عادت كنيم روزانه بنويسيم

من در مورد سبك زندگي يك پيشنهاد دارم. پيشنهادي درباره يكي از بهترين شيوه‌هايي كه هم جنبه جامعه‌شناختي دارد و هم جنبه روانشناختي و هم جنبه اقتصادي دارد و هم، يكي از بهترين شاخص‌هاي فرهنگي است و حتي مي‌تواند يك روش درمان هم باشد و يكي از عوامل موثر در توسعه است و نقش قابل توجهي از بابت صرفه جويي اقتصادي دارد و به افراد اعتماد‌به‌نفس مي‌دهد و از استرس مي‌كاهد و به انباشت دانش منجر مي‌شود و بستر ساز رفتارهاي مثبت آتي است و بسيار هم آسان است. پيشنهاد من براي ايراني‌ها اين است كه در سال 1397 به نوشتن رو بياورند؛ نوشتن در حجم محدود و با موضوعات مورد علاقه شان. درد بزرگ ايراني‌ها اين است كه نانويسا هستند. مردم مي‌توانند خاطرات بنويسند يا حساب كتاب روزانه‌شان را بنويسند، يادداشت بنويسند اما طوري بنويسند كه اين نوشته‌ها به انباشت برسد و بعد از 100 يا 200 روز يا يك سال و دو سال، به اين نوشته‌ها نگاهي بيندازند و فكر كنند كه حالا، اين دفترها نيازمند نظم دادن و چاپ كردن است. ياد بگيريم و عادت كنيم كه روزانه بنويسيم و قاعده‌مند بنويسيم و اين نوشته‌ها را كنار بگذاريم. گاهي اوقات، افراد موضوعاتي را به حافظه‌شان مي‌سپارند و بدون آنكه متوجه باشند، دچار اضطراب فراموشي مي‌شوند و همين اضطراب، درون آدم‌ها را به هم مي‌ريزد اما وقتي بنويسند و روي كاغذ بنويسند، اضطراب از تمام عناصرهاي دروني‌شان خارج مي‌شود و ديگر، نگراني و دلواپسي پنهان ندارند. ما براي برون‌رفت از چالش‌هاي زندگي فردي و جمعي‌مان نيازمند نوشتن قاعده‌مند و منظم هستيم. اين توصيه را براي همه مردم دارم اما براي گروه جنسي زنان و براي گروه سني نوجوانان و جوانان، توصيه‌ام را موكد مي‌كنم و البته پيش از همه، به خودم هم يادآور مي‌شوم كه اين كار را بيش از گذشته انجام دهم. اميدوارم مردم، به اين توصيه عمل كنند و اين تجربه خوب را يك سال ادامه بدهند و حتما خودشان مروج اين روش خواهند شد چون سبك زندگي شان را تغيير مي‌دهد. جامعه‌شناس