قرارداد توتال يك قرارداد برد- برد است
رضا پديدار
رييس انجمن تجهيزات صنعت نفت
به طور كلي اجراي قراردادهاي جديد نفتي با شركت معظم توتال فرانسه كه براي توسعه فاز 11 پارس جنوبي كليد مي‌خورد، يكي از قراردادهاي ارزشمندي است كه مي‌تواند فرآيند توسعه، اشتغال و انتقال فناوري را در يك شرايط كاملا برد - برد براي كشورمان ايجاد كند.
اين قرارداد ارزشمند بيش از 8/4 ميليارد دلار را در بر مي‌گيرد كه توسط يك كنسرسيوم متشكل از شركت توتال فرانسه با ضريب 1/50 درصد، شركت چيني ساينوپك (cnpc) با سهم 30 درصد و شركت ايراني پتروپارس با 9/19 درصدي به اجرا درمي‌آيد.
من اعتقاد دارم مي‌توان امضاي اين قرارداد را در ادامه توسعه فضاي كسب و كار در فعاليت‌هاي صنعتي كشور يك گام بزرگ در جهت بهره‌گيري از توان داخلي توصيف كرد كه به هر حال با توجه به تحمل تحريم‌هاي يك‌جانبه‌اي كه در سال‌هاي گذشته به كشور تحميل شد، ما امروز به تحقق اهداف ارزشمند توسعه اقتصادي از جمله مولفه‌هايي نظير سرمايه‌گذاري خارجي و داخلي، انتقال دانش فني، انتقال تكنولوژي و از همه مهم‌تر مديريت توسعه‌اي كه ما را قبلا با محدوديت‌هاي زياد مواجه كرده بود، نياز داريم.
به خاطر دارم كه در آذرماه سال 1394 در كنفرانس نفت تهران بيش از 133 شركت بين‌المللي در زمينه اكتشاف و توليد حضور خودشان را براي همكاري با ايران اعلام كردند و دراين كنفرانس ظرفيت‌هاي سرمايه‌گذاري براي دوره 5 ساله مطرح شد. آگاهي شركت‌كننده‌ها از ظرقيت‌ها و پتانسيل‌هاي ايران در فاز اول براي 53 پروژه و با حجم سرمايه‌گذاري بيش از 108 ميليارد دلاري شروع شد و با توجه به ادامه تحقق اهداف توسعه در كشور كه در برنامه ششم كشور هم مصوب شده است اين ظرفيت براي دوره 5 ساله حتي تا بالاتر از 108 ميليارد دلار مورد تاييد نمايندگان مجلس شوراي اسلامي قرار گرفت.
در نهايت از بين 331 شركت بين‌المللي كه در سال 1394 به كنفرانس نفت آمده بودند حدود 40 شركت براي اجراي قراردادهاي جديد ايران اعلام آمادگي كردند كه اين موضوع توسط وزارت نفت مورد بررسي قرار گرفت و در نهايت شركت‌هاي علاقه‌مند به سرمايه‌گذاري در ايران بر اساس استانداردهاي بين‌المللي تعيين صلاحيت شدند. شركت توتال با برخورداري از سابقه فعاليت در ايران به ويژه در فازهاي پارس جنوبي ونيز فعاليت‌هاي عملياتي در ساير كشورهاي جهان درراس شركت‌هاي اكتشاف و توليد موسوم به enp قرار گرفت.
به هر حال بعد از اين تعيين صلاحيت و انتخاب توتال گفت‌وگو‌هاي اوليه از هفت ماه پيش شروع شد و يك قرارداد محرمانه تحت عنوان hoe بين دو طرف شروع شد. به هر حال بر اساس اين قرارداد دو طرف مطالعات خود را انجام دادند و در نهايت ديروز اين مذاكرات و فعاليت‌ها نتيجه داد و به عقد قرارداد منتج شد.
با توجه به اينكه مسووليت اين قرارداد در قالب يك كنسرسيوم با مديريت توتال است، مي‌توان به آينده اين قرارداد اميدوار بود. به موجب اين قرارداد توتال در فاز نخست يك ميليارد يورو را به كشور وارد مي‌كند و فعاليت خودش را در چارچوب رئوس قراردادهاي جديد نفتي موسوم به epc انجام مي‌دهد و با توجه به اينكه كماكان مواردي تحت عنوان ظرفيت‌هاي داخلي در قرارداد مشاركت با توتال ديده شده، اميد مي‌رود كه يكي از شروط مندرج در قراردادهاي جديد كه بهره‌گيري از توان داخلي است تحقق يابد. اين شرط از طريق دعوت توتال از شركت‌هاي داخلي انجام مي‌شود كه با توجه به فرآيند بومي‌سازي كه در كشور شده اين دعوت كمك مي‌كند كه علاوه بر افزايش سطح توليد در كشور اجراي قرارداد جديد با توتال و كنسرسيوم همراهش اشتغال‌زايي و افزايش توان كشور در پارس جنوبي را به وجود آورد.
به اعتقاد من اين قرارداد يك قرارداد برد- برد است چرا كه بر پايه مشاركت است و ورود سرمايه‌گذاري خارجي به ايران نشان از ثبات و امنيت در داخل كشور و صيانت از منافع كشور است. اميدوارم تحقق اين قرارداد زمينه‌ساز توسعه ساير پروژه‌هاي صنعت گاز، پالايش وپخش و پتروشيمي باشد.