فصل تصميم‌هاي سخت

سال 97 سال «تصميم‌هاي سخت» براي دولت و بالطبع براي ملت است. افق اين «تصميم‌هاي سخت» در آينه بودجه سال 97 پديدار بود. كسري عملياتي 80 هزار ميليارد توماني بودجه، وضعيت نامطمئن و ناپايدار تحصيل درآمدهاي نفتي، ترديدها در برآورد نرخ ارز، فشارهاي تورمي به بودجه ناشي از افزايش دستمزدها، يارانه حامل‌هاي انرژي، پرداخت يارانه‌هاي نقدي و منابع طرح تحول سلامت و پرداخت بدهي‌هاي دولت به صندوق‌هاي بازنشستگي... به طور طبيعي دولت و مجلس با تراز كردن درست قانون بودجه 97 در ظاهر تصميم‌هايي گرفتند و صورت مسائل را رفع كردند؛ اما هنوز لايحه بودجه 97 در كميسيون تلفيق مجلس بود كه پيچ‌هاي تاريك «سياسي» سال 97 خود را نمايان ساخت. «خروج ترامپ» از برجام و اعلام آغاز تحريم‌هاي گسترده مالي، پولي، تجاري و نفتي عليه ايران و نيز تحميل جبران ضررهاي نجومي موسسات مالي و اعتباري به بيت‌المال و خزانه دولت. دولت درست در نخستين روزهاي سال 97 وارد «چرخه تصميم‌هاي سخت» شد، اگرچه نخستين «تصميم سخت» را در مورد تك‌نرخي شدن نرخ ارز گرفت و تكانه‌هاي شديدي در اقتصاد به وجود آورد اما در فرآيند 5 ماهه اين «تصميم سخت» را رفته رفته اصلاح كرد؛ با اين احوال مساله «تصميم‌هاي سخت» سال 97 هنوز در ابتداي مسير است. تقويم تدويني لايحه بودجه 98 هفته گذشته منتشر شد ؛ به زودي دولت بخشنامه بودجه 98 حاوي رويكردهاي كلان دولت براي سال 98 را منتشر خواهد كرد. بايد يقين داشته باشيم كه اين رويكردهاي كلان مجموعه‌اي از «تصميم‌هاي سخت» است. اين تصميم‌ها براي ايجاد آمادگي‌هاي اجتماعي است. دولت بايد براي آنكه اين «تصميم‌ سخت» را بدل به «تصميم‌هاي بد» نكند از هم‌اكنون بايد خود را آماده نشان دهد و افكار عمومي را همراه كند. طبيعي است نخبگان وتحليلگران امروز بايد به دولت در جهت اتخاذ درست «تصميم‌هاي سخت» ياري رسانند.