دشواري « روحاني» بودن
« اعتماد» بررسي مي‌كند؛ رييس‌جمهور در چينش كابينه خود با كدام مشكلات ،موانع و فشارها روبه رو است؟
گفت‌و‌گو با مرتضي مبلغ:
اصلاح‌طلبان در پي كابينه 24 ميليوني‌اند نه سهم‌خواهي
گفت‌و‌گو با اكبرتركان:
نمي‌دانم روحاني تحت فشار است يا نه
گروه سياسي
سال‌ها بعد؛ كتاب خاطرات سال 96 روحاني، يكي از پرهيجان‌ترين كتاب‌هاي سال است كه منتشر شده؛ مردي كه بهار 96 را به سختي جنگيد تا از دولتش، منشش، دستاوردهايش، برجامش و در آخر خودش دفاع كند و هنگامي كارزار «ده‌روزه»اش با 24 ميليون راي ملت همراه شد، به آنها گفت كه «هرگز فراموش نمي‌كند». حالا نوبت نبرد دوم روحاني در 96 و چيدمان «كابينه» است، جايي ميان دوراهي «امكان» و «انتظار»، انتخاب‌هاي ممكن و انتظارهاي عمومي و چراغي كه به يافتن پاسخ اين پرسش اساسي كمك مي‌كند؛ روحاني مرداد تا چه اندازه به روحاني ارديبهشت شباهت دارد؟ در انبوه نام‌هاي ريزودرشت، در ميان سه ليست از گزينه‌ها كه به درخواست رييس‌جمهور برايش آورده‌اند و در ساعت‌هاي دشوار رو در رو شدن با «واقعيت» موجود و ويژه سپهر سياست ايران، حسن روحاني احتمالا به سبك پدر سياسي خود، هاشمي به خلوت يادداشت‌هاي شبانه‌اش پناه مي‌آورد و در سكوت مي‌نگارد كه چقدر «روحاني بودن» دشوار است و اين روزها چه‌اندازه بر او سخت مي‌گذرد؛ از يك سو 24 ميليون «آري» بلند منتظرند تا نخستين نتيجه گسيل مردمي 29 ارديبهشت را ببينند، در سوي ديگري «بايدها»، «محدوديت‌ها» و «واقعيت»ها رييس‌جمهور را ناچار به كوتاه ساختن سقف آرزوها مي‌كند و اگر فكر مي‌كنيد روحاني تنها در اين دوگانه گرفتار است بايد به ياد آوريد كه چند سپاه ديگر نيز از دوستان و ياران و حتي رقيبان، آتش‌تهيه‌اي از مطالبه‌هاي خود را به ميدان آورده‌اند؛ بله، ايستادن در ميانه چنين كارزاري بسيار دشوار است اما رييس دولت يازدهم هنگامي به كانديداتوري دوباره پاسخ مثبت داد بايد فهميده باشد كه «رييس‌جمهور ايران» بودن هرگز شغل آساني نبوده است. مشروح گزارش‌ها و گفت‌و‌گوهاي «اعتماد» را در صفحات 2 و 6 بخوانيد.