از پلكان تخريب گذشته بالا نرويم
محسن كوهكن
محسن كوهكن
مقام معظم رهبري از سال 88 به مناسبت نهم دي ماه، همه ساله مطالبي را مطرح مي‌كنند. امسال علاوه بر اينكه اشارات روشن و بسيار شفافي داشتند، تذكراتي را به مسوولان دادند. اين مطالب به دل خيرخواهان انقلاب و كساني كه مصالح كشور و مردم را بر هر مصلحت گروهي، جناحي، حزبي، فردي و باندي ترجيح مي‌دهند، نشست. به اين دليل كه انسان عاقل و انسان متدين بايد در مقام قضاوت، عدالت و انصاف را مراعات كند. در برخي از كشورهاي غربي و مشخصا نظام حاكم بر امريكا مي‌بينيم كه مسوولان وقتي از جايگاه‌شان كنار مي‌روند، براي مسوولاني كه مستقر هستند، نقش انتقال‌دهنده تجربيات را بازي مي‌كنند. مقام معظم رهبري همچون گذشته در گفت‌وگو با مردم سبك زندگي اسلامي- ايراني را بيان كرده‌اند. خطاب مقام معظم رهبري در اين بخش از فرمايشات، مردم نبوده‌اند بلكه مسوولاني بوده‌اند كه در گذشته و حال حاضر در رده‌هاي اول و دوم نظام ايفاي نقش مي‌كنند. كساني كه مدعي پايبندي به ولايت هستند بايد اين شيوه را در رفتار و گفتارشان اصلاح كنند. رهبري مساله را به نوعي بيان كرد كه جاي تفاسير و برداشت‌هاي شخصي از صحبت‌ها نباشد. ايشان به مساله انتقاد از مسوولان اشاره كرد و اينكه مطلع هستند كه ايراداتي در دستگاه‌هاي قضايي وجود دارد؛ خودشان از اين ايرادات اطلاع دارند اما مضمون صحبت‌هاي‌شان چنين بود كه چشمان تيزبين خود را بر روي كارهاي مثبت انجام شده نمي‌بندند. انصاف حكم مي‌كند كه در نظام جمهوري اسلامي وقتي انتقاد مي‌كنيم، چند ويژگي بايد داشته باشيم. اولا فردي كه آن انتقاد را مي‌شنود با تمام وجود احساس كند كه اين انتقاد را خيرخواهانه بيان مي‌كنيم؛ هدف تخطئه و تضعيف طرف مقابل نيست و به خاطر رضاي خدا و مراعات مصالح مردم نقد مي‌كنيم. دوما براي اينكه دشمنان سوءاستفاده نكنند علاوه بر اينكه بايد نقد‌ها را مطرح كرد، نقاط قوت را بيان مي‌كنيم. رهبري همچون گذشته عنايت دارند به خدماتي كه مسوولان انجام داده و مي‌دهند. همچنين ايرادات و اشكالاتي كه بيان مي‌كنند منصفانه، به خاطر خدا با مراعات مصالح مردم است. متاسفانه تمام كانديداهاي انتخابات در زمان تبليغات انتخابات در تمام دوره‌هاي گذشته، دچار يك اشتباه بزرگ شده‌اند. آن اشتباه اين بوده كه كانديداهاي انتخابات به نوعي قول و وعده داده‌اند كه گويا تمام سازوكارهاي لازم را براي حل تمام مشكلات جامعه، بدون اينكه نقشي براي مردم قائل شوند، در اختيار دارند. با اين حال وقتي وارد مرحله عمل شدند و هشت سال خودشان در ميدان بودند ولو تمام توان‌شان را هم به ميدان آورده باشند، نتوانستند به وعده‌هاي‌شان عمل كنند. هيچ يك از روساي جمهور گذشته نمي‌توانند بگويند كه همه آنچه را كه به مردم وعده داده‌اند، عملياتي كرده‌اند. اگر شرايط غيرمتعارفي براي رييس‌جمهوري به وجود بيايد كه اجازه ندهد تغييراتي كه مي‌خواهد به انجام برساند، شرايط به ضرر او تمام خواهد شد. ما هنوز نياموخته‌ايم كه در جايگاه نمايندگي مجلس يا پستي در دولت از پلكان تخريب گذشتگان بالا نرويم. كانديدا بايد بگويد كه اگر انتخاب شود، پاي نقاط مثبت دولت‌هاي گذشته مي‌ايستد و اگر ايراداتي بوده، با تكيه بر قانون و استفاده از ظرفيت‌هاي موجود ايرادات را برطرف كند. هر كسي كه آمده به تخريب گذشتگان پرداخته است و نقش اپوزيسيون را ايفا كرده است. اين مساله تبديل به سنت شده است. نهايتا هم چون شيوه پاسخگويي و استانداردهاي اين دفاع مشخص نشده، فرد به نوعي در دفاع از دوران رياست‌جمهوري‌اش بر مي‌آيد كه مرزبندي‌اي با كليت نظام ندارد. شنونده احساس مي‌كند كه فرد همه مرزها را درنورديده است. همين امر سبب مي‌شود كه برداشتي از اپوزيسيون شدن فرد به وجود بيايد. اگر كانديداها و داوطلبين بر اساس قانون حرف بزنند و شعارهاي گزاف ندهند و مبناي كارشان را قانون بگذارند، مي‌توان به سمت توسعه پيش رفت و با چنين مساله‌اي هم مواجه نشد. شيوه‌هاي گفتاري و رفتاري در زمان انتخابات بايد مورد بازنگري جدي قرار بگيرد. بايد توجه داشت كه اين مساله فراجناحي است و يك جناح نمي‌تواند طرف مقابلش را متهم كند كه اين مسير را به درستي طي كرده و جناح مقابل تنها اشتباه‌كننده بوده است. اين مساله در شيوه‌هاي تبليغات انتخابات كشور ريشه دوانده است و بايد به آن توجه كرد. بنابراين شعارهاي افسارگسيخته انتظاراتي صددرصدي را به وجود مي‌آورد و سبب مي‌شود كه مردم كنار كشيده و از دولت بخواهند همه مشكلات را حل كند. در غالب دوره‌هاي رياست‌جمهوري اين امر محقق نمي‌شود و نارضايتي در جامعه به وجود مي‌آيد.
نماينده مجلس شوراي اسلامي