تربيت اجتماعي- سياسي در گلستان سعدي
تربيت اجتماعي-سياسي در نبض برخي حكايت‌هاي گلستان مي‌زند. تربيت ادبي، گفتماني است كه غايتش حاكميت عدالت در مناسبات اجتماعي است، جامعه فرزانه‌اي كه افراد در آن وسيله‌اي در معرض بازي خوي و خيم متلون حاكم نيستند، بلكه خودمختار و خودگردان‌اند. براي سعدي (درگلستان) جهان اجتماعي، فضايي است كه انسان در پرتو امكانات طبيعي، استعداد‌هاي خود را پرورش مي‌دهد تا بتواند در همزيستي با مردمان آن چيزي شود كه بايد بشود: شهروندي همدل و همدرد با ديگران به مصداق آنكه بني آدم اعضاي يكديگرند.