نگاهي به آلبوم «غمگين و تنها» از گروه رولينگ استونز
ترجمه سونا بشيري
آنگونه كه كيت ريچارد «Kate Richard» (گيتاريست و يكي از پايه‌گذاران گروه رولينگ استونز) مي‌گويد، آلبوم اخير اين گروه مشهور، نخستين و تنها مجموعه‌اي است كه در سبك بلوز كاور كرده‌اند. به نظر او اين آلبوم حاصل تمرين و كار كردن در محيط نه چندان آشنا و مانوس استوديوي بريتيش گروو «British Grove» است. صاحب اين استوديو مارك نافلر «Mark Knopfler » خواننده و آهنگساز گروه بريتانيايي داير استريتس «Dire Straits» است. از آنجايي كه اخت شدن با فضاي جديد كمي سخت بود گروه تصميم گرفت تا با اجراي مجدد آهنگ «غمگين و تنها» از ليتل والتر «Little Walter» حس ناآشنا بودن را تا حد ممكن كم كند اما در پايان، اين اجرا آنقدر خوب از كار درآمد كه گروه را بر آن داشت تا آلبومي كامل از آهنگ‌هاي معروف سبك بلوز شيكاگوي پس از جنگ را جمع‌آوري كند. سرعت گروه در گردآوري آهنگ‌هاي موردعلاقه‌شان عجيب بود؛ آنها در مدت چند روز آلبوم را تكميل كردند. به جرات مي‌توان گفت از اوايل دهه ۶۰ ميلادي كه هر سال دو آلبوم منتشر مي‌كردند تاكنون چنين چيزي سابقه نداشته است. رولينگ استونز موفقيت و جذابيت اين مجموعه را مرهون راحتي و سادگي اجراها و تنظيم‌هاي آن مي‌داند. اعضاي گروه در كنار هم از توانايي، مهارت و غريزه خود در موسيقي بهره بردند تا مجموعه‌اي اينچنين موفق خلق كنند. با اين حال آلبوم «غمگين و تنها» به جاي اينكه ويتريني براي نمايش هنر نوازندگي باشد- با وجود تك‌نوازي‌هاي خارق‌العاده اريك كلپتون «Eric Clapton» در دو قطعه- بيشتر بر هم نوازي و كنش متقابل بين اعضا، تاكيد دارد، البته بدون اينكه تم اصلي آهنگ گم شود. اين تعهد به زمينه اصلي در تمام قطعات، پيروزي و موفقيت غيرقابل انتظاري را براي ميك جگر «Mick Jagger» به ارمغان مي‌آورد. با اينكه گروه رولينگ استونز ريشه بلوز آهنگ‌هايش را مديون كيت ريچارد مي‌داند و اوست كه هميشه آرزوي جمع‌آوري آلبومي با اين سبك را در سر مي‌پرورانده اما بازهم اين جگر است كه مانند هميشه با صداي قوي و سازدهني سوزانش، نبض ترانه‌ها را در دست دارد. اما اين‌بار گويا آزادتر و از اعماق قلبش با آرام‌ترين تا پرسرعت‌ترين ضرباهنگ‌ها يكي مي‌شود و پيش مي‌رود.
در اين ميان بقيه اعضاي گروه نيز با او هماهنگ مي‌شوند، در حقيقت همين همراهي است كه باعث مي‌شود آلبوم غمگين و تنها، مورد توجه همگان قرار گيرد. حتي اگر تنها از منظر مفهومي به اين آلبوم نگاه كنيم درمي‌يابيم كه حركت هوشمندانه‌اي خواهد بود اگر اين مجموعه آخرين همكاري رولينگ استونز باشد اما با نگاهي دقيق‌تر و از منظر هنري، اين همكاري ارزش بيشتري دارد چرا كه آنها اين اجازه را به خود دادند كه به سادگي دور هم جمع شوند و فقط براي لذت بردن و خوشي كردن محض، آهنگ‌هاي مورد علاقه‌شان را كاور كنند. اجراهاي كمياب و باارزشي كه در اين سال‌ها به سختي مي‌توان پيداي‌شان كرد، اما چنان راحت شنيده مي‌شوند انگار سال‌هاي سال آنها را شنيده بوديم. منبع: آل موزيك