باز هم حاشيه‌سازي مسكن مهر
علي شكوهي
مي‌دانستم كه مساله مسكن مهر به خاطر ماهيت آن و خطاهايي كه در پرونده آن هست، جنجال‌برانگيز مي‌شود و به همين دليل چند روز قبل در همين ستون نوشتم كه تا اطلاعات كاملي درباره ميزان تخريب مسكن مهر بر اثر زلزله منتشر نشده است و تا وقتي زلزله‌زدگان به كمك‌هاي ضروري نياز دارند و تا زماني كه وضعيت مسكن مهر سرپل‌ذهاب از منظر كارشناسي بررسي نشده، بهتر است در اين باره از منظر
سياسي حرف نزنيم.
متاسفانه آقايان از بزرگ و كوچك در اين باره حرف‌هايي زدند كه بعدا هم مي‌شد مطرح كرد. مگر مسابقه است كه براي گفتن هر حرفي تعجيل مي‌كنيم و منتظر پخته شدن
كلام نمي‌مانيم؟
به اين حرف‌هاي نپخته و خام و غيركارشناسي و قطعا سياسي بايد اضافه كنيم سخنان يكي از كساني را كه در دفتر رهبري مشغولند و خوف آن مي‌رود كه اينگونه اظهارات امثال ايشان به جايگاه رهبري در اذهان مردم صدمه وارد كند. اين بنده خدا در فيلمي كه از او منتشر شده، آگاهانه و با اطلاع از اينكه در حال ضبط سخنان وي هستند و حتي براي انتشار از وي اجازه هم مي‌گيرند، به معاون اول رييس‌جمهوري «لعنت» مي‌كند كه از نظر ديني و فقهي يكي از بدترين شكل اعلام برائت است و بسياري از علما در استفاده از اين روش و اين كلمات، سختگيرند و به كار بردن آن را براي مومنان حرام مي‌دانند.
سخن بنده اين نيست كه حق با كيست و در مسكن مهر سرپل‌ذهاب در جريان زلزله چه گذشته است و جناب روحاني و جهانگيري درباره ميزان تلفات و تخريب‌ها راست مي‌گويند يا حاميان دولت قبل و امثال اين بنده خدا. صحبت سر اين است كه آيا ما مجازيم درباره اين موضوع تخصصي قبل از اعلام نظر كارشناسان و مطلعان سخني بگوييم؟
آيا اگر قرار است نظر بدهيم بايد با اين ادبيات حرف بزنيم؟ آيا رعايت شأن و جايگاه و نسبت و رابطه‌ها را نبايد بكنيم و در نخستين اظهارنظر علني كه از ما منتشر مي‌شود بايد چنين ادبياتي
داشته باشيم؟