دوستان حسين عليزاده به بهانه تولدش دور هم جمع شدند
حسين عليزاده: افتخار مي‌كنم كه در ايران زندگي مي‌كنم
گروه فرهنگ و هنر
اول شهريورماه سالگرد تولد حسين عليزاده است و همين موضوع بهانه‌اي شد تا دوستان و همكاران اين آهنگساز و نوازنده در مراسمي كه با حضور خود او به بهانه شصت‌وپنجمين سالگرد تولدش برگزار شد از حسين عليزاده و موسيقي‌اش و همكاري با اين آهنگساز بگويند. فريدون شهبازيان نخستين سخنران اين مراسم بود. او به دوستي ۴۰ ساله‌اش با حسين عليزاده اشاره كرد و از او به عنوان يكي از تكنوازان برتر ايران در كنار چهره‌هايي مثل پرويز مشكاتيان و محمدرضا لطفي نام برد. حسين عليزاده در طول اين سال‌ها موسيقي فيلم و سريال‌هاي زيادي را ساخته است. عليزاده كه سابقه موفق ساخت موسيقي سريال را هم در پرونده كاري‌اش دارد در سال 91 با مسعود جعفري جوزاني در سريال «در چشم باد» همكاري داشت. همين موضوع باعث شد تا جعفري جوزاني به عنوان سخنران بعدي اين مراسم از همكاري‌اش با حسين عليزاده بگويد. در ادامه نوبت به شهرام ناظري رسيد تا از همكاري‌اش با حسين عليزاده بگويد؛ همكاري‌اي كه سابقه آن به نيمه دوم دهه پنجاه در قالب گروه عارف برمي‌گردد. شهرام ناظري با اشاره به رابطه كاري خود با حسين عليزاده كه از سال ۵۴ شروع شده توضيح داد: «در اين مسير سختي‌هاي زيادي كشيده‌ايم چه در ايران و چه خارج از كشور خودمان. عليزاده به مرحله‌اي رسيده است كه نيازي نيست راجع به بهترين كارهايش سخن گفت زيرا امضايش در تمام كارهايش حك شده است. » ناظري در ادامه از تفاوت حسين عليزاده با ديگر موسيقيدان‌ها حرف زد: «او ضمن آگاهي عميقي كه نسبت به موسيقي و به خصوص موسيقي مقامي و قومي دارد، وجه فرهنگي ارزشمند است. عليزاده از بينش و دانش عميق اجتماعي برخوردار است و گروه بي‌شماري از شاگردان خود را با همين فرهنگ پرورش داده است.» لوريس چكناواريان، آهنگساز سخنران بعدي اين مراسم بود. او با اشاره به اثر ماندگار حسين عليزاده توضيح داد: «هر كشوري نياز به هنرمنداني دارد تا همچون ستاره در جهان بدرخشند. همان‌طور كه آسمان بي‌ستاره، زيبايي ندارد، كشور بي‌هنرمند هم هيچ ارزشي ندارد. حسين عليزاده با خلق اثر «نينوا» پلي ميان موسيقي كلاسيك و سنتي ايجاد كرد.» بعد از صحبت‌هاي چكناواريان درباره حسين عليزاده نوبت به خود او رسيد تا در نخستين روز از شصت‌وپنج سالگي‌اش درباره خودش بگويد. حسين عليزاده صحبت‌هايش را با گفتن از حسي شروع كرد كه با برگزاري اين مراسم در او ايجاد شده است: «ما ايراني‌ها وقت‌هاي زيادي در دل تاريخ احساس غرور و شادي داشته‌ايم. اما نمي‌دانم چرا زماني كه از احوال كسي جويا مي‌شويم، مي‌گويد: «بد نيستم»؛ شايد گمان مي‌كند كه ممكن است چشم‌زخم بخورد. در اين لحظه كه اينجا حضور دارم خيلي احساس خوشبختي مي‌كنم و هزار برابر آن چيزي كه شايسته آن باشم تشويق شده‌ام و هديه معنوي گرفته‌ام.» حسين عليزاده در ادامه صحبت‌هايش به سفرهايش به خارج از كشور و زمان‌هايي كه در ايران حضور ندارد، گفت: «دليل رفتن من به خارج از كشور اين بوده است كه در زمينه موسيقي پربارتر شوم و هيچ‌وقت به اين قصد نرفته بودم كه به ايران برنگردم. من افتخار مي‌كنم كه در خاكم ايران زندگي مي‌كنم و تا آخر كه هستم ايران مال من است. هرقدر هويت و تعلق به خاك خودمان داشته باشيم، سرافرازتر خواهيم بود. من زياد سفر كرده‌ام. قديم‌ها شوق سفر داشتم، اما حالا زماني كه سفري پيش رو دارم، دلم مي‌گيرد. ايران، بهشت من است. وقتي از اين كشور عزيز دور مي‌شوم احساس دلتنگي مي‌كنم. براي من ايران در فرهنگ آن خلاصه مي‌شود و از مسوولان نيز انتظاري ندارم. » عليزاده در بخش پاياني صحبت‌هايش از پدرو مادرش تشكر كرد و از مهر مادرش به عنوان نخستين مشوقش در زمينه موسيقي نام برد.