غيبت مشكوك
فوتبال ايران
علي عالي
كيومرث هاشمي، رييس كميته ملي المپيك در گفتوگو با راديو ورزش در پاسخ به اين سوال كه چرا فوتبال ايران در بازيهاي كشورهاي اسلامي حضور ندارد، گفت: «خيلي اصرار داشتيم كه فوتبال هم باشد، اما فدراسيون به دلايل مختلف اين موضوع را قبول نكرد. سلطانيفر، وزير ورزش هم اصرار به حضور فوتبال داشت، اما فدراسيون اعلام كرد كه آمادگي ندارد. ميزبان بازيها هم علاقهمند به حضور فوتبال ايران بود، اما فدراسيون نظر ديگري داشت و ما هم به اين نظر احترام گذاشتيم. » اين حجم از بيتفاوتي فدراسيون فوتبال نسبت به حضور در چنين تورنمنتهايي عجيب است. گويي بيميليهاي مديريتي، برنامهريزي شده و هدفمند است. درست برخلاف توجه به فوتبال ملي در ردههاي مختلف سني كه بيبرنامه و غيرهدفمند جلو ميرود. بينظم؛ اين بهترين تصوير از وضعيت فوتبال ايران در ردههاي ديگر است. تيم ملي جوانان در آستانه جام جهاني هنوز بازيكنان اصلي را ندارد. برنامه تيم ملي نوجوانان براي رسانهها شفاف نيست. تيم ملي اميد كه ميتوانست در اين دوره از رقابتهاي كشورهاي اسلامي حضور پيدا كند، اصلا تشكيل نشده است. به نظر ميرسد مديران فدراسيون فوتبال اعتقاد دارند هر تيم ملي، دردسري براي مجموعه فوتبال است و هرچه زمان تشكيل ديرتر باشد، مشكلات كمتر خواهد بود. مثل تيم ملي اميد دوران خاكپور كه بعد از حذف اعلام كرد: «فدراسيون فوتبال هيچ كاري براي تيم اميد نكرد، در هيچ يك از اردوهاي تيم اميد، تمام بازيكنان را در اختيار نداشتم» هريك از تيمهاي ملي با سيستم منحصر به خود، فوتبال بازي ميكند و هيچ تيمي با ديگري هماهنگ نيست. بازيكنان ما در ردههاي سني مختلف با سيستمي متفاوت بازي ميكنند اين در حالي است كه در كشورهاي ديگر، همه تيمهاي پايه تابع تيم ملي بزرگسالان هستند و با سيستم مشتركي بازي ميكنند. اين بيتوجهي نهادينه شده، محصول چيست؟ چه سيستمي در فوتبال پايه ملي وجود دارد؟