استفاده ابزاري
محمد كوكب
صبح روز دوشنبه هفته جاري مطابق معمول هر روز، نگاهي گذرا به عناوين روزنامه‌ها انداختم. «تيتر يك» يكي از روزنامه‌هاي اصولگرا توجهم را جلب كرد: «امروز چه وقت تعطيل مجلس است؟» 33 سال قبل يعني در سال 1361 در بحبوحه جنگ تحميلي تعداد قابل توجهي از نمايندگان مجلس وقت قصد زيارت خانه خدا را مي‌كنند و امام راحل (ره) به خاطر حساسيت شرايط و ضرورت حضور نمايندگان در داخل كشور، نسبت به تعطيلي مجلس اعتراض مي‌فرمايند. اين يك خبر.
همين طور كه سوار تاكسي بودم و از ميدان فردوسي مي‌گذشتم، چشمم به تابلوي بزرگي جلب شد كه در ضلع شمال شرقي ميدان نصب شده بود. روي تابلو تصوير يك انسان با سر روباه نقش بسته بود و در كنار اين تصوير، سخنان مقام رهبري در باب سياست‌هاي خباثت‌آميز و مكارانه انگليس نگاشته شده بود.
نگارنده با ديدن تيتر آن روزنامه اصولگرا و تابلوي نصب شده در ميدان فردوسي، كه يكي از امام راحل (ره) نقل قول كرده بود و ديگري از مقام رهبري، با خود گفتم چرا بايد براي بيان يك نظر و اثبات حقانيت آن، به بدترين روش يعني استفاده ابزاري از بزرگان متوسل شويم؟ اينكه 33 سال قبل امام راحل (ره) به تعطيلي مجلس اعتراض فرموده‌اند، چه ربطي دارد به شرايط امروز و تعطيلي مجلس در وضع و حال كنوني؟ البته ممكن است مخالفان تعطيلي مجلس در شرايط فعلي، بتوانند با اقامه برهان و ادله كافي نظر خود را به اثبات برسانند. يا نصب تابلويي در يكي از ميادين بزرگ شهر با تصوير آنچناني آيا جز اين است كه اعتراضي آشكار عليه سياست دولت در بازگشايي سفارت انگليس و ازسرگيري روابط فيمابين دو كشور با استفاده ابزاري از سخنان مقام رهبري است؟ سخن نگارنده نفياً و اثباتا معطوف به تعطيلي مجلس يا از سرگيري روابط ايران و انگليس نيست، بلكه ناظر به شيوه غيرمنطقي متداولي است كه متاسفانه براي اثبات يك نظر و اسكات خصم به كار برده مي‌شود، و اين نشانگر ضعف منطق و به اصطلاح عاميانه كم آوردن به كار برنده اين شگرد است. خرج كردن از بزرگان براي به كرسي نشاندن حرف خودمان، روشي است كه شكست آن را تاريخ 37 ساله انقلاب اثبات كرده است، و خود كرده را تدبير نيست.