فضا از طريق حركت است كه پديدار مي‌شود
داوود شهيدي
دنياي گسترده هنرهاي ويژوآل و به‌خصوص در جهان معاصر، حركت را بخشي از تصوير مي‌داند كه يا در بطن آن به شكل نهفته حضور دارد يا در فرم و نحوه اجراي اثر است كه خود را مي‌نماياند. براي مثال در «كوبيسم» است كه به ناگزير، حركت بخشي از پروسه درك نقاشي است و به خاطر حضور حركت است كه فرم خلاصه و استيليزه مي‌شود كه با حركت در حول‌وحوش آن، تركيبات كوبيك خلق و ارايه شود.
در «فوتوريسم»، كمپوزيسيون با گردش در محور بُعد زمان، ديده يا فهميده مي‌شود. فوتوريسم فرم را به حركت در اُبژه يا موضوع متحرك منجمد كرد و سپس به امكانات عكاسي گراييد و عكس‌ها را در فرم قاب گرفته ساكن به
نمايش گذاشت.
در «حجم‌سازي» به روايت سبك «دشتايل» حركت پرواز پرنده‌اي در پرواز را به‌صورت بي‌واسطه و بدون نمايش پرنده، به نمايش گذاشت.
در تابلوي مشهور «بالارونده از پلكان»، بدن انساني با تداوم تغيير شكل، بيانگر اين است كه پلكان، بيان معمارانه حركت در فضاي معماري است.
در «نظريه‌هاي معماري مدرن»، حركت بخشي از درك فضا - زمان در معماري است يا به عبارت كلي، بخش اصلي خلق اثر مدرن است.
در تعريف «مدرن»، زندگي در حال حركت است و... سينما مدرن است!
و اينكه از نقش و حجم و معماري ياد شد، به اين منظور است كه حضور هنرهاي تجسمي در ميزانسن كه تعريف كامل از هنر سينماست، امري جدي و انكارناپذير است.
پس در سينما، اينكه چرا تصوير دارد حركت مي‌كند، اين است كه حركت خود نيز امري تصويري است و در سالن سينما است كه محتواي حركت نهفته در ابژه، با حركت فيلم در آپارات، آزاد و ديده مي‌شود.
آرشيتكت، نويسنده و طراح