حميد جبلي خواستار راه‌اندازي آرشيو تئاتر شد

سالن اصلي مجموعه تئاترشهر شنبه‌شب ميزبان جمعي از هنرمندان باتجربه تئاتر ايران بود. اكبر زنجانپور، مرضيه برومند، آتيلا پسياني، حسين محب‌اهري، هوشنگ قوانلو، اصغر همت و ديگراني كه در مراسمي به احترام شصت‌وهفتمين سالگرد تولد رضا ژيان كنار يكديگر نشستند. رضا ژيان به جمعي خاص از هنرمندان تئاتر معاصر منسوب مي‌شود. هنرمنداني كه با هر اثر، تجربه‌اي ناب و هيجان‌انگيز در كارنامه تئاتري كشور در دهه 40 و 50 ثبت كردند. «كارگاه نمايش» در آن دوران به مركز تجمع استعدادها و هنرمندان جواني بدل شد كه از بازيگر و كارگردان تا نويسنده و طراح صحنه را در خود جاي داد.چنانچه صحبت‌هاي محمد ژيان - برادر رضا ژيان- و آتيلا پسياني كه عضويت در كارگاه نمايش را از كودكي تا نوجواني تجربه كرد مويد همين نظر بود. محمد ژيان در ابتداي اين نمايشنامه به ماجرايي اشاره مي‌كند كه در جريان مراسم بارها توسط هنرمندان به آن اشاره شد. محمد ژيان در همين رابطه بيان كرد: «آنچه در مقدمه نمايشنامه «دوستان بامحبت» به آن اشاره كرده‌ام اين است كه پس از رفتن رضا از ايران در سال 62، من و دوستانش به‌شدت خواهان بازگشت او بوديم اما هرچه مي‌كرديم موفق نمي‌شديم، تا اينكه پس از سال‌ها با اطلاع حميد جبلي طي نامه‌اي به رضا، حقيقتي را برايش مطرح كردم كه در واقع حقيقت نداشت و اميدوار بودم به دليل علاقه بسيار زيادش به جبلي، كلكم بگيرد. برايش نوشتم؛ رضاجان متاسفانه حميد جبلي دچار بيماري سرطان شده و حال خوبي ندارد و يكي از آرزوهايش ديدار شماست! تلاش ما جواب داد و رضا در سال 76 به ايران بازگشت.»اتفاق مبارك دومي كه در مراسم شصت‌وهفتمين زادروز تولد رضا ژيان رخ داد، استقبال حميد جبلي از پيشنهاد روزنامه اعتماد بود. ما در گزارشي درخواست كرديم كه دست‌اندركاران مراسم، پيگير تاسيس محلي به عنوان «آرشيو ديداري، مكتوب و شنيداري تئاتر» شوند. حميد جبلي در پايان مراسم و هنگام دريافت تنديس يادبود از دست ماني ژيان، گفت: «اميدوارم در اداره تئاتر يا خانه‌تئاتر يك اتاق به عنوان آرشيو تئاتر درست شود. ما موزه موسيقي و آرشيو سينما داريم اما چنين چيزي در تئاتر وجود ندارد. به‌طور مشخص ما براي جمع‌آوري آنچه در مورد رضا ژيان ديديد به غير از آرشيو شخصي محمد ژيان منبع ديگري نداشتيم. واقعيت اين است كه تئاتر نسبت به هنرهاي ديگر بسيار مظلوم واقع شده است.»