تيتر مجازي

   شاهرخ گيوا: كاش آدمي درخت مي‌بود، يا ساقه‌ نازك علف. كاش آدمي آب مي‌بود، بي‌خيال و جاري. يا كاش آفتاب مي‌بود؛ بي‌دريغ، وسيع، بي‌اندوه، بي‌‌شادي. يا كاشكي ذره‌اي شن مي‌بود بر ساحل. با موج كوچكي مي‌جنبيد، مي‌غلتيد، بي‌خيال، بي‌خيال، بي‌خيال، بي‌خيال، بي‌خيال، بي‌خيال. هوم...
 كاش آدمي ذره‌اي شن مي‌بود و نمي‌فهميد آب چيست، موج چيست، شب چيست، روز چيست، غايت چيست، آغاز چيست، پايان چيست، زندگي چيست، مردگي چيست.

 فلاش‌بك

- من سه‌شنبه میام که کارتو یه سره کنم.
- خوبه، سه‌شنبه بیکارم!