زنان و فرصت‌هايي
براي اداره بهتر شهر
سينا قنبرپور
تا چند روز آينده انتخابات نهادي برگزار مي‌شود كه هنوز خيلي در ذهن و زندگي مردم جايي پيدا نكرده‌است؛ گو اينكه نهاد بالادستي آن شوراي شهر نيز نتوانسته جايگاه موثري كه در قانون اساسي براي آن تعريف شده‌است را بيابد. تمركزگرايي دولتي مهم‌ترين مانعي است كه سبب شده اداره امور محلي همچنان در دست مديران ملي باقي بماند و مسوولان اجرايي دولتي حاضر نشده‌اند از حوزه اختيارات خود بكاهند. در چنين شرايطي انتخابات نهادي كه به قاعده جامعه بيشتر نزديك است از آنجا اهميت پيدا مي‌كند كه شوراياري‌ها يك شبكه مويرگي براي انتقال نيازها و مطالبات به نهادهاي بالادستي ايجاد مي‌كنند. در اين عرصه هرچه در شوراي شهر تعداد زنان محدود است و در مديريت شهري هنوز از پتانسيل زنان به اندازه كافي بهره برده نشده است زنان به عنوان كساني كه شهر را بهتر مي‌فهمند مي‌توانند با حضور در شوراياري‌ها نقشي تعيين‌كننده و بسترساز ايفا كنند. تفاوتي كه ميان زنان و مردان در اداره شهر وجود دارد و برهمان پايه گفته مي‌شود زنان شهر را بهتر مي‌فهمند نوع مراوده زنان و مردان با شهر است.
عموما مردان صبحگاهان از خانه خارج و مشغول كار و تكاپوي شغلي مي‌شوند. زنان كه علاوه بر شغل احتمالي وظيفه اداره خانه و فرزندان را هم برعهده دارند براي تامين بسياري از نيازها با نهادهاي مختلف شهري سر و كار دارند. از ميادين ميوه و تره‌بار گرفته تا سيستم حمل و نقل عمومي يا فضاي سبز و اماكن فرهنگي و سرگرمي شهر كه مي‌خواهند با آن فرزندان‌شان را سرگرم كنند. اينجاست كه فرصت‌هايي كه زنان براي فهميدن مشكلات شهر دارند به مراتب بيشتر از مردان است. شايد به همين دلايل است كه مي‌گويند زنان شهر را زندگي مي‌كنند. پس بسيار اهميت دارد كه زنان شهر ما براي انتخابات شوراياري‌ها آستين بالا بزنند و فرصت‌هاي بيشتري از اين نهاد را از آن خود كنند. قطعا حضور بيشتر زنان مي‌تواند علاوه بر انتقال نيازهاي واقعي هر محله به مديريت شهري و مديران بالادستي از آسيب‌هايي نظير زد و بندهايي كه ممكن است رقم بخورد بكاهد. بنابراين تا فرصت باقي است بايد از زنان تهراني بخواهيم درباره شوراياري‌ها تامل كنند و اداره محله و منطقه خود را دست‌كم نگيرند.