قوي و محكم است و به ما روحيه مي‌دهد

گروه سياسي| 28 مهرماه امسال 55 ساله مي‌شود. صحبت از عليرضا رجايي است كه در روزهاي اخير تصاوير او پس از عمل جراحي سنگيني كه پشت سر گذاشته است با بازتاب‌هاي غم‌انگيز بسياري مواجه بوده است. فعال سياسي و مطبوعاتي كه هر چند شايد نام او از انتخابات مجلس ششم و كنار گذاشتنش از رده بيست و هشتم انتخاب مردم تهران زياد در ياد مانده باشد اما سلوك او در روزنامه‌نگاري، سياست و اخلاق بسياري را از شرايط جسماني عليرضا رجايي متاثر كرد.
«اعتماد» گفت‌وگويي با غلامرضا رجايي برادر عليرضا رجايي انجام داد تا از آخرين وضعيت جسمي و روحي اين روزنامه‌نگار و فعال سياسي جويا شود. شرايطي كه گويا خود عليرضا رجايي راحت‌تر از اطرافيان خود آن را پذيرفته است و در تلاش براي روحيه دادن به خانواده است. غلامرضا رجايي برادر عليرضا رجايي كه خودش پزشك است در مورد وضعيت فعلي برادرش به «اعتماد» مي‌گويد: «همان‌طور كه مي‌دانيد عمل ايشان 14 ساعت به طول انجاميد. فك فوقاني به صورت كامل برداشته و در نتيجه حرف زدن و غذا خوردن برايش بسيار سخت شده است. مي‌توان گفت كه عضله جويدن اصلي صورت و حدقه چشم برداشته و خود چشم نيز تخليه شده است.» وي در ادامه در توصيف شرايط عمومي فعلي عليرضا رجايي افزود: «به هر شكل اين عمل يك عمل وسيعي بوده است و با وجود آنكه خونريزي از محل عمل يعني بيني ادامه دارد حال عمومي خوبي دارد. از سوي ديگر در نتيجه شرايط فعلي، تعداد گلبول‌هاي سفيد و قرمز بدن ايشان بسيار پايين آمده است كه در نتيجه احتمال ابتلا به عفونت را بالا برده است. با اين حال از آنجايي كه خود و بدون دستگاه تنفس مي‌كند و مايعات را خودش هرچند به سختي مي‌خورد، مي‌توان گفت كه حال عمومي خوبي دارد». برادر عليرضا رجايي شرايط جسمي و روحي برادر را بيشتر توضيح مي‌دهد: «غذا خوردن براي وي هم‌اكنون بسيار سخت است چرا كه نصف صورت و لب كاملا برداشته شده و عدم وجود فك فوقاني سمت راست لب، غذا خوردن را مختل مي‌كند. اما از لحاظ روحي بايد بگويم كه بسيار قوي و محكم است. البته طبيعتا خانواده و اطرافيان شرايط روحي خوبي ندارند و از اين شرايط شوكه هستند اما خود ايشان خوب است.
تلاش مي‌كند حتي به ما هم روحيه بدهد». غلامرضا رجايي در مورد علت شيوع و ابتلاي برادر خود به اين بيماري مي‌گويد: «اين روند تقريبا از اسفند ماه سال 93 آغاز شد. در قسمت فوقاني فك خود احساس درد داشت كه با مراجعه به بهداري زندان و خوردن مسكن تا اندازه‌اي حل شد اما در خرداد ماه سال 94 توده از سينوس بيرون آمد و برجسته شد كه همان زمان من در ملاقات‌هايم با وي تاكيد كردم كه بايد اسكن از صورت انجام شود.» وي افزود: «پنج مرتبه از سوي بهداري زندان اعزام به خارج از زندان براي اسكن و عكسبرداري تجويز شد كه متاسفانه اين اجازه داده نشد. تا آبان‌ماه سال 94 كه وي از زندان آزاد شد، مي‌شود گفت اقدام درماني خاصي براي او صورت نگرفته بود كه همان زمان اسكن انجام و متوجه شديم كه تومور بدخيم و بسيار وسيع است» رجايي يادآور شد: «از آنجايي كه اين تومور استخوان حدقه چشم هم درگير بود، پزشكان مي‌دانستند كه با عمل بسيار مشكلي روبه‌رو هستند كه از همين‌رو پنج دوره شيمي‌درماني صورت گرفت كه البته بعد از اين 35 جلسه راديوتراپي تومور تا اندازه‌اي كوچك شد اما در عرض دو ماه مجددا اين تومور بزرگ شد كه در نهايت پزشكان تصميم به انجام اين عمل وسيع گرفتند».