جلب اعتماد كنيم
حميده زرآبادي
فتواي رهبري مبني بر لزوم حفظ حريم خصوصي افراد مي‌تواند راهگشا باشد اما گهگاه در مورد صحبت‌هاي رهبري، عملكرد برخي افراد كه خود را منتسب به رهبري مي‌كنند، باعث مي‌شود تا هم آن صحبت بي‌اثر شده و هم اعتماد از بين برود. اگر قرار است جلب اعتماد كنيم، بايد همه در برابر قانون يكسان باشيم. اينكه با دلايل مختلف افراد را دسته‌بندي كرده و مدام عده‌اي را جدا كنند، روشي نيست كه به اعتمادسازي كمك كند. وقتي كه از جوانان حرف مي‌زنيم، بعد از آن صفت انقلابي را مي‌افزاييم و دايره را تنگ‌تر مي‌كنيم، درست نيست. شايد خيلي از تفاسيري كه از صحبت‌هاي رهبري داده مي‌شود، منظور ايشان نباشد. بنده خود را يك اصلاح‌طلب و در عين حال جوان انقلابي مي‌دانم اما در تفسير برخي ممكن است در تعريف جوان انقلابي نگنجم. تفاسيري هست كه شموليت دايره افراد را كم كرده و سبب كاهش اعتماد مي‌شود. شعار مبارزه با فساد مي‌دهيم و حتي مجلس هم يك بحث دو فوريتي داد كه اموال نامشروع مسوولان برگردانده شود. بايد اين مسائل براي جامعه باورپذير باشد. وقتي مي‌خواهيم مبارزه با فساد كنيم، چرا حكم آقاي مرتضوي را اجرا نمي‌كنيم ؟
در اين صورت چگونه مي‌تواند ادعاي مبارزه با فساد باورپذير باشد؟ مي‌بينيم كه احكام در مورد برخي افراد در حد فاصل يك روز هم اجرا مي‌شود اما رسيدگي به احكام برخي ديگر طولاني مي‌شود. مساله تفكيك‌ها و دسته‌بندي‌هايي است كه انجام مي‌شود. عده‌اي عملكرد خود را به رهبري نسبت مي‌دهند و با اين كار نظام را زير سوال مي‌برند. هر كسي صحبت‌هاي رهبري را براي خود تفسير كرده و بر اساس آن كارهايي انجام مي‌دهد. مثلا در زمان انتخابات آقاي قاليباف ليستي منتشر كرد و اموال و دارايي‌ها و حقوقش را نوشت كه حتي يك درصد جامعه آن را باور نكرد. آقاي آخوندي در جريان استيضاحش مشابه اين كار را انجام داد و آقاي قاضي‌زاده هم عنوان كرد كه 3 ميليون حقوق مي‌گيرد. در اين شرايط حساس بايد اعتماد را تقويت كرد. در مورد اعتراضات دي ماه فعالان هر دو جناح گفتند كه بايد بخش به حق ماجرا را ببينيم و به اين اجماع رسيدند كه مردم از يك جريان معترض نيستند بلكه از مرزهاي ديگري گذشته‌اند اما نگاهي كه فعالان سياسي داشتند در عمل بايد نشان داده مي‌شد. متاسفانه در عمل رفتار‌ها و رويكرد هر دوجناح تغييري نكرده است. قدمي براي اعتماد لطمه خورده و احساس تبعيض مردم برداشته نشد. امروز در حوزه‌هاي سياسي، اقتصادي و اجتماعي مردم احساس تبعيض مي‌كنند. بيشتر از شرايط معيشتي همين تبعيض‌ها است كه مردم را آزار مي‌دهد و بايد براي آن چاره‌اي انديشيد.