محمدعلي ابطحي، عضو مجمع روحانيون مبارز:
حكومت بايد صداي اعتراض را بشنود، فقط مكان براي تجمع مهم نيست
وزير كشور در آخرين نشست خبري مطرح كرد كه بعد از تعيين مكان‌هاي دوازده‌گانه هيچ تشكيلات و حزبي درخواست مجوز نداشته است. مجمع روحانيون ممكن است در آينده‌اي نزديك درخواست مجوز داشته‌باشد؟
در مجمع روحانيون در اين باره تصميمي صورت نگرفته است.
دليل عدم استقبال احزاب از اين مصوبه را چه مي‌دانيد؟
علت عدم استقبال از اين مصوبه دولت عمدتا به زيرساخت آن باز مي‌گردد. اين مصوبه به مقدماتي احتياج دارد. وقتي اعلام مي‌كنند تجمع براي بيان خواست مشخصي باشد كار سخت مي‌شود. از سويي به نظر من به همان دليلي كه احزاب در ايران پا نمي‌گيرند مراكز مشخص براي تجمع هم پا نخواهد گرفت چون اساسا زيرساخت‌هاي مشخص و لازمي براي اين نوع اعتراضات در نظر گرفته نشده است. ضمن اينكه سوابق امر هم نشان داده اعتراضات حتي اگر اعتراضات غيرسياسي هم باشد مورد قبول جريانات امنيتي كشور نيست. بنابراين يك حزب بايد ريسك بالايي بكند تا براي تجمع در اين مكان‌هاي مشخص درخواست مجوز كند.
صرفا نگراني احزاب از دخالت نيروهاي امنيتي است؟
بله. در واقع نگراني‌هايي هم در زمان برگزاري تجمع و هم در بعد از پايان آن وجود دارد كه باعث عدم استقبال مي‌شود.
نقد ديگري كه در مورد اين مصوبه دولت وجود داشت اين بود كه برخي معتقد بودند تعيين اين مكان‌ها به نوعي محدود كردن محسوب مي‌شود. شما با اين انتقاد موافق هستيد؟
به صورت كلي اتفاق مثبتي است كه تجمعات در محل‌هاي مشخص صورت گيرد اما بيشتر بايد يك باوري در جامعه ايجاد كرد كه اين تجمعات تاثيرگذار است. شايد اگر برخي وزارتخانه‌ها پيشقدم شوند تا نشان دهند صداي مردم را شنيده‌اند و اين باور را ايجاد كنند كه اعتراض آنها موثر بوده يا جلساتي با تشكل‌ها و اصناف مختلف مثل تشكل‌هاي كارگري را در اين مكان‌ها برگزار كنند شايد حس اميدي ايجاد كند كه صداي اعتراض شنيده مي‌شود.
از سويي يكي از دلايل ديگر هم رفتار بد اپوزيسيون ايراني است كه هميشه به اصلاح كردن امور قانع نبوده و هميشه به فكر براندازي بوده است و اصلاح‌طلبان را سوپاپ اطمينان معرفي مي‌كرده است. طبيعي است اين برخورد با اعتراضات اجتماعي مفيد نيست.
من اشكال اصلي را اين مي‌دانم كه تحزب در كشور شكل نگرفته است. ما احزابي داريم كه 5 تا 10 نفر تمام اعضا و هوادارانش هستند و از يك سو احزاب بزرگي داريم كه يا فعاليت‌شان محدود شده يا لغو پروانه شده‌اند؛ طبيعي است كه اين مصوبات حالت صوري بگيرد. تا احزاب پا نگيرد اين مصوبه هم بلااستفاده مي‌ماند.
به نظر شما اين پتانسيل در مجمع روحانيون وجود دارد كه درخواست مجوز براي اعتراض داشته‌باشد؟ ممكن است يك روز با فراخواني از هوادارانش بخواهد تجمع كنند؟
در مورد اين موضوع در مجمع صحبتي نشده است و نمي‌توان پيش‌بيني كرد اما بيان يك نكته ضروري است. امروز وجود مراكز اطلاع‌رساني ساده‌اي چون فضاي مجازي كلا شيوه اعتراض را هم تغيير داده است. قديم‌تر‌ها تجمعات تنها راه رساندن اعتراضات بود مثل خيلي موارد ديگر كه با گسترش فضاي ارتباطات تغيير كرده، بيان اعتراض هم دستخوش تغييراتي شده است. تجمعات تنها راه رساندن پيام نيست بنابراين شايد يكي از دلايل عدم استقبال هم مي‌تواند همين باشد. در واقع اگر اعتراض هيجاني باشد كه مثل دي ماه و اعتراضاتي از اين دست باشد كه معمولا احزاب قانوني به آن ورود نمي‌كنند در غير اين صورت هم اعتراضات از طرق ديگر رسانده مي‌شود. مي‌خواهم بگويم يك حكومت بايد اعتراضات را بشنود و مسائل را حل و فصل كند. دوراني بود كه امكان اين بود كه تمام مجاري اطلاعي و ارتباطي بسته شود مثل 20 سال پيش به قبل تنها راه رساندن اعتراض تجمع مسالمت‌آميز يا غيرمسالمت‌آميز بود. فكر مي‌كنم كه الان مرتب صداي اعتراض شنيده مي‌شود و مهم اين است كه خواست مردم از سوي مديران كشور محقق شود. در واقع اگر اعتراضات را گوش كنند اما وقتي گوش نمي‌كنند فضا براي هيجاني شدن فضاي حقيقي و مجازي فراهم مي‌شود.