پروژه تكثير در كنار حفاظت دنبال شود
مرتضي عزيزي
حفاظت از زيستگاه و تكثير در اسارت دو گزينه براي جلوگيري از انقراض يوز در ايران هستند كه بايد به موازات هم دنبال شوند. نبايد زيستگاه‌ها به واسطه آخرين حضور بازمانده‌هاي يوز كه نشان‌دهنده مستعد بودن آن براي حضور اين گونه است، به امان خود رها شده و مورد بي‌توجهي قرار گيرد. اما در كنارش به واسطه آنكه شانس زادآوري در اين زيستگاه‌ها كاهش يافته و به ويژه در زيستگاه‌هاي جنوبي چند سالي است يوز ماده مشاهده نكرده‌ايم، پروژه تكثير بايد ادامه يابد. موضوع تكثير بايد زودتر از اينها مورد پيگيري قرار مي‌گرفت زيرا در تمام دنيا بحث تكثير و معرفي مجدد گونه‌هاي در معرض خطر انقراض سال‌ها است دنبال مي‌شود. در خصوص گونه‌اي مانند يوز كه به لحاظ تنوع ژني با چالش‌هاي زيادي مواجه است و مشاهدات آن كاهش يافته اين موضوع بيش از سايرين ضروري به نظر مي‌رسد. همچنين علاوه بر حفاظت از زيستگاه‌هايي كه در گذشته مشاهده يوز داشته، كريدورها هم بايد تحت مديريت قرار گيرند تا بعدها بتوانيم يوزهاي نگهداري شده در محوطه تكثير را به آنجا منتقل و رهاسازي كنيم. تنها در سايه اين اقدامات و توجه به هر دو گزينه حفاظت از زيستگاه در كنار تكثير در اسارت است كه مي‌توان به آينده يوزها در طبيعت ايران خوش‌بين بود. رييس اداره محيط زيست اردكان