الگوي اصلي و واقعي جامعه همين قشر است. قشري كه مي‌تواند مصلح اجتماعي باشد و براي رسيدن به جامعه آرماني به آنها نياز داريم: «وقتي از هنرمندان صحبت مي‌كنيم بايد در نظر داشته باشيم كه اصلا براي اصلاح جامعه آمده‌اند نه در هيبت يك پيامبر يا مصلح اجتماعي، اين افراد قلمي در دست و هنري در انديشه آمده‌اند تا زندگي اصولي و اصلي را براي انسان‌ها بازگو كنند. اما اگر نويسنده و شاعر به كمال دلخواه نرسيده باشند هرگز نمي‌توانند جامعه را به سمت سعادت موعود هدايت كنند. نويسندگان و هنرمندان با خلق آثار هنري و نوشتن شعر، داستان و مقالات مي‌توانند در جامعه امروز مفيد واقع شوند.» تنها راه‌حل چنين وضعيتي از نگاه اكسير، تريبون داشتن اهالي دنياي ادبيات است. او معتقد است كه اين وضعيت را تنها رسانه ملي مي‌تواند تغيير دهد، رسانه‌اي كه مي‌تواند روي مردم تاثير بگذارد، اما اين روزها، چندان نگاهي به نويسندگان و اهالي ادبيات ندارد و همين است كه مردم هم، همچنان درگير تصويرهاي غيرواقعي از موفقيت، رشد و كمال هستند.