معترضان به پارلمان هنگ‌كنگ حمله كردند
در جست‌وجوي آزادي
ميثم سليماني
شايد كمتر كسي تصور مي‌كرد يك روزي در هنگ‌كنگ در منطقه آرام شرق آسيا اعتراضاتي برگزار شود كه تا اين حد به خشونت كشيده شود. دوشنبه شب معترضان هنگ‌كنگي در درگيري‌هاي صورت گرفته در نهايت به سمت ساختمان پارلمان رفتند و آنجا را تحت كنترل خود گرفتند. از زمان سال 2014 كه اعتراضات گسترده در هنگ‌كنگ برگزار شد و بسياري آن را صلح‌آميز‌ترين اعتراض در جهان برشمردند و هيچ خشونتي نيز در پي نداشت، حالا شرايط تغيير كرده و روز به روز اعتراضات در هنگ‌كنگ به سمت خشونت بيشتر كشيده مي‌شود. اكنون شرايط به جايي رسيده كه معترضان قصد دارند، اعتراضات خود را به يك نتيجه واقعي برسانند تا بتوانند يك دموكراسي را در اين منطقه بدون سايه چين بنا كنند و حالا برخي معتقدند كه اين اتفاق در حال رخ دادن است.
در ماه گذشته رييس منطقه هنگ‌كنگ قصد داشت تا لايحه استرداد مجرمان به چين را اجرايي كند كه با مخالفت شديد معترضان روبه‌رو شد. به نوشته سي‌ان‌ان اعتراض به اين لايحه خشم و نااميدي كه مردم پس از اعتراضات سال 2014 به دست آوردند را به بيرون درز داد. اكنون هفته‌هاست كه هزاران و حتي صدها هزار نفر از معترضان براي مخالفت نسبت به اين لايحه وارد خيابان‌هاي هنگ‌كنگ شده‌اند. هرچند تظاهرات پس از انصراف رييس منطقه هنگ‌كنگ براي اجرايي‌سازي لايحه استرداد موجب شد تا حدي اين تظاهرات فروكش كند، اما كماكان ميزان حضور افراد كاملا قابل توجه است و درگيري‌ها با نيروهاي امنيتي و پليس نيز روز به روز بيشتر مي‌شود. هنگامي كه در روز 12 ژوئن پليس از گاز اشك‌آور و گلوله‌هاي پلاستيكي براي متفرق كردن معترضان استفاده كرد، معترضان به سمت ستاد فرماندهي پليس رفتند كه در نهايت افسران توانستند به نحوي جلوي اشغال قرارگاه مركزي پليس را بگيرند.
روز دوشنبه اگرچه مردم براي اعتراضات صلح‌آميز به خيابان‌هاي هنگ‌كنگ آمدند، اما اعتراضات و درگيري‌ها به جايي كشيده شد كه جوانان و معترضان بخشي از پنجره ساختمان‌هاي دولتي را شكستند و موانع فلزي كه جلوي خود بود را نيز از سر راه برداشتند و حتي به داخل ساختمان پارلمان نفوذ كردند و وارد آنجا شدند. يكي از معترضان به خبرنگاران گفت: ما اميدواريم كه دولت به حرف مردم گوش دهد؛ بازگشت قدرت به مردم، هنگ‌كنگ متعلق به هفت ميليون شهروند آن است. با اين حال معترضان دوشنبه شب يك عقب‌نشيني تاكتيكي از مقر پارلمان انجام دادند اما عنوان كردند كه اگر خواسته‌هاي آنها برآورده نشود مجدد به آنجا بازخواهند گشت.
با اين حال برخي نمايندگان مجلس و قانونگذاراني كه از معترضان حمايت مي‌كردند و عضو حزب دموكرات بودند نيز تلاش كردند كه جلوي اين اتفاق را بگيرند و جلوي حضور معترضان نيز در پارلمان گرفته شود. اما از آنجايي كه معترضان اعضاي حزب و نمايندگان را ناتوان از جلوگيري از مصوبه استرداد ديدند عملا به حرف آنها گوش ندادند و وارد پارلمان شدند. فرناندو چونگ نماينده پارلمان از حزب دموكرات نيز به سي‌ان‌ان گفت: اين واقعا چيزي نيست كه ما دوست داريم. او گفت كه دولت پس از هفته‌ها تظاهرات هيچ پاسخي به معترضان نداده است و عنوان كرد كه كري لام رييس منطقه هنگ‌كنگ پيش از تظاهرات روز دوشنبه پيشنهاد ملاقات با قانونگذاران را رد كرد.
او گفت: لام هفته‌هاست كه مخفي شده و حتي چهره خود را به رسانه‌ها نشان نمي‌دهد. او ادامه داد كه ما سه جوان داشتيم كه زندگي خود را در تظاهرات از دست دادند. جوانان به شدت از شرايط نااميد شده‌اند. آنها احساس مي‌كنند كه زندگي دوستان‌شان توسط اين حكومت گرفته شده و در قبال اين اتفاق مسووليت دارند.
گفتني است، در طول تظاهرات روز دوشنبه سه نفري كه جان خود را از دست دادند همه‌جا بود. معترضان آنها را شهيد مي‌خواندند، تصاوير نشان مي‌دهد اكثر افرادي كه صورت‌هاي خود را با ماسك پوشاندند، جواناني هستند كه به نظر مي‌رسد حدود 20 سال سن دارند.
يكي از معترضاني كه وارد مجلس قانونگذاري شده بود با اسپري روي ديوار آن نوشته بود؛ هنگ‌كنگ هنوز چين نيست. ترس بسياري از اين موضوع است كه هنگ‌كنگ تبديل به بخشي از چين شود و چيني‌ها حاكميت خود را به اين منطقه نيز تسري دهند. آنها قصد دارند كه توافق دموكراتيك خود را كه با بريتانيايي‌ها پيش از ترك اين منطقه در سال 1997 انجام دادند به قوت خود باقي بماند، زيرا اگر اقدامي صورت نگيرد در سال 2047 هنگ‌كنگ رسما بخشي از چين خواهد شد. شايد اكنون تا 2047 زمان زيادي باقي مانده اما همين جوانان امروزي كه در سال 2047 مردان و زنان ميانسالي خواهند شد كه بايد پاسخگوي فرزندان و نسل آينده خود باشند. هر چند كه داستاني نانوشته پيش روي آنها قرار دارد، اما بسياري از آنها پاياني كه روزي جزيي از چين باشند را نمي‌خواهند. چيني‌ها تلاش دارند كه روز به روز حاكميت خود بر هنگ‌كنگ و سرزمين‌هايي كه پيش‌تر جزيي از حاكميت آنها بوده و تحت استعمار بريتانيا و پرتغال قرار داشته گسترش دهند. اما در طرف مقابل هنگ‌كنگ نمي‌خواهد استقلالي كه در اختيار دارد را با چيني‌ها تقسيم كند. از طرفي ديگر در اين بين نبايد بازي امريكايي‌ها را ناديده گرفت. امريكايي‌ها تمايل دارند براي تحت فشار قرار دادن چين اعتراضات در اين منطقه گسترش يابد. شايد اگر چين و امريكا به يك توافق تجاري دايمي دست پيدا كنند، مقداري از اعتراضات در اين منطقه نيز فروكش كند يا حداقل اينكه پشتيباني امريكا از اين اعتراضات برداشته شود. سناريوهاي موجود نشان مي‌دهد يا چيني‌ها به شكل تمام‌قد براي مداخله در چين وارد مي‌شوند يا اگر اعتراضات به همين شكل ادامه پيدا كند بايد تن به خواسته مردم هنگ‌كنگ بدهند. شايد هيچ‌گاه هيچ‌كس تصور نمي‌كرد، اعتراضات در منطقه‌اي مانند هنگ‌كنگ به اين سطح از تنش و خشونت برسد. روزي كه در هنگ‌كنگ شاهد اين اتفاق باشيم به معني به صدا درآمدن زنگ خطر بزرگي در شرق آسيا خواهد بود.