امنيت پايدار؛ محور اصلي انتخابات
روزنامه اعتماد
شوراي نويسندگان
شعار انتخاباتي يك نامزد رييسجمهوري چه ميتواند باشد؟ براي پاسخ بايد به چند عامل توجه كرد. ابتدا تعيين مشكلات جامعه و اولويت آنهاست. عامل بعدي گرايشهاي نامزد رياستجمهوري است. عامل بعدي راهحل آن مشكلات است. براي نمونه اگر در يك جامعه تورم بالايي وجود داشته باشد كه همه را عصباني كرده، در اين صورت شعار بايد معطوف به راهحل باشد، و الا گفتن يا انتخاب شعار مبارزه با تورم هيچ دردي را درمان نميكند. يا مثل ايران كه مساله بيكاري و اشتغال مهم است، نميتوان فقط به گفتن اين جمله شاعرانه و احساسي اكتفا كرد كه از ديدن افراد بيكار رنج ميبرم يا به صورت كلي گفت كه مثلا سالي دو ميليون شغل ايجاد ميكنم! در هر دو مورد بايد به راهحلها اشاره كرد چون همه نامزدها ميگويند يا ميخواهند تورم را كم و اشتغال را زياد كنند. پس مساله اصلي راهحل است. چه بسا آن كسي كه ميگويد سالانه دو ميليون شغل ايجاد ميكنم، نه معناي شغل را ميداند و نه معناي دو ميليون را و نه راهحلي كه ميدهد منجر به تحقق چنين هدفي ميشود. با اين ملاحظات بايد گفت كه مسائل اصلي مردم، اشتغال و وضع اقتصادي است. در مرحله بعد آسيبهاي اجتماعي و تامين امنيت؛ مسائل عاجل مردم هستند. بنابراين شعارهاي انتخاباتي بايد به نحوي مرتبط با اين مسائل باشد. ولي به احتمال فراوان همه نامزدها در درك اهميت شعارها نزد مردم اتفاق نظر دارند. آنچه ميان نامزدها تفاوت دارد، راهحلهاي آنان است. پس شعارها بايد ناظر به راهحلها باشد. مخالفان دولت راهحلي ندارند و فقط به ذكر كليات و ادعاها اشاره ميكنند، بدون اينكه هيچ مورد مشخصي براي حل مساله بيان كنند. حتي برخي از آنان متوجه ابعاد سخنان خود نيز نيستند، به همين دليل يكي ادعا ميكند كه سالانه دو ميليون شغل ايجاد ميكند، بدون اينكه بداند نه فقط پول كافي براي چنين كاري نيست، بلكه ظرفيت و زيرساختهاي اقتصادي آن نيز وجود ندارد. يكي ديگر مدعي است كه اقتصاد را طي 4 سال، 5/2 برابر ميكند، در حالي كه چنين چيزي در تاريخ بيسابقه است، حال يك كشوري كه 40 سال گذشته رشد اقتصادي آن حداكثر برابر رشد جمعيت آن بوده، چگونه ميتواند طي 4 سال چنين گام غيرممكني را بردارد؟
با اين ملاحظات بايد گفت كه مشكل ملموس كشور همان موارد گفته شده است، ولي راهحل آن در مساله فقدان امنيت پايدار است. در واقع همه ما به عنوان يك شهروند نگاهي بدبينانه به وضعيت خود و كشور و آينده اين دو داريم. نميدانيم آيا فردا همين را هم كه داريم يا در آن هستيم، خواهيم داشت يا خير؟ به دليل اقدامات اين دولت، اين نگراني در 4 سال اخير كاهش يافته. ولي آنان كه سال 1391 و 1392 را به ياد دارند خوب ميدانند كه حتي هنگام خريد يك كالا، فروشنده زنگ ميزد و ابتدا از بورس كالاي خود، قيمت ميگرفت و بعد آن را با قيمت لحظهاي ميفروخت. اين يعني امنيت اقتصادي نيست. هرچند مردم فكر ميكنند كه اين مشكل يعني امنيت حل شده است ولي دو خطر آن را تهديد ميكند. اول از همه آمدن ترامپ و به چالش كشيدن امنيت جهان است كه كشور ما به دلايل گوناگون و با قرار داشتن در منطقه ناامن خاورميانه و نيز استقلال نسبي از قطبهاي جهاني، بيش از سايرين در معرض تركشهاي ناامنكننده اين فرد نابكار قرار دارد. عامل ديگر نامزدهايي هستند كه به صورت بالقوه داراي گرايشهاي افراطي و تندروانه در سياست داخلي و خارجي هستند كه اين فضاي ناامن را تشديد ميكنند؛ رفتاري كه دشمنان ايران مترصد آن هستند كه در ايران رخ دهد.
شايد گروهي باشند كه مساله امنيت را فقط به مسائل نظامي و تنشهاي خياباني يا بمبگذاري و امثال آن تقليل دهند در حالي كه امنيت يك مقوله همهجانبه است؛ و به طور مشخص امنيت پايدار بيش از هر چيز ديگري به رشد و توسعه اقتصادي و حتي اجتماعي كمك ميكند. وقتي كه مالكيت امنيت نداشته باشد، وقتي كه شغل و تداوم آن امن نباشد و ناپايدار باشد، وقتي كه امنيت سياسي نيست، سرمايهگذاران وارد ميدان نميشوند.
وقتي كه ثبات و امنيت در سياست اقتصادي نيست و هر روز يك تصميم گرفته ميشود، همه اينها منجر به تضعيف اقتصاد و ناامني جامعه ميشود. كافي است كه در يك استان كشور ناامني باشد، همه سرمايهگذاران از آنجا فرار خواهند كرد و پول خود را در يك استان امن سرمايهگذاري ميكنند. عين همين كار را سرمايهگذاران جهاني انجام ميدهند. آنان براي اينكه سرمايه خود را به ايران بياورند بايد تصويري امن از ايران داشته باشند. اين تصوير نيز ساخته و پرداخته كسي نيست، بلكه يك واقعيت عيني و داراي شاخصهاي قابل سنجش است. بنابراين تامين امنيت پايدار كه شامل مجموعهاي از شاخصهاي امنيت در سياست خارجي، در داخلي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي است، مهمترين هدف و برنامهاي است كه در ايران بايد محقق شود. وضعيت امروز ايران را با 4 سال پيش و زمان انتقال دولت احمدينژاد به روحاني مقايسه كنيد تا معلوم شود معناي امنيت چيست؟ برجام يكي از مقدمات لازم تحقق اين امنيت است و نه بيشتر. بدون امنيت در سياست داخلي و اقتصادي نميتوانيم بيكاري و نابساماني را حل كنيم. بنابراين مفهوم امنيت همهجانبه و پايدار، مهمترين موضوع محوري در انتخابات آينده است كه زيربناي لازم براي افزايش اشتغال و رشد اقتصادي و ثبات و آرامش منطقهاي است. به عوامل و اجزاي چنين امنيتي از جمله امنيت رسانهاي و اجتماعي در آينده اشاره خواهد شد.