تجربه عملي دموكراسي

شوراي پنجم در روند انتخاب دوباره شهردار تهران با چالش‌ها و فرصت‌هاي حائز اهميتي مواجه بود. اولين مساله موضوع نامزدي آقاي مهندس هاشمي براي سمت شهرداري بود. اكثريت شورا به نحوي در يك دو راهي قرار گرفته بودند. از يك‌سو مهندس هاشمي هم مورد احترام قاطبه اعضاي شورا و هم داراي توانمندي‌هاي لازم بود. احساس مي‌شد كه ايشان مناسب‌ترين گزينه براي شهرداري تهران است اما از سوي ديگر بحث بسيار مهم عهد و ميثاق با مردم و...

حفظ انسجام شورا در ميان بود. اغلب اعضاي شورا با وجود ميل باطني خود به ناچار با خروج آقاي هاشمي از صف اعضاي شورا و رياست آن مخالفت كردند. در همين حال تركيب اعضاي شورا درون خود ضمن حفظ انسجام رقابت خاص خود را نيز داشت و لذا در يك فرآيند ارزشمند، دموكراتيك با توافقي كه به دقت رعايت شده در مرحله اول 28 نامزد توسط اعضا معرفي و سپس 7 نفر و در نهايت 2 نفر به عنوان نامزدهاي نهايي انتخاب شدند. در روند انتخاب شهردار تهران رقابتي قابل دفاع و با كمترين سطح از تخريب به نمايش گذاشته شد. از يك سو احزاب در ميان خود و از سوي ديگر با اعضاي مستقل شورا هم به صورت مستقل و هم گروهي نمايشي از رقابت سالم، تعامل و توافق را از خود نشان دادند. انتخاب آقاي افشاني به عنوان شهردار تهران حاصل روندي بود كه در آن اعضاي شورا ضمن حفظ استقلال و انسجام دروني خود، توانستند، وفاي به عهد خود به مردم و جريان اصلاحات را حفظ كرده و با تعامل و گفت‌وگو و مذاكره و با خرد جمعي و در نهايت اجماع قاطع گزينه خود را انتخاب كنند. اين يك تجربه عملي دموكراسي بود. در شرايطي كه به نظر مي‌رسيد فشارهايي خاص براي منحرف كردن مسير معقول و مطلوب انتخاب شهردار وجود دارد اما در نهايت كار، خرد و عقلانيت جمع اصلاح‌طلب اعضاي شورا كارنامه‌اي قابل دفاع از خود به جاي گذاشت كه در آن مهم‌تر از آنكه چه كسي شهردار شود اين بود كه چه فرآيندي طي مي‌شود. خرد جمعي و مصالح اصلاح‌طلبي و منافع ملي را به خواست و منافع فردي و حزبي خود ترجيح دادند.