عليه صحنه‌هاي شلخته بي‌دقت
قطب‌الدين صادقي
علي رفيعي از معدود كارگردانان نسل خودش است كه دانش آكادميك را به بهترين شكل فرا گرفته و دريافت‌هايش را در تمام اين سال‌ها به بهترين شكل روي صحنه به نمايش گذاشته است. او برپايه همين آگاهي و شناخت، متوني را كه شايستگي مطرح شدن در تئاتر ايران را داشته پيش روي همگان قرار داده است. آثار علي رفيعي برخوردار از زيبايي‌شناسي روز دنيا است و تا آنجا كه مي‌دانم قدرت يك سِنوگرافي شايسته را دارد. متن‌هاي شسته‌رفته، طراحي صحنه دقيق، طراحي لباس‌ها، بازي‌ها، كارگرداني تصويري در مجموع از او يك كارگردان بسيار شاخص مي‌سازد. به ويژه در ميان كارگردانان بعد از انقلاب؛ گرچه قبل از انقلاب هم آثاري را روي صحنه برده بود ولي حافظه اين نسل به ياد نمي‌آورد.
من تئاتر اين هنرمند را در مقابل نمايش‌هاي شلخته و بزن در رويي مي‌دانم كه اين روزها روي صحنه مي‌روند. دقت و ظرافتش در ارزش‌هاي گرافيكي صحنه، انتخاب رنگ‌ها و وجوه ديداري آثارش بسيار پررنگ و اساسي‌تر از چيزي است كه به طور رايج اتفاق مي‌افتد. اي‌كاش بطور مستمر امكان انتقال دانش و تجربه در اختيارش گذاشته مي‌شد، البته در دوره‌هايي كارگاه‌هايي برگزار و هنرجوياني هم تربيت كرده است اما بدخواهان و حسودان همواره كاري كردند كه نتواند آن‌طور كه علاقه دارد به فعاليت ادامه دهد. فراموش نكنيم در جريان آماده‌سازي و اجراي نمايش «يرما» چه اتفاقي رخ داد و چه سنگ‌هايي پيش پايش گذاشتند؛ سنگ‌هايي كه كم از توقيف يك اثر نداشت.
علي رفيعي انساني اهل فضل و خلاقيت است. دانش نظري دارد و تركيب اينها موجب خلق آثار ارزنده مي‌شود. اميدوارم به عنوان يك كارگردان شاخص خلاق هر امكاناتي كه نياز دارد را در اختيارش قرار دهند تا بتواند كارش را روي صحنه به نمايش بگذارد. تولد علي رفيعي بسيار مبارك است و من به نوبه خودم تبريك مي‌گويم.
مدرس دانشگاه و كارگردان تئاتر