اجماع و انسجام داخلي براي بهبود وضعيت اقتصادي

مريم وحيديان

اولويت نخست كشور بهبود وضعيت اقتصادي است. اين گزاره‌اي است كه امروز در ميان نخبگان سياسي، قواي سه گانه و فعالين مدني و شهروندان كشور روي آن اجماع حداكثري وجود دارد.
اما اين بهبود قرار است چگونه عملياتي شود؟ با حمله هر روز و تمام قد مخالفان دولت يا با برداشت‌هاي ناصواب از سخنان رهبري معظم انقلاب؟ با طومار جمع كردن عليه دولت يا تهديد هر روزه؟
حاميان روحاني معتقدند اگر براي دولت اصلاحات هر 9 روز يك بحران پديد مي‌آمد دولت روحاني از اين حيث بيش از سلف اصلاح‌طلب خود مورد هجمه قرار مي‌گيرد.
بخشي از آنها كه در انتخابات شكست خوردند هنوز گمان مي‌كنند ايام تبليغات انتخاباتي است و گويي نه مردم رايي داده‌اند و نه رييس‌جمهوري با راه و شيوه مشخص انتخاب شده است.
با اين حملات و تخريب‌ها انتظار معجزه اقتصادي هم دارند. اما عقلاي قوم اصولگرا كه حالا چند سالي مي‌شود حرف‌شان كمتر خريدار دارد و هرچه به جلو مي‌رويم منزوي‌تر مي‌شوند، مي‌گويند تخريب دولت راه درست نيست.
امروز تنها يك جريان سياسي كه سر و صداي زياد اما بدنه نحيفي دارد از موفقيت‌هاي دولت خرسند نمي‌شود و بر عكس آنها حاميان رييس‌جمهور و منتقدان منصف او معتقدند در راه رسيدن به اهداف عالي كشور و تحقق اسناد بالادستي تنها بايد به تقويت وحدت و انسجام داخلي پرداخت.
به هر حال آنها چه خوشحال باشند چه ناراحت اكثريت مردم در 29 ارديبهشت منتخب خود را معرفي كرده‌اند و اين منتخب در ايام انتخاب گفته است كه چگونه مي‌خواهد كشور را اداره كند.
امروز تنها راه نجات اقتصاد كشور از انسجام همه نيروهاي داخلي مي‌گذرد. به ويژه آنكه بحران‌هاي متعدد بين‌المللي و وضعيت پرآشوب منطقه خاورميانه لزوم اين انسجام داخلي را بيش از پيش نمايان مي‌كند.
اگر نيروهاي سياسي داخلي به بهانه اختلافات سياسي سنگ پيش پاي دولت نگذارند حسن روحاني نشان داده مي‌تواند با اتكا به اصول اقتصاد مقاومتي و تمركز بر توليد و بهبود فضاي كسب و كار ضمن كنترل تورم به رشد اقتصادي بالاتر و كاهش نرخ بيكاري بپردازد.
اين امر البته نافي لزوم نقد دولت نيست اما كيست كه نداند آنچه امروز به روحاني روا مي‌دارند، نامش نقد نيست.