نمايش واقعيت

گويي بايد بيست و چهارمين روز از تابستان امسال را در تاريخ ۴۰ ساله صدا و سيما ثبت كرد. آنها كه مراسم اهداي مدال‌هاي قهرمان جام‌جهاني را از شبكه ۳ سيما مي‌ديدند، مي‌دانستند كه رييس‌جمهور كرواسي پس از هربار موفقيت فوتباليست‌هاي كشورش در اين دوره از مسابقات احساساتش را بروز داده است و براي‌شان اين پرسش مطرح بود كه آيا تلويزيون اين لحظات را به نمايش مي‌گذارد يا آنچه از ديگر شبكه‌ها ديده بودند، حالا سانسور مي‌شود. آنچه در عرف و فرهنگ كروات‌ها و كشورهاي ديگر رايج است در عرف ما مالوف نيست اما قرار نيست با حذف واقعيت درون آن فرهنگ و كشورها تصويري متفاوت ترسيم شود. كروات‌ها ديشب فينال را به فرانسوي‌ها واگذار كرده‌ بودند. اما رييس‌جمهور اين كشور همچون لحظات پيروزي، فوتباليست‌هاي تيم كشورش را در آغوش گرفت و احساس قدرداني‌اش را به آنها ابراز كرد. اين لحظات از شبكه ۳ صدا و سيما به نمايش درآمد و ايراني‌ها واقعيتي را كه سال‌ها از ديگر شبكه‌ها مي‌ديدند از شبكه تلويزيوني كشور خودشان ديدند. شايد اين رويداد فقط يك اتفاق بود و شايد كاملا آگاهانه مديران و تصميم‌گيران تلويزيون كشورمان تصميم گرفتند به مردم اعتماد كنند و واقعيت را نمايش داده قضاوت ، ديده و ناديدن آن را به خود مردم واگذارند. به هر حال به همين سادگي مي‌توان نمايش بدون سانسور مراسم اهداي مدال‌ها را به فال نيك گرفت و روزنه‌اي براي ايجاد اعتماد در دل مردم گشود. فراموش نكنيم كه به همين سادگي مي‌توانيم با ترسيم واقعيت‌ها به احياي مهم‌ترين سرمايه اجتماعي در كشور بپردازيم و «اعتماد» را بازآفريني كنيم و به مردم اعتماد كنيم كه آنها خود پاسدار اعتقادات و ميراث ديني و فرهنگي بوده و هستند.