ترامپ عليه امريكا
آنچه براي دونالد ترامپ، رييس‌جمهور امريكا اهميت دارد، اشتغال بيشتر، سرمايه‌گذاري بيشتر و موفقيت اقتصادي در كوتاه‌مدت و ميان‌مدت براي امريكاست. هدف اصلي او اين است كه آنچه را در انتخابات وعده داده است، عملي كند و اين روند را تا انتخابات بعدي ادامه دهد و به اين طريق با عملي كردن وعده‌هاي انتخاباتي‌اش براي دور دوم به رياست‌جمهوري انتخاب شود و بعد از دو دوره، زماني كه كاخ سفيد را ترك مي‌كند، به عنوان يك رييس‌جمهور موفق و قهرمان در اوج از صحنه سياسي امريكا خارج شود. ترامپ در طول 40-30 سال گذشته فقط با پول و سرمايه و اقتصاد سر‌و‌كار داشته و فقط در اين حوزه مي‌انديشد، در نتيجه برايش مهم نيست كه متحدان امريكا به لحاظ امنيتي چه تصور يا چه مطالبه‌اي دارند. امنيت براي ترامپ مساوي است با ثروت، رونق و استمرار شكوفايي مالي و اقتصادي. امنيت از نظر ترامپ، يعني آن چيزي كه باعث مي‌شود مردم امريكا راضي بمانند و آراي او را براي رياست‌جمهوري دوره بعد نگه دارد.
آن نظام امنيتي كه در طول جنگ سرد در جهان شكل گرفت و بعد از جنگ سرد به عنوان ميراث امنيتي غرب باقي ماند، اكنون از نظر ترامپ يك موضوع عتيقه است كه به تاريخ پيوسته است. رقابت ميان روسيه و غرب، براي ترامپ مهم نيست، او قصد ندارد پولي براي حفظ امنيت كساني كه در آن سوي اقيانوس‌ها قرار دارند هزينه كند و معتقد است كه نه‌تنها هزينه امنيت كشورهاي اروپايي بايد توسط خود آنها تامين شود، بلكه اين زمينه در روسيه وجود دارد كه ترامپ و امريكا از روسيه هم به عنوان يك همكار تجاري و شريك اقتصادي، كسب منفعت مالي و اقتصادي كنند. همزمان ممكن است اين تصور هم در ترامپ وجود داشته باشد كه روسيه يكي از عوامل كمك‌كننده به پيروزي او در انتخابات بود و از اين جهت، به مسكو مديون است و بايد اين كمك را جبران كند.
رييس‌جمهور امريكا معتقد است كه متحدان امريكا در طول چند دهه گذشته، بعد از جنگ جهاني دوم، در طول جنگ سرد و پس از آن، واشنگتن را به بهانه امنيت جهان غرب، دوشيده‌اند. ترامپ قصد دارد جلوي هزينه بيشتر امريكا براي امنيت اروپا را بگيرد و معتقد است كه هزينه پول بيشتر براي امنيت اروپا بعد از فروپاشي شوروي و از ميان رفتن تهديد كمونيسم، امري بيهوده، توجيه‌ناپذير و غيرمنطقي است. او رويكردي تجديدنظرخواهانه نسبت به نظام جهاني دارد و معتقد است اقتصاد جهاني بايد براساس منافع ملي هر كشور
تعريف شود.
پيش‌بيني من اين است كه كش‌و‌قوس ميان امريكا و متحدانش، مادامي كه ترامپ در مسند قدرت باشد، ادامه خواهد يافت. البته من معتقد نيستم كه چنين رويارويي‌هايي به يك جنگ بزرگ تجاري ميان امريكا و متحدانش بدل خواهد شد.
آنچه در نشست گروه 7 اتفاق افتاد، نشانه‌اي از يك اختلاف نظر جدي و عميق بود، اما به معناي آغاز جنگ تجاري نيست. همزمان، در درون امريكا هم دست‌هاي ترامپ براي چنين رويكردي آنچنان باز نيست. منتقدان قدرتمند ترامپ، از اتحاد دو سوي آتلانتيك و ايستادن در كنار جهان غرب حمايت مي‌كنند. همين امروز مشاهده كرديم كه جان مك‌كين كه از جمهوريخواهان ارشد و ريشه‌دار امريكايي است، در واكنش به اقدام ترامپ در پس گرفتن امضايش، به متحدان امريكا خبر داد كه هر دو حزب امريكا و شهروندان اين كشور از استمرار روند گذشته همراهي و همكاري كشورهاي غربي
حمايت مي‌كنند.
اين نشان مي‌دهد كه حتي هم‌حزبي‌هاي ترامپ هم روش او را طرد مي‌كنند. تصور من اين است كه ترامپ تلاش مي‌كند رويه خود را ادامه دهد و با توجه به خصوصيات فردي و اشتياقش به كسب پيروزي، بتواند دستاوردي اقتصادي و مالي به عنوان ميراث سياسي خود به جا بگذارد. سابقه ترامپ نشان مي‌دهد كه همواره علاقه‌مند است وارد بازي‌هايي شود و نهايتا از آنها به هر شكل ممكن، پيروزمندانه خارج شود. به گمان من شكاف ميان ترامپ و متحدان غربي‌اش به معناي گرايش او به رقباي امريكا، به خصوص چين نيست. ديدگاه ترامپ به چين، مشابه همان نظري است كه نسبت به اروپا، كانادا، مكزيك و متحدانش در اقيانوس آرام دارد. ترامپ معتقد است كه چين هم مانند كشورهاي ديگر در حال دوشيدن امريكا است و با سيل كالاهاي ارزان‌قيمت و تجارت غيرمنصفانه در حال ضربه زدن به اقتصاد امريكاست.
شايد امريكا بنيانگذار بسياري از پايه‌هاي نظام كنوني جهاني باشد، اما امروز سياستمداري از درون همين كشور، رهبر تجديدنظر در اين نظام شده است. ترامپ در حال پيش بردن انقلابي در نظام جهاني است كه شايد در كوتاه‌مدت و ميان‌مدت باعث رونق و شكوفايي در اقتصاد امريكا شود، اما به‌تدريج و در بلندمدت مي‌تواند به قدرت امريكا، چين و متحدانش لطمات جدي وارد كند.
استاد جغرافياي سياسي و ديپلمات پيشين