چند قدم مانده به لامينور

از ساخت آخرين فيلم سينمايي داريوش مهرجويي شش سال مي‌گذرد و حالا او دست به كار انجام مراحل پيش‌توليد فيلم تازه‌اش «لامينور» است؛ فيلمي كه بيست‌وششمين اثر سينمايي مهرجويي در آستانه هشتاد سالگي اين فيلمساز مولف صاحب سبك سينماي ايران خواهد بود. فيلم بر اساس فيلمنامه مشتركي از سوي وحيده محمدي‌فر و داريوش مهرجويي ساخته مي‌شود و رضا درميشيان تهيه‌كنندگي آن را بر عهده دارد. تاكنون حضور بهرام بدخشاني به عنوان مدير فيلمبرداري در لامينور قطعي شده است و گفته مي‌شود حضور علي نصيريان به عنوان يكي از بازيگران اين فيلم محتمل است. اگر نصيريان در «لامينور» بازي كند، همكاري اين بازيگر پيشكسوت با مهرجويي بعد از حدود چهار دهه تكرار خواهد شد. نصيريان كه در پنج فيلم مهرجويي ايفاي نقش كرده، بعد از «گاو»، «آقاي هالو»، «پستچي» و «دايره مينا»، آخرين بار در فيلم «مدرسه‌اي كه مي‌رفتيم» با او همكاري كرد و حالا حدود 40 سال از آن روزگار مي‎گذرد؛ گويا تمايل براي اين همكاري از طرف هر دو نفر وجود دارد. مهرجويي با طرح پيشنهاد بازي به نصيريان و نصيريان با آنچه اخيرا در گفت‌وگويي درباره پروژه سينمايي «لامينور» گفته است، ‌اين تمايل را ابراز كرده‌اند. پيش از اين، آخرين باري كه اثري از مهرجويي خبرساز شد، اوايل بهمن‌ماه 97 بود. وقتي خبر قرار گرفتن ترجمه او از كتاب «جهان هولوگرافيك» نوشته مايكل تالبوت در زمره پرفروش‌ترين‌هاي دي‌ماه گذشته قرار گرفته بود؛ كتابي كه به تعبير مترجم به «سوال‌هاي بزرگ هستي‌شناختي، يزدان‌شناختي و فلسفي» خواننده «جواب روشن امروزي» مي‌دهد و تلنگري مي‌زند به «كساني كه موج مدرنيته، دل و ايمان‌شان را شبهه‌دار كرده و غبار شك بر آن نشانده است.» او كه اخيرا در جشن تولد دوست و همكار هم‌نسلش، مسعود كيميايي گله‌مندي‌هايي از رفتار حكومت‌هاي قبل و بعد از انقلاب در قبال فيلمسازان پيشرو و صاحب سبك مطرح كرده است، حالا به زمان كليد خوردن فيلم تازه‌اش نزديك مي‌شود. صرف نظر از اينكه فيلم‌هاي اخير مهرجويي تا چه اندازه خوشايند پسند ما را فراهم كرده باشد و فارغ از اينكه نسبت مهرجويي خلاق و سازنده «گاو»، «دايره مينا»، «پستچي»، «آقاي هالو»، «اجاره‌نشين‌ها»، «هامون»، «ليلا»، «درخت گلابي» و... با فيلم‌هايي مثل «نارنجي‌پوش»، «چه خوبه كه برگشتي» و «اشباح» چيست، يك نكته مهم در مورد او وجود دارد و آن حضور تاثيرگذارش در مقام فيلساز مولف در در ساحت عام و خاص سينماي ايران است. وجه تمايز داريوش مهرجويي در قياس با ديگر فيلمسازان منسوب به جريان روشنفكري ايران، كاميابي تعداد قابل اعتنايي از فيلم‌هاي او در برقراري ارتباط با بافت عمومي جامعه است. او هم نزد منتقدان و كساني كه تئوري‌ها و نظريه‌‎هاي سينمايي دستمايه مواجهه آنها با آثار سينمايي است، فيلمساز مهمي به حساب مي‌آيد و هم تعدادي از فيلم‌هايش در زمره آثار پرمخاطب زمان خود هستند كه بعضي از آنها مانند «اجاره‎نشين‌ها»، «مهمان مامان» و «ليلا» به خاطره جمعي مردم تبديل شده‌اند. همين‌ها به نظر براي تحكيم جايگاه يك فيلمساز در سينماي مملكتش كافي است؛ بگذريم از تاثير مستقيم و غيرمستقيمش بر فيلمسازان بعد از خود كه بعضي از آنها اين تاثيرپذيري را فخر خود مي‌دانند.