ادمان مي‌خواهد همه بدانند كه يك ايراني است

نخستين‌بار فقط سيزده سالش بود كه تصميم گرفت به جاي پرسه زدن در كوچه‌پس‌كوچه‌هاي محله شاهپور، بنشيند بالاي سر يك كاغذ سفيد و سه سال وقت بگذارد تا عنوان برترين نقاش جوان را در جشنواره تهران به دست بياورد و پله‌ها را يكي يكي بالا برود بي‌آنكه نفسش بگيرد، حتي در 85 سالگي. ادمان هنوز مي‌تواند كوله‌پشتي‌اش را بردارد و سوار هواپيما شود و از لندن به يروان و از يروان به تهران بيايد تا با شوق يك‌بار ديگر نقاشي‌هايش را روي ديوار نمايشگاه بالا ببرد.  
«رنگ‌هاي سرزمين مادري‌ام» براي ادمان آيوازيان فقط يك اسم نيست، يك عقيده است كه تا پاي جان برايش ايستاده است. او مي‌خواهد كه همه بدانند، يك ايراني است كه در لندن درس خوانده و زندگي كرده و نقاشي ساخته است. يك ايراني است كه در ارمنستان خانه دارد. يك ايراني است كه يك‌به‌يك تمام كشورهاي حاشيه خليج‌فارس را از عربستان تا عمان با آثارش درنورديده است و حالا دوباره به سرزمين خودش بازگشته تا گرمايي را كه همه اين سال‌ها در قلبش نگه داشته بود، به چشمان دوستانش هديه كند.  
بفرماييد به تماشاي رنگ‌هاي شاهدي كه از عهد شباب مي‌دانست، روزي خوابي خواهد ديد كه حتي پيرانه‌سر هم كه باشد عاشقانه و ديوانه‌وار راهزن دين و دل مي‌شود.