نماينده مي‌شوند، مدير نه
سينا قنبرپور
۴۹۹هزارنفر از كاركنان وزارت آموزش و پرورش را زن و ۴۲۷هزارنفر را مردان تشكيل داده‌اند. همين نگاه آماري نشان مي‌دهد كه تنها وزارتخانه در مجموعه دولت كه تعداد زنان بيش از مردان است وزارتخانه آموزش و پرورش است. اما وقتي به رأس هرم در اين نهاد مي‌نگريم و تعداد انگشت‌شمار زنان را مي‌بينيم پرسشي را پيش رو مي‌يابيم؛ استدلالي كه مي‌گفت تعداد زنان در بدنه كارشناسي و مديريت‌هاي مياني آنچنان نيست كه از ميان آنها زناني براي مديريت ارشد و كلان برگزيده شوند در آموزش و پرورش صادق نيست، پس چرا باز هم تعداد مديران ارشد در اين نهاد كمتر از انگشتان يك دست است؟ اين موضوع و اين پرسش وقتي جدي‌تر مي‌شود كه مي‌بينيم زناني برخاسته از آموزش و پرورش و با سابقه معلمي و مديريت مدرسه‌هاي كشور به عنوان نماينده مردم در مجلس شوراي اسلامي برگزيده شده‌اند و به سطح كلان تصميم‌سازي و مديريت سياسي كشور راه‌يافته‌اند اما در خود اين وزارتخانه جايگاه مديريتي مناسبي نيافته‌اند. نيازي نيست به تاريخ ۱۰ دوره مجلس شوراي اسلامي برگرديم همين چند دوره اخير كه بحث مشاركت سياسي زنان پررنگ‌تر شده به تركيب مجلس شوراي اسلامي نگاه كنيم...
مي‌بينيم در ميان معدود نمايندگان زن قوه مقننه زناني هستند كه معلم بوده‌اند. تحصيلات آنها براي ورود به مجلس شوراي اسلامي كفايت مي‌كرده است، به عبارتي مشكل پايين بودن تحصيلات نيز در ميان نبوده است. براي نمونه در مجلس هفتم و هشتم «عفت شريعتي» از حوزه انتخابيه مشهد و چناران به مجلس راه يافته و در دوره نهم «مهناز بهمني» از حوزه انتخابيه «سراب» و «سكينه عمراني» از حوزه انتخابيه سميرم در تركيب خانه ملت قرار گرفته بودند. در دوره حاضر نيز از تهران «فاطمه سعيدي» و «فريده اولادقباد» و «پروانه مافي» سابقه حضور در آموزش و پرورش و معلمي را داشته‌اند. با همين اندك مرور بايد پرسيد اگر اين زنان توانسته‌اند به مجلس راه يابند چرا در ساختار آموزش و پرورش نهايتا مديريت مدرسه را تجربه كرده بودند. جالب اينجاست كه معلمي را همان شغلي مي‌دانيم كه به پرورش نسل آينده از جمله مديران جامعه مي‌پردازد. بنابراين زناني كه معلم بسياري مديران بوده‌اند چرا خود نمي‌توانند مديريت كنند و تصميمات كلان را بسترسازي و اتخاذ كنند؟ به نظر مي‌رسد همان‌طور كه سيدمحمد بطحايي، وزير آموزش و پرورش نيز تاييد مي‌كند ساختار اين وزارتخانه در برابر تغييرات به‌شدت مقاوم است. حال ببينيد در برابر تغييراتي كه مربوط به مديريت زنان است چقدر مقاوم خواهند بود. به هرحال انتظار اين است آنچه سال گذشته در شوراي عالي اداري كشور به تصويب رسيد و مقرر شد ۳۰درصد از مديريت‌هاي دولتي به زنان اختصاص يابد اين تصميم نخست در وزارتخانه‌اي كه بيشترين پرسنل زن دارد محقق شود و اين نهاد الگويي براي ساير بخش‌هاي دولتي شود.